Las almas perdidas de Señoritas

Kabanata III

[Kabanata 3]

Safara

Its been a years since I have a family at dito ko pa talaga sa panahon na ito ako nag karoon ng pamilya. Isn't it funny right? I have waiting for this to come. My parents past away since I was on secondary, I was alone that day. My tito's and tita's don't want to keep me. Pity me. But here? I have my family. Napangiti nalang ako saking sarili. Sa wakas Safara may pamilya ka na ring maituturing. Napabagon nalang ako saking pag kakahiga at nag unat ng aking katawan. Binuksan ko ang aking bintana at isang sariwang hangin ang aking nalanghap.

Sinuklay ko narin ang aking buhok at ito'y tinali. Maaga akong nagising ngayon, nasanay na kasi ako. Maagang gigising para pumasok sa eskwela at pag tapos na ang aking klase ay deretso trabaho na ako. Lumabas ako saking kwarto at nag lakad papuntang kusina. Natandaan ko na rin naman yung dinaanan namin kagabi. Naabutan ko yung ibang taga pag-silbi na nag hahanda na para sa almusan. Isang ideya ang pumasok saking isip. Masuklian ko man lamang ang pag papatuloy nila sakin rito sakanilang bahay. Nag lakad na ako papalapit sa mga taga pag silbi.

"Tulongan ko po na kayo" nakangiti kong saad.

"Magandang umaga binibining Sarina" nakangiti nilang saad sakin.

Tumulong nga ako sakanilang pag hahanda ng almusal. Mukhang hindi sila nagulat saking inasal, baka ganito rin si Sarina kaya hindi sila nagulat. Nakangiti akong nag hahain sa lamesa ng makita kong si Alexine na tulalang papalapit sakin. Hays! Hindi ko akalain kagabi na saglit lang syang nawala pero sobra syang nasaktan. Alena like Leonardo Villegas, that's why pati si Alexine ay apektado. Paano ko nalaman? I saw her last night. She cried when she saw Leonardo hugging Claire. Lalo ko pang napatunayan sa mga sinabi nya kagabi. Nakakaawa sya. Linapitan ko sya.

"Good morning" bati ko sakanya. Napatingin tuloy ako sa paligid at baka may makarinig sakin pero mabuti na lamang at kami lang ang nandito sa hapag. "Ayos lang?" Tanong ko, isang tango lang ang sagot nya. Pero salungat ito saking nakikita. She doesn't look okay. Pinaupo ko nalang sya at hinainan ng kape para mainitan ang kanyang kalamnan.

Nag sibabaan na rin ang magulang ni Alena. Binati nila kami. Still, Alexine doesn't speak, I guest apektado pa sya doon ka gabi. We ate our breakfast na tahimik lamang. Minsan napapansin kong napapatingin ang mag asawa sa anak nila. Sinong magulang ang hindi mag aalala kong nag kakaganyan ang anak nila. Natapos kaming kumain, tutulong na sana akong mag hugas pero kaya naman na raw nila iyon. Pinag handa narin nila ako ng maiiligo. Nag babad ako sa pag liligo kasi masyadong refreshing yung tubig tsaka meron rin silang linagay rito na mabago.

Natapos akong maligo at nag bihis na ng asul na baro't saya, ang paburito kong kulay. Gusto kong mag libot-libot rito. Nakapag paalam na rin ako sakanila. Gusto ko sanang isama si Alexine kaso ayaw lumabas ng kwarto nya.

Napakabago ng hangin. Nag simula na akong mag lakad papuntang harden. Nakita ko kasi ito, ang dami nyang tanim na bulaklak. Parang yung sa Hacienda Mercado. Napakaganda ng tanawin. Sayang wala yung cellphone ko edi sana nakapg selfie man lang ako dito hahah.

Hindi ko napansing malayo na pala ang linakad ko. Tumingin ako sa likod pero laking gulat ko ng hindi ko na matandaan ang dinaanan ko kanina. Dapat pala hindi nag ako masyadong lumayo. Nag lakad nalang ako ulit, nag babakasakaling ito yung dinaanan ko kanina. Napatingin tingin ako sa paligid. Isang bagay ang nakakuha ng aking atensyo. Kulay pulang bagay na tumulo sa mga dahon na nahulog mula sa puno nito.

Napakunot ang noo ko at sinundan ang mga tumulo na to. Isang lalaki ang nakita kong nakabulagta sa sahig. Dali-dali ko itong linapitan. Pinulsuhan ko ito kung humihinga pa, laking pasalamat ko ng may pulso pa ito. Hindi ko na hahayaang mangyari yung dati. Inakay ko sya, nakakapaglakad pa naman sya pero sobrang hina na nya. Hindi ko naman sya kaya dahil sa bigat kaya dahan-dahan ko nalang syang inaakay.