Kırık

Günlük

İyi akşamlar Canokurlarım! Yeni bölüm karşınızda. Bol bol yorum okumak istiyorum! 🤩 bölümü yazarken uzun süre sonra güzel şeyleri yazacağım için büyük heyecan hissediyordum. Haberiniz olsuuuunnn.. Az kaldı.. Sonra Derya ve Canın kızlarıyla birlikte mutluluklarını okuyacaksınız..

Hadi size iyi okumalar...💕

Seviliyorsunuz💕

Bölüm hakkındaki fikirlerinizi mutlaka yazın, bekleyeceğimm🤫

"Baba?"

Kızının ona seslenmesi ile tüm dikkatini ona verdi. "Söyle miniğim."

"Kitaplayımı da alalım mı? Bana masal okuysun."

"Hepsini mi?"

"Evettt.." Eliyle küçük kitaplığı gösterip, "Baba oydan al.."

Can uzanıp kitapları aldığında bir kaç kitap yere düştü. Eğilip tek tek kitapları alırken, mavi ve pembe renklerinin karışık olduğu bir defter dikkatini çekti.

Açıp ilk sayfasını okuduğunda gözlerine inanamadı.

Can'ıma.. Canım sevgilime..

Arina yeniden ona seslenince defteri kapatıp Arinanın masal kitaplarının yanına koydu.

İlk fırsatta o defterde yazılanları okuyacaktı. Belki Derya kapalı kutuydu ama bu defter ona çok şeyi anlatacaktı..

Günlüğü de diğer kitaplarla birlikte kızı için hazırladığı çantaya koydu.

"Baba?"

Beyninde savaş halinde olan karışık düşüncelerinden kurtulup kızına "Söyle küçüğüm.." diye cevapladı.

"Kay küyemi de ala biliy miyim?"

"Olur.. Ama bence o burada kalsın belki benim evimde de kar küresi vardır."

Kızının yüzüne kocaman tebessüm konarken "Geyçekten miiiii?" diye sordu.

"Evet güzelim. Bir kaç tane daha benim evimde var."

Kızıyla birlikte çantasını hazırladıktan sonra birlikte kendi evlerine gitmişlerdi. 

                     ***

Can kızını yatak odasına gönderdiğinde kızının mutluluk çığlıklarını duyunca gülümsedi.

Kızı için bir süre kar küresi almıştı.

Ve şimdi kızı mutluluktan çığlık atıyor, zıplıyordu.

Annesinin kızı işte!

                      ***

Kızını uyuttuktan sonra kitapların arasından günlüğü alıp yeniden kızının yanına yatağın diğer tarafına uzandı.

İlk sayfa..

Can o kadar çaresizim ki, seni o kadar çok özlüyorum ki küçük çocuklar gibi elime kağıt kalem alıp yaşadıklarımı sana anlatmak istiyorum.

Yıllarca hep yalnızdım. Alışmıştım ben yalnızlığa. Bir şekilde perdeleri kapatıp dışarıdan gelen ışığı karanlığıma yasaklamıştım. Ama sen geldin. Öyle daldın ki, karanlığıma bir daha etrafın beyazdan ve diğer mutlu renklerden başka renk olmasını istemedim. Sanki yıllardır karanlıkta kalan ben değilmişim gibi siyahı unutturdun bana. 

İlk birlikte olduğumuz gece.. Ne demiştim sana.. "Önemli değil.."

Aslında önemliydi. Senin dokunuşların, senin adın geçen her şey benim için nefes almak kadar önemliydi.