SELAM MİLLET 🙋🙋🙋🙋
Satır içi yorumlarınızı bekliyorum....
ONLARI OKUMAK OLDUKCA EĞLENCELİ 😚
UMARIM BÖLÜMÜ BEĞENİRSİNİZ SİZİ SEVİYORUM 😗😗
Bir kadın gelecek senin tüm dengeni alt üst edecek deselerdi Baran buna fazlasıyla güler,dalga geçerdi.O bir kadına bağlanmazdı. Tek gecelik ilişkileri bile olmayan genç adamın tek amacı intikamını almaktı. Oysa şimdi karşısındaki kadının tek bir göz yaşı için dünyayı yakardı. Onun mutlu olduğunu görmek bilmek dünyanın en güzel duygusuymuş gibi hissediyordu.
Ve şimdi bi kadına hissetiği duyguların karşılıklı olduğunu bilmek şüphesiz ki Baran için güzel bir duyguydu.
Delicesine seviyordu ve seviliyordu.
Belki o evli bir kadına aşık olacak kadar karaktersizdi...
Belki de herşeye rağmen aşkına sahip çıkacak kadar , sevdiğini arkasında bırakıp gidemeyecek kadar delikanlıydı...
"Beni dünyanın en mutlu adamı ettin Ezo... Teşekkür ederim."
Yanakları kızaran genç kadın pişman değildi. Baran kaybettiğini düşündüğü o kısa süre içerisinde bir şeyi çok iyi anlamıştı. Baran onun için oldukça değerliydi ve ona bir şey olsaydı kesinlikle yaşayamazdı. O genç adamın yanındayken kendini özel hissediyordu ve ilginç olanıysa kendini tamamen Baran'a ait hissediyordu. Evli olmasına rağmen...
"Benim artık gitmem gerek." Sessizliği bozan Ezo'nun kısık sesiydi. Aslında burada daha fazla kalmak istese de gitmeye mecburdu. Eğer içindeki sese kulak verirse muhtemelen Baran taburcu olana kadar yanında kalırdı. Hatta ardından yine yanından ayrılmazdı.
"Gitme demek gibi bir şansım var mı?" Umutsuz bir şekilde konuşmuştu Baran. Onun yanında kalmasını istiyordu. Fazla bencilce davrandığını biliyordu ama buna rağmen Ezo' dan ayrılmak istemiyordu.
"Şansımızı zorlamasak daha iyi olur bence."
"Kendine iyi bak prenses"
"Sende kendine iyi bak Baran."
Genç kadın çantasını eline almış dışarı çıkarken son kez Baran'a dönüp baktı. Yüzüne güzel bir tebessüm ekleyerek genç adama görüşürüz diyerek hastaneden ayrılmıştı .
Sermiyan ağa giden genç kadının ardından tekrar odaya girmişti. Tekrardan refakatçi koltuğuna oturmuştu. Gözlerini Baran'a çevirmiş ve konuşmaya başlamıştı.
"Ağrın var mı?" Amcasının sesiyle Baran az önce daldığı düşüncelerden sıyrılarak başını olumsuz anlamda iki yanda sallamıştı. Aklı Ezo'daydı. Daha demin yanında olmasına rağmen onu fazlasıyla özlemişti.
"O kız kimdi?" Yüzünde sinsi bir tebessüm barındıran Sermiyan ağa Baran'dan bir cevap bekliyordu.
"Kim?"
"Yanında ki genç kadından bahsediyorum Baran." Amcasının sözleriyle gülümsedi genç adam. Cevap vermek yerine susmayı tercih etti. Nedense konu Ezo olunca kimseyle onun hakkında konuşmak istemiyordu.
"Baran belliki sevdiğin kadın ve anladığım kadarıyla o da seni seviyor." Derin bir soluk alan orta yaşlardaki adam konuşmasına devam etti. " Eğer çok seviyorsan bunu resmiyete dökün. Burası Mardin Baran. Genç bir kızın bu şekilde bir erkekle konuşması uygun olmaz. Biliyorum uzun zamandan beri yurt dışındasın ve buraların yaşam tarzına uzak kaldın. Ama dediğim gibi eğer ciddi düşünüyorsan fazla uzatmayın."
Amcasına hak veriyordu genç adam. Ama elinden pekte birşey gelmiyordu. Şüphesiz ki Ezo bekar olsaydı zaten çoktan evlenmişlerdi. Ama ortada Doğan varken bu imkansızdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİKAMIN GÖLGESİNDE
Romance"Ben bakire değilim...!" Diyerek haykırdı genç kadın. Kocasının an be an değişen yüz ifadesini , şaşkınlık ve öfkeyle irileşen gözlerini umursamadı. Ölüm ile yaşam arasındaki ince çizgideydi ve o tehlikeyi oynamaya devam ediyordu. Doğan hala duyd...
