The End Of The World

Hoofdstuk 18

Tears babe, Tears are the words a heart can't say.

Pov Elysah

Ik was drinken aan het pakken in de woonkamer toen ik Zen naar beneden zag komen. Ik glimlachte naar hem.

"Hi", glimlachte hij.
Onzeker zei ik hoi terug.

"Is er iets?" Vroeg hij twijfelend en ik beet hard op mijn lip. Ik wist niet of ik het tegen hem moest zeggen.

"Je zit ergens mee" knikte hij. "Vertel, Elysah, wat is er?"

"Justin had haast en hij wilde niet zeggen waar hij heen ging", zei ik snel. Hij fronste.

"Oh, ik weet niet waar hij wel heen ging" antwoordde hij en ik wist dat hij loog. Ik zuchtte.

"Zullen we wat gaan doen?" Vroeg hij om de tijd te rekken. Ik zuchtte.

"Hmm... Ik ben toe aan een film", bekende ik. Hij glimlachte, pakte mijn hand en ging op de bank zitten, waarna ik naast hem neer plofte.

"Welke film?"

"Doe maar iets van horror." Hij grijnsde en zette een film aan. "Mijn favoriet."

"Dan moet het wel goed zijn", zei ik en ik lachte zachtjes. "Ik ben benieuwd."

"Ik ben benieuwd naar jouw reactie." Ik rolde met mijn ogen. Hij lachte en legde zijn voeten over mijn benen.

"Ey! Je voeten stinken", lachte ik. Hij rolde met zijn ogen.

"Pech. Ik moet toch zorgen dat je niet elk moment op mijn schoot kan kruipen? Dat is zielig voor Justin" lachte hij en weer hoorde ik iets in zijn stem waardoor ik wist dat hij loog, hij zei het precies hetzelfde toen hij zei dat hij niet wist waar Justin was. Ik zuchtte.

"De film gaat beginnen. Zet je schrap" grinnikte hij.

Ik rolde met mijn ogen. Mijn hoofd kon ik er niet bij houden, hij week steeds af naar Justin. Hij had opeens zoveel haast. Ik zuchtte weer. En nog een keer.

Maar ik kan hem vertrouwen. Dat heeft hij zelf gezegd. Toch?

Ik merkte dat ik zo onrustig was en wist dat het geen zin meer had om naar de film te kijken, dat ik tegen Zen zei dat ik naar boven zou gaan. Hij knikte en ik haalde diep adem.

Ik liep naar de kamer van Justin - nou eigenlijk was het onze kamer, en ik glimlachte eventjes. Ik wilde niet weten wat hij aan het doen was op dit moment. Ik wilde het niet weten maar toch moest ik het weten want anders werd ik gek.

In eerst instantie zag ik niks van wat mij kon helpen om te weten waar hij was op dit moment. Gefrustreerd beet ik op mijn lip. Geen aanwijzingen. Dus Justin was iets in het geheim aan het doen. Slim.

Ik wist niet hoe snel ik de laatjes van zijn bureau moest openen om die te onderzoeken. Alles haalde ik overhoop maar het maakte me niet uit - dat ruimde ik later wel op of zo.

"Fuck fuck fuck. Justin waar ben je?!" Wanhopig zocht ik in het laatste, kleinste onderste kastje. Ik beet op mijn lip en vond toen uiteindelijk helemaal onderop een briefje verstopt, van Megan.

Tranen rolden over mijn wangen toen ik het las en meteen verscheurde ik het briefje. Ik werdt er duizelig van. Maar ze waren toch alleen maar bij elkaar om te praten? Ik beet weer hard op mijn lip.

Snel rende ik de trap af, deed mijn jas aan en rende zo snel als ik kon naar buiten. Ik kon snel rennen dus voor ik het wist was ik bij Megan's huis.

Ik kon de pijn die ik op dit moment voelde niet beschrijven met woorden. Daarom begon er een traan over mijn wangen te rollen, en die werden steeds meer. Ik zakte in elkaar. Blijkbaar had Zen mij gevolgd maar ik dat had ik niet door, totdat hij mij opving toen ik in elkaar zakte.

"Elysah? Is alles goed?" Vroeg hij bezorgd en hij veegde mijn tranen weg. Praten kon ik niet, dus ik schudde mijn hoofd. Het leek wel of mijn hele lichaam verlamd was. Ik voelde niks meer.

"Wat is er?" Vroeg hij en verslagen wees ik met een trillende hand naar het huis van Megan en Justin. Zen slikte. Ze waren zo druk bezig met elkaar, dat ze niet door hadden dat wij er stonden. Walgelijk. Ik wilde wel kotsen, maar dan kotste ik over Zen heen en dat verdiende hij niet. Ik kotste wel over Megan heen als ik haar zag.

"Kom, Elysah. We gaan naar huis", fluisterde hij en hij stak zijn hand uit, die ik trillerig aanpakte. Ik begon te zweten van angst. Zen glimlachte zwakjes, maar ik zag de tranen in zijn ogen zitten, ergens, diep verstopt. Het deed me pijn. Hij verdiende dit niet. Wij verdienden dit allebei niet. Hadden we iets verkeerd gedaan?

"Waarom had je niet verteld dat Justin hier was?" Wist ik trillerig uit te brengen. Ik zuchtte. Hij had eerlijk tegen mij moeten zijn. Ik snap niet waarom iedereen tegen mij loog.

Hij schudde zijn hoofd.
"Ik had een vermoedde waar hij heen ging", zei hij. "Maar ik wist het niet zeker. Ik wilde je niet van slag maken."

Ik knikte kort en luisterde al niet meer naar hem. Tranen bleven over mijn wangen stromen en voor ik het wist waren we weet terug bij ons huis.

"Ik ga weg", zei ik en rende naar onze kamer toe, knalde de deur achter me dicht, smeet alles op de grond wat ik maar op de grond kon smijten. Kasten, kleding, posters, papieren, bureaulamp, foto's van ons samen en weet ik veel wat nog meer. Ik hijgde en eventjes staarde ik naar de kamer.

"Ik had het nooit moeten geloven, alles wat jij tegen mij zei." Ik schreeuwde kwaad en vervolgens begon ik mijn koffer in te pakken. Ik nam niet veel mee, zo lang ik er maar mee kon leven was het goed. Ik was niet zo verwend als Megan, die persé allee en iedereen moest hebben, zelfs als ze al bezet zijn.

Er werd zachtjes op mijn deur geklopt.

"Ga weg", jankte ik.

"Ik ben het, Zen", zei hij en ik zuchtte, waarna ik hem binnen liet. Hij fronste toen hij de rotzooi in mijn kamer zat.

"Elysah..." Zei hij en ik beet op mijn lip.

"Ja?"

"Wacht nog even, voordat je weggaat oké? Geef Justin nog een kans."

"Waarom zou ik", piepte ik.

"Omdat hij van je houd." Ik zuchtte.

"Hij is anders wel aan het neuken met Megan nu", fronste ik en alweer zag ik de pijn in zijn ogen.

"Luister, Elysah. Als hij echt van je houd verteld hij de waarheid. Dan liegt hij niet tegen je. Zo kan je hem een kans geven, Elysah. Ik snap dat je het moeilijk vind, maar de mensen die elkaar kunnen vergeven zijn het sterkst. Wacht tot hij terug is en kies dan."

"Oké", fluisterde ik toen ik een tijdje gezwegen had, "Maar als hij niks zegt, ben ik weg, zo snel als ik kan. En jij mag helemaal niks daarover zeggen tegen Justin. Begrepen?"

"Begrepen", antwoordde hij.