Kırık

Teklif

"Ağabey babam beni niye sevmiyor?"

12 yaşındayken babasının ona karşı sevgisizliğini sorgulamaya başlamıştı. Yalnızca babası değil hatta annesi bile ona karşı soğuk davranıyordu. Ailesinden göremesi gereken tüm sevgiyi sadece ağabeyi ona veriyordu.

Hem sırdaşı hem ağabeyi hem en iyi arkadaşıydı ağabeyi, ama anne babası onu çok fazla ilgisizlikle cezalandırıyordu.

Fatih kitabın en son okuduğu sayfasının kenarını katlayıp masanın üzerine bıraktı.

Küçük kardeşinin ellerinu avuçları arasına alıp "Derya anne babalar çocuklarını severler. Sadece bazen içlerindeki sevgiyi şefkate çevirip çocuklarına hissettiremezler." dedi.

Derya alnını kırıştırıp "Nasıl yani?" diye sordu.

"Yani annem ve babam seni seviyorlar. Ama bunu sadece içlerinde yaşıyorlar. Yani senin saçlarını okşamamaları, sana sarılmamaları seni sevmedikleri anlamına gelmez."

Derya gülümsedi.

"Ama sen seviyorsun! Sen benim her şeyimsin ağabey."

Derya geçmiş hatıralardan ayrılıp yeniden dikkatini babasına çevirmişti.

İçinde fırtınalar koparken susmak ne kadar adildi ki?! Hesabını soracağı bu kadar yıl varken niye yüzüne doğru nefretini kusmak yerine olduğu yerde kaskatı kesilmişti hiç anlamıyordu.

Babası genzini temizleyip "İçeri davet etmeyecek misin?" diye sordu. Yüzünde hiç bir ifade yoktu. Ne kızgınlık ne de özlem.

Geriye bir kaç adım attı geçmesi için. Babası içeri geçtikten sonra kapıyı kapatıp peşinden gitti.

Babası salona doğru giderken duvarlardakı resimlere göz atıyordu.

Kızı ve torunu çok mutluydu.

Salona geçip durduğundaysa arkadan küçük ses doldu kulaklarına. "Şeker dede!" torunu bacaklarına sarılmıştı.

Derya olup biteni büyük şaşkınlıkla izliyordu.

Babası eğilip Arina'nın saçlarını okşadı. Daha sonra alnına öpücük kondurup geri çekildi. "Nasılsın kızım? Beni özledin galiba."

"Evet! Dadı uzun süyediy buyada yok. Biz de payka gelemiyoyuz."

Yaşlı adam gülümsedi.

"Ben de uzun süredir uğrayamıyorum parka. Ama bundan sonra yine zaman buldukça buluşuruz."

Arina büyük mutlulukla ellerini havaya kaldırıp "Tamam dedeciğim." dedi ve dedesinü sarıldı.

Derya bir süre daha sessizce babasını ve kızını izledikten sonra hafifçe öskürdü.

"Kızım, sen odana git. Bizim dedenle konuşmamız gereken konular var."

Kızının odasına girdiğine emin olunca babasına döndü.

Babası yine aynı ifadesiz bakışlarla onu izliyordu.

Aslında kızıyla babasının konuşmasını duyana kadar aklında tek soru vardı. Ama şimdi soruları çoğalmıştı. Hangisinden başlamalı olduğuna karar veremiyordu.

Yutkundu. "Kızımla nasıl böyle.." sorusunu tamamlayamadı ama babası neyi kastettiğini anlamış gibi ilk defa gülümsedi.

"Kızının başarısı. İlk defa merak ettiğim için onu görmeye gelmiştim. Fikrimde sadece uzaktan izleyeyip gideceğim vardı. Ama o kendini öyle bir sevdirdi ki."