The End Of The World

Hoofdstuk 19

Pov Justin

Ik schrok toen ik opeens naast Megan lag. Ik slikte en stond op. Langzaam opende ze haar ogen.

"What did we do?" Jankte ik half en onzeker keek ze naar me. Ik beet hard op mijn lip. Ik had dit nooit mogen doen. Ik had me nooit moeten laten gaan. Kwaad vloekte ik binnensmonds.

"What did we do!?" Schreeuwde ik nog harder waardoor ze schrok. Ze slikte.

"We hadden seks", mompelde ze.

"Verdomme!" Riep ik en ik kleed me snel om.
Ze schrok weer en ik beet op mijn lip. Ik had dit nooit mogen doen. Elysah! Wanhopig rende ik naar de deur.

"Justin..." zei ze twijfelend en ik draaide me om.
"Wat?" Vroeg ik geïrriteerd.

"Het was allemaal een leugen hé", ik slikte, knikte en liep toen de deur uit. Oh honey, ik was dronken.

Wanhopig zocht ik naar Elysah. Ik hoopte dat ze het niet gezien had, maar ook ergens weer wel want dat maakte het makkelijker om aan haar te vertellen.

"Elysah!" Riep ik en toen ik haar zag staan bij Zen. Tranen liepen automatisch over mijn wangen en knielde bij haar neer, waarna ik haar dichter tegen me aan trok.

"Justin..." mompelde ze en ik keek naar haar.

"Ik ben slecht en ik weet het Elysah, ik snap het als je me niet kan vergeven", zei ik, terwijl er nog steeds tranen over mijn wangen liepen, maar wel al minder.

"Justin, het is oké", fluisterde ze en ze haalde een pluk haar weg uit mijn gezicht. Ik glimlachte.

"Ik verdien je niet, Elysah", fluisterde ik en ze keek me recht in haar ogen aan. Ze glimlachte.

"Mensen maken fouten", fluisterde ze. Ik glimlachte. Ik hield zoveel van haar.

"Ik was dronken" piepte ik, en ik durfde haar niet aan te kijken. Ze zuchtte. "Ik hoop dat je leert van je fouten."

"I Will, Elysah, I Will."

"you promise?"

Ik knikte, stond op, en drukte mijn lippen op die van haar. Ik glimlachte en voelde haar mooie, zachte lippen, die ik voor geen goud zou laten gaan.

"Ik verdien je niet" fluisterde ik weer in haar oor. "Ik ga douchen. Ik voel me vies." Ik zuchtte, pakte Elysah' hand en vertrok naar mijn kamer.

"Heb jij dit gedaan?" Vroeg ik en ik wees naar de rotzooi in onze kamer. Ik draaide me om en keek naar Elysah.

"Uh ja, sorry, ik was boos", giechelde ze en ze bloosde een beetje. Schattig.

"Nou, ja, als je het zelf maar weer op ruimt", zei ik en knipoogde eventjes kort, liep naar de badkamer en kleedde me langzaam uit. Ik zuchtte. Dit had nooit, nóóit mogen gebeuren. En dat zou ik haar duidelijk maken ook.

Ik zette de douche aan en zuchtte. Terwijl het water over mijn lichaam stroomde hield ik mijn handen voor mijn ogen en beet hard op mijn lip.

Ik moest het goed maken met Elysah. Maar hoe?

Ik pakte de shampoo die naast me stond en waste mijn haar. Geen idee wat Megan en ik besproken hebben gister. Ze wíst dat ik dronken was. Waarom heeft ze me niet tegengehouden?! Ze wilde me gewoon inpikken of zo. Ik zuchtte. Ik moest veel gedronken hebben, ik wist niet eens meer dat we seks hebben gehad. Ik laat me altijd gaan als ik teveel gedronken heb. Die eigenschap moet ik veranderen. Zo snel mogelijk. Voor Elysah.

Ik pakte de handdoek en droogde mij af. Ik zou Megan zo snel laten weten dat dit een fout was. Dit was een fout van ons allebei. Dat weten we maar al te goed. Tenminste, ik in ieder geval wel.

Gisteravond was één groot gat. Maar we moesten iets besproken hebben, anders waren we niet zomaar opeens aan het neuken. Geïrriteerd rolde ik mijn ogen.

Waarom was ik überhaupt naar haar toe gegaan?

Briefje. Ik sloeg snel mijn handdoek om mijn middel heen en liep de kamer weer in. Elysah was in slaap gevallen en ik glimlachte, drukte een kus op haar voorhoofd. Ik zocht in alle laatjes, maar ik vond hem niet. Het was hopeloos.

Ik moest naar Megan toe.

Maar ik zou niet weer dezelfde domme fout maken. Dat beloofde ik mezelf. En dat kon ik Elysah niet aandoen.

"Ik ben even weg", mompelde ik, kleedde me haastig om, keek naar het pak dat ik gister aanhad. Ik snapte ook niet waarom ik een pak had aangetrokken. Eventjes moest ik zachtjes lachen, maar schudde toen met mijn hoofd.

Snel rende ik de trap af, naar Megan's huis. Hard bonkte ik op de deur, die op slot zat.

"Hé Megan! Doe open lafaard!" Geen antwoord. Snel liep ik rondom haar huis om te kijken of ze daar was, maar ook daar zag ik haar niet. Gefrustreerd beet ik op mijn lip, en begon haar te zoeken. Geen idee waar ze was.

Ik besloot eerst een stukje het boos in te lopen, maar daar was ze ook niet. Vervolgens liep ik naar de schietbaan, ik wist dat ze daar vaak was. Vermoeid zuchtte ik en ik wilde bijna de hoop opgeven, toen ik haar bij het meertje zat zitten, leunend tegen een boom aan. Natuurlijk. Waarom had ik er niet eerder aan gedacht?

"Megan!" Riep ik boos en geschrokken keek ze op. Toen ik zag dat ze gehuild had, had ik al meteen spijt van het feit dat ik tegen haar geschreeuwd had. Ik schudde mijn hoofd.

"Wat?" Vroeg ze en haar handen trilden. Ik zuchtte.

"Wat hebben we gister avond besproken?" Een tijdje was het stil.

"Waarom ik het uitgemaakt had", fluisterde ze zachtjes, bijna onverstaanbaar. "En dat ik je nooit had willen laten gaan." Ik fronste bij dat tweede.

"Oh." Ik krabde aan mijn achterhoofd.
"waarom heb je het uitgemaakt dan?"

"Omdat ik gedwongen werd. Mijn vader wilde dat ik met iemand anders ging trouwen en niet
met jou."

"Oh", mompelde ik weer en haalde een hand door mijn haren.

"En je hebt me niet tegen gehouden? Je wist toch dat ik iets met Elysah had!" Schreeuwde ik kwaad, waar door ze weer schrok.

"Ik hield je tegen maar... Je zoende me en toen kon ik me niet meer inhouden, sorry." Het was raar om te weten dat ze nog wat voor me voelde.

"Luister Megan. Gisteren was een vergissing, oké? Een hele, hele grote vergissing. Een vergissing die nóóit had mogen gebeuren. Nóóit! Ik haat mezelf zo erg over het feit wat ik wat ik Elysah heb aangedaan. Dat kan ik mezelf nooit meer vergeven. Ik kan het niet, Megan. Ik kan niet een relatie met je beginnen." Ik zag haar in elkaar stortten nadat ik dat had gezegd, en zuchtte.

"Het spijt me", fluisterde ik zachtjes, draaide me om, liep weg en liet haar achter, alleen.