The End Of The World

Hoofdstuk 16

Pov Megan

Opgelucht was ik toen ik Adam en Lilly weer terug zag. Ik glimlachte.
"En?" Vroeg ik aan Adam. Adam schudde zuchtend zijn hoofd.

"Sommige mensen... Zijn niet bepaald goed bij hun hoofd", fluisterde hij. "Ik leg het je later wel uit, oké? Ik wil eerst zorgen dat alles oké is."

"Goed", knikte ik en ik keek bezorgd naar Lilly, terwijl ze stilletjes naar de grond staarde. Ik vroeg me af wat er gebeurd was.

Toen ik weer terug liep naar het kamp kwam ik Zen tegen en ik glimlachte. Hij was eten aan het maken voor zichzelf, zonder shirt. Ik glimlachte.

"Hi babe", zei hij toen hij me opmerkte en hij trok me tegen zich aan, waarna een hij me een beetje optilde. Ik ging op mijn tenen staan en drukte een kus op zijn lippen, waar hij een zoen van maakte.

"Kleintje", fluisterde hij in mijn oor en ik giechelde.

"Ik ben niet klein", lachend porde ik hem in zijn zij.

"Oh nee?"

"Nee!"

"Nah denk het wel he", grijnsde hij en hij zette me op het aanrecht neer. Ik giechelde. Ik haatte het als ik moest giechelen. Het klonk zo suf.

"Nee Zen, jij bent gewoon de reus die hier niet thuis hoort", Ik grijnsde. "Kan ik er wat aan doen dat je wat afwijkt van de norm."

"Ssst maar daarom vind je me ook zo leuk", zei hij en hij zoende me weer. Ik rolde mijn ogen toen ik zijn handen weer gelijk onder mijn shirt voelde.

"Weet je", fluisterde ik. "Het is lang geleden dat ik voor het laatst een slaap feestje heb gehouden."

"Dat is jammer, Meg", glimlachte hij en hij tikte op mijn neus. Ik knikte. "Zullen we een slaapfeestje houden?" Hij moest lachen.

"Ik denk niet dat we daar zo in de stemming voor zijn." Ik zuchtte teleurgesteld.

"Maar ooit gaan we een slaapfeestje houden. Beloofd. Oké?"

"Oké", glimlachte ik en hij plaatste een grote zuigzoen in mijn nek. Hij drukte me wat achterover en ging boven me hangen. Heel lekker lag het niet, maar dat maakt niet uit.
Al snel had hij mijn shirt uit en maakte hij mijn BH snel los.

"Jammer dat je shirt al uit is", fluisterde ik en ik beet op zijn lip. Hij lachte. "Kan hem zo weer aan doen, hoor."

"Hmmm." Zei ik en ik streelde zijn buik, terwijl hij mij tussen mijn borsten kuste. Ik grinnikte zacht en begon zijn broek los te maken.

"Zolang Justin maar niet binnenkomt", giechelde ik.

"Nou... Hij mag best zien dat je van mij bent hoor." Ik glimlachte en deed zijn broek uit. Zijn handen gleden naar onder en soepel maakte hij ook mijn broek los. Ik drukte een kus op zijn lippen waar hij weer een zoen van maakte en zijn tong naar binnen gleed.

"Ik hou van je", zei hij en hij schoof mijn broek naar beneden, terwijl ik hem nog ruwer begon te zoenen. Hij grijnsde. "Deze dame krijgt er zin in", lachte hij zacht.

"Nou zeg", zei ik en ik tikte op zijn neus. Hij glimlachte breed en beet sexy op zijn lip. "Awh Hell no, nu kan ik je al helemaal niet meer weerstaan."

"Dat weet ik toch, lieve schat." Zei hij en hij kuste mijn buik, en ging zo naar beneden. Ik rolde mijn ogen en lachte zacht.

"Je gebruikt het gewoon tegen me."

"Nee, lieverd, ik probeer je zo voor me te winnen" hij grijnsde gemeen en trok toen ook mijn slip uit. Ik rolde mijn ogen.

"Je hebt me al gewonnen schat", fluisterde ik en ik plaatste kusjes in zijn nek.

"Maar ik heb het gevoel dat je nog van Justin houd." Ik zweeg en keek naar hem. Een lange tijd zeiden we beide niks, totdat hij van mij af ging en zich aan kleedde.

"Ga met Justin praatten. Je houd nog van hem."

"Zen de enige van wie ik hou ben jij!"

"Hou jezelf niet voor de gek, Megan. Je hebt het altijd over Justin. Justin dat, Justin zo, Justin zus."

Ik slikte omdat ik wist dat hij gelijk had. Toen ik niks verder zei, draaide hij zich om. "Ga met hem praten Meg, oké?"

"Maar ik hou van jou, Zen! Alleen van jou!" Zen glimlachte en ik zag de tranen in zijn ogen toen hij zich omdraaide.

"Dat wil ik maar al te graag geloven", fluisterde hij en hij drukte zijn lippen weer op die van mij, maar dit keer heel, heel kort. Ik zweeg.

"Stuur hem een berichtje."

Daarna liep hij weg, naar zijn kamer. Toen hij weg was kleedde ik mij om, en liep verward naar buiten. Ik snapte niet wat er met hem was.
Waarom deed hij opeens zo? Alsof hij mijn gedachten kon lezen. Maar dat ik Justin miste betekende ik niet dat ik nog van hem hield. En daarnaast, hij was zo kwaad op me. Als ik hem was geweest had ik mijzelf ook nooit meer vergeven of überhaupt aan durven kijken.

Zenuwachtig ijsbeerde ik door mijn kamer. Uiteindelijk pakte ik papier en een potlood.

Justin, ik wil met je praten. Ik wil alles aan je uitleggen.
Kom alsjeblieft zodra je dit leest naar mijn kamer. Ik zal op je wachten tot morgen ochtend.
-Megan.

Ik zuchtte en haalde diep adem, terwijl ik weer terug liep naar het kamp van de jongens. Ik zocht zijn kamer en schoof het briefje onder zijn deur door. Ik wist niet dat ik zo zenuwachtig kon zijn. Gespannen haalde ik een hand door zijn haar.

Wat als hij niet kwam? Dan was ik iedereen verloren. Dan was ik Justin én Zen verloren.

En wat als hij wel kwam?

Weer begon ik met ijsberen en zuchtte. Doordat ik naar de grond keek had ik niet door waar ik liep en botste ik tegen de deur aan. Au, verdomme.

Ik wist niet wat er zou gebeuren als hij wel kwam. Stiekem hoopte ik dat ik wel kwam, maar dan zou ik ook Elysah's hart breken en dat verdiende ze niet.

Maar als hij niet kwam, wist ik dat het over was. Dat was duidelijk genoeg. De kans zou groot zijn dat hij niet kwam. Het frustreerde me.

"Megan!" Riep hij plotseling en ik draaide me om. Een grote glimlach verscheen op mijn gezicht.

"Megan! Ik ben er!" Hijgde hij en ik wist op dat moment dat ik nog een kans had.

Wat denken jullie dat er gaat gebeuren?:)