Fairy Tale°JJK

Tale'27

Belki de yarım saat olmuştu. İkimizde birbirimize bakıp tek kelime etmiyorduk. Ortamda garip bir sessizlik vardı.

Beni öpmesinden ve havaalanından döneli tam bir saat geçmişti.
Benim gitmem gerekirken Saunoh uçağa binen kişi oldu. Çok garipti, ikisi sanırım bunu planlamıştı.
Çünkü Saunoh eşyaları Jungkook'un arabasındaydı.

"İyi misin?"

Daldığım yerden gözlerimi alıp ona baktım. Kafamı evet anlamında salladım gülümseyerek.

"Ben.."
Bekledi ve yüzüme baktı. Dikkatlice dinledim. "Geri dönmene sevindim."

Bunu iki anlamda da söylemişti. Birisi de hayatta olduğum için söylediği kesindi.
Gülümsedim.

"Bende.."
Aslında ona söyleyecek, anlatacak çok şeyim vardı ama şu an resmen konuşamıyordum . O da, ben de.

"Annen için üzgünüm Minah."
Burukça gülümsedim. Sanırım o da ne diyeceğini bilemiyordu.

"Boşver ben iyiyim."

Anında konuştu. "Hayır ben ciddiyim.. annene ne oldu?"

Derin bir nefes verdim. "Annemin annesi kanserden ölmüştü.. benim annemi de yakaladı demek ki."

Dudaklarını birleştirip kafasını salladı üzgün bir şekilde. Ellerimi dizime vurup konuştum.

"Eski konuları kapatalım.. Şu an mutlu olmalıyız.." bekledim ve bana baktı. Devam ettim.
Saunoh söylemişti. İntihar etmeye mi kalkıştın?"

Göz devirdi. "Tabi söyler.."

Yanıt bekledim gözlerinin içine bakarak.

"Ergen miyim ben senin için intihara kalkışayım zaten şu an bu pekte önemli değil." Göz devirdi.

Geçiştirmesiyle aslında ne demek istediğini anlamıştım.
Gülümsemeye çalıştım.

"Benim yanımda olduğun için teşekkürler Jungkook.. ben sen olmasaydın şu an yaşıyor olmazdım."

Gözlerini açtı kocaman , biraz sinirli gibi gözüküyordu.
"Sen ciddi misin?"

Şaşırdım ve ne oldu dercesine baktım.

"Ben herşey çok yolundaymış gibi sen hastanedeyken seni bırakıp gittim. Cok kötü gözüktüğün halde senin yanında kalmadım. Bunun için bana teşekkür mü ediyorsun?"

Belliydi. Sanki hep bunun için suçlamıştı kendini.
Kafamı iki yana sallayıp konuştum.

"Hastanede annem harici beni tek ziyaret eden sendin. Ayrıca benim için kendi babanı hapise attırdın ki bu senin için zor olmalı.. ve her zamanki dediğin kelimeler yüzünden ne yaptığımı tekrar sorguladım, kendime geldim ve iyileştim."

Konuştu hemen. "Üvey babamı."

Ona doğru eğilip ellerini tuttum gözleri ellerime kaydı.
Devam ettim dolan gözlerimin arkasından.

"Tıpkı gezi gecesi gibi.. Sen bana kim olduğumu hatırlatıyorsun, yaptığım hataları gösteriyorsun. Bunun için teşekkür ederim. Beni kurtardığın için."