Living with a badboy (VOLTOOID)

🎀Hoofdstuk 31.🎀

Quinn.
'Waar gaan we heen?' Zeur ik voor de zoveelste keer. We zitten nu een kwartier in de auto en ik ben nieuwsgierig waar Jake me naartoe brengt. 'We zijn er bijna.' Zegt Jake lachend. Ik zak een beetje onderuit en ga comfortabel zitten.

'We zijn er.' Zegt Jake na vijf minuten. 'Eindelijk.' Zeg ik en spring de auto uit. Ik kijk om me heen en zie dat we in een bos zijn. Een angstig gevoel kruipt over mijn rug. Hij gaat me toch niks aandoen? Of ontvoeren? Of erger?!? 'Ga je mee, of blijf je daar staan tot het mos op je voeten groeit?' Snel loop ik naar hem toe en hij pakt mijn hand. 'Dit ga je leuk vinden.' Nu word ik echt een beetje bang. We lopen het bos in, steeds dieper en dieper. Er komt steeds minder licht door het bladerdek dat steeds dikker word. 'Ehm, Jake?' Vraag ik een beetje angstig. 'Ja schoonheid.' 'Waar gaan we heen?' Hij pakt mijn andere hand ook vast en stopt. 'Dat zul je wel zien.' Zegt hij en plaats een kusje op het puntje van mijn neus. Ik slik en we lopen door.

Na nog een paar minuten word het weer lichter en zie ik dat we op een open plek zijn. In het midden van de plek ligt een kleed met allerlei lekkers. Als ik rondkijk zie ik ook allemaal lichtjes in de bomen hangen. 'Jake.' Ik ben sprakeloos. Heeft hij dit gedaan? 'Vindt- vindt je het mooi?' Vraagt Jake onzeker. Ik knik, omdat ik niet instaat ben om iets te zeggen. Hij glimlacht en begeleid me naar het kleed. 'Je hebt je wel echt uitgesloofd he.' Zeg ik grinnikend. 'Zeker.' Hij geeft me een kus op mijn wang. 'Quinn.' Ik kijk hem aan en zijn prachtige ogen doorboren de mijne. 'Ik had gezegd dat ik iets voelde bij die kus met Nola toch?' Wie is Nola ook al weer? Oh ja zijn ex. Ik knik, dat heeft hij inderdaad gezegd, toen voelde ik me best onzeker. 'Ik heb dat gezegd, maar later besefte ik me dat ik pak wat voelde toen ik een beeld van jou voor me zag.' Als automatisch krijg ik een glimlach op mijn gezicht.

We praten en eten de rest van de ochtend. Opeens staat Jake op. 'Ga je mee?' Hij steekt zijn hand uit die ik aanpak. Hij trekt me omhoog en begint de spullen in te pakken. Ik help mee tot hij stopt. 'Wat doe je?' Vraagt hij. 'Helpen.' Hij duwt me een stukje achteruit. Verbaast kijk ik hem aan. 'Jij gaat helemaal niet helpen.' Nog steeds verbaast blijf ik staan terwijl Jake de spullen inpakt. Als hij klaar is lopen we terug naar de auto en rijden we ergens heen, geen idee waarheen. 'Waar gaan we heen?' We rijden nu vijf minuten en aan de weg te zien gaan we niet naar huis. Jake grinnikt. 'Nieuwsgierig?' Ik knik heftig. 'Kijk uit, zometeen valt je hoofd er nog af.' Zegt hij nep-geschrokken. Ik grinnik en rol mijn ogen. 'Je hebt nu geen antwoord gegeven op mijn vraag.' Verander ik het onderwerp terug. 'Klopt.' Is het enige wat hij zegt. Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en ik voel mezelf helemaal warm worden.

We rijden nog een kwartiertje en dan herken ik de weg. 'Gaan we naar het strand?' Vraag ik opgewonden. Jake knikt. 'Maar ik heb geen zwemkleding.' Bedenk ik me. 'Is geregeld.' Jake zet de auto neer en pakt een tasje van de achterbank.

Korter hoofdstukkie, maar er moest iets gepubliceerd worden.

Hope you still like it!

601 woorden.