Living with a badboy (VOLTOOID)

🎀Mason bonus.🎀

Dit is een extra hoofdstuk die ik lekker laat erbij heb gedaan. Maar ik wilde eigenlijk al in het verhaal ook met Mason verder, maar dat ben ik uiteindelijk vergeten. Dus bij deze is er nog een stukje over Mason die, zoals de meeste wel door hadden, gay is. Als jullie meer van dit soort stukjes willen van Mason die ik niet in het verhaal heb gezet zet het dan in de comments en wat je zou willen lezen.

Quinn pov.
'Quinn, heb jij Mason gezien?' Vraagt Rose als we tijdens ons tussenuur door de gang lopen richting de aula. 'Ik dacht dat jullie samen les hadden.' Ze kijkt me verbaast aan. 'Maar hij had tegen mij gezegd dat hij bij jou zou zijn.' Ik kijk haar verward aan. Waarom zou Mason liegen. 'We moeten hem zoeken.' Zeg ik en Rose knikt instemmend. Samen lopen we door de gangen van de beneden verdieping. Daarna de eerste verdieping, daarna heel de tweede verdieping, en daarna de derde, en bovenste, verdieping. 'Hij is hier nergens, en hij neemt ook zijn telefoon niet op!' Zegt Rose, lichtelijk in paniek. 'Rustig maar, we vinden hem wel.' Zeg ik zo geruststellend mogelijk en leg een hand op haar schouder. Ze knikt en zucht. 'Laten we bij de kleedkamers gaan kijken.' Zegt ze en ik knik. Samen lopen we snel daarheen en kijken eerst in alle gymzalen en daarna in alle kleedkamers. 'Hij is hier ook al niet. Waar kan hij nog meer zijn?' Vraagt Rose zich hardop af. Ik haal mijn schouders op en we lopen terug naar de aula. Als we door een lege gang heen lopen horen we opeens een geluid dat klinkt alsof iemand hard tegen een muur aan wordt gedrukt. Dat geluid wordt gevolgd door een kreun. Rose en ik staan beide zo stil als een standbeeld. 'Hoorde jij dat ook?' Vraagt Rose zachtjes. Ik knik. 'Waar kwam het vandaan?' Vraag ik zacht terug. Ze wijst naar het hok van de conciërge. We kijken elkaar aan en lopen er stilletjes naartoe. Ik pak geluidloos de deurklink vast en trek de deur zo snel open als ik kan. Het tafereel dat we zien als de deur opengaat is choquerend. Mason staat tegen de muur aangedrukt door niemand minder dan de beste vriend van Jake, Chase! Mason's handen schieten weg uit Chase's haar en hij verandert in een tomaat met een scheef lachje. Chase lijkt ook erg in shock maar hij laat Mason niet los, integendeel, hij trekt hem juist beschermend dichter tegen zich aan, alsof hij bang is dat wij Mason van hem wegnemen. 'Uhm, Hey.' Zegt Mason ongemakkelijk. 'Hey Mason, Hey Chase.' Zegt Rose en zwaait ongemakkelijk naar ze. 'Ik wist het!' Roep ik en spring blij in de lucht. 'W-wat wist je?' Vraagt Mason terwijl hij zichzelf uit de greep van Chase probeert te bevrijden. Waardoor Chase hem alleen maar steviger vasthoud. Ik krijg een grote lach op mijn gezicht en sla mijn armen om de twee jongens heen. 'Jeeh!' Roep ik wat denk ik wordt gedempt doordat mijn mond tegen Masons schouder aan is gedrukt. 'Ben je niet boos?' Vraagt Mason verrast. Ik laat hem verrast los. 'Natuurlijk niet, waarom zou ik boos zijn?' Vraag ik verbaast. Het valt me ook op dat Chase nog niks heeft gezegd. 'Nou, omdat ik g-g-g-gay ben.' Krijgt hij er moeilijk uit. 'Dat maakt toch helemaal niet uit?' Vraagt Rose die ze ook een knuffel geeft. De jongens zuchten opgelucht. 'Hoe lang speelt dit al?' Vraagt Rose. Ze worden allebei nog roder dan ze al zijn. 'Al een tijdje.' Mompelt Mason. 'En je hebt het ons niet eens verteld?' Roep ik verbaast. 'Ik wilde wel maar ik was bang dat jullie me niet meer zouden accepteren.' Geeft Mason eerlijk toe. 'Tuurlijk wel.' Zeggen Rose en ik tegelijk. Hij glimlacht en geeft ons een knuffel. Hoe ver dat kan aangezien Chase hem nog steeds niet los wilt laten. 'Chase, je kan me nu wel loslaten hoor.' Zegt Mason en grinnikt. Chase laat hem langzaam los en zet meteen een paar stappen achteruit. 'Dussss.' Zeg ik en rek de "s" lekker lang uit. 'Zijn jullie een stel?' Ze kijken elkaar aan en krijgen een grote glimlach op hun gezicht. 'Ja.' Zeggen ze beide in koor. Daarna loopt Mason op Chase af en drukt met volle kracht zijn lippen op de zijne. Rose en ik maken alle twee "ahwww" geluidjes. Hun kus gaat snel over op een wilde zoen en dat is het moment dat Rose en ik er een eind aan maken, hoe schattig het ook is. 'Oke, Oke, zo is het goed, jullie hoeven elkaar niet op te eten.' Ze grinniken en laten elkaar los. 'Laten we naar de aula gaan.' Stelt Mason voor. We knikken en lopen met z'n allen naar de aula.