BLACK!

3❤

Αρχισα να περπατάω με προορισμό το μόνο μέρος που με ηρεμεί... Είναι λίγο μακριά αλλά αντεχω... Εδώ έχω αντέξει τόσα άλλα...
Μετά απο μισή ώρα είχα φτάσει στον προορισμο μου...
Στην θάλασσα... Θα μου πειτε " Έκανες τόσο δρόμο για να πας στην θάλασσα? " Λοιπόν... Ναι... Εγώ ειμαι άνθρωπος που όταν έχω νευρα η είμαι απογοητευμένη η λυπημένη, θέλω να μείνω μόνη μου... Στην περιοχή που ζω ( Ιεράπετρα Κρήτης) έχει πολλες παραλιες αλλά για μένα ξεχωρίζει μια.... Αυτή η παραλια είναι απομακρυσμένη και έχει πολλα βραχάκια αλλά και μεγαλους τεράστιους βραχους... Τόσο μεγάλους που εγώ μοιάζω με νάνο... Έκατσα σε ένα τεράστιο βράχο με την μουσική στα ακουστικά στο φουλ. Και κοιτουσα την φουρτουνιασμενη θάλασσα... Ο ουρανός ήταν γκρι και έτοιμος να κλάψει... Κάποια στιγμή ένοιωσα κάποιον δίπλα μου... Σήκωσα το βλέμμα μου και αντίκρισα ένα αγόρι γυρω στην ηλικία μου
Αγ- γεια..
Εγω- τι θες?
Είπα απότομα... Το ξερω είμαι πολυ κοινωνικός και ευγενικός άνθρωπος...
Αγ- Έ κοπελιά ηρεμησε δεν σου σκότωσα και την μάνα..
Εγω- ναι εσένα περίμενε η μάνα μου για να πεθανει... Είπα μέσα από τα δόντια μου..
Αγ- τι? Δεν σε άκουσα..
Εγώ- τίποτα... Και για πες μου πως και ήρθες σε αυτή την παραλια?
Αγ- λοιπόν... Είδα όλη την φάση που έγινε στο σχολείο και ομολογώ πως δεν το περιμενα... Έχεις τρομερή δύναμη φίλε.... Κάνεις δεν έχει καταφέρει να δείρει τον αδελφό μου...
Εγω- τι? Αυτός ο βλάκας είναι αδελφός σου??? Ρώτησα έκπληκτη...
Αγ- ναι... Δυστυχώς...
Εγω- γτ δυστυχώς? Εννοώ οκκ ουτε εγώ τον παω αλλά εσένα είναι αδελφός σ...
Αγ- βασικά είναι ετεροθαλής αδελφός... Έχουμε τον ίδιο πατέρα...
Εγω- μάλιστα...
Αγ- Δημήτρης είπε και άπλωσε το χέρι του για χειραψία..
Εγω- Ελπίδα... Είπα και του έδωσα το χέρι μου...
Δημ- τι ωραίο όνομα...
Εγώ- εμένα δεν μου αρέσει...
Δημ- γιατί? Είναι πολυ ωραίο...
Εγω- βασικά το όνομα καλό είναι απλά θεωρώ πως εμένα δεν μου ταιριάζει...
Δημ- μα γιατι! Δεν καταλαβαίνω! Είσαι τόσο μυστήρια!
Εγώ- εγώ απλά γέλασα
Δημ- πφφφφ να σ πω τον πονο μου!?
Αν θες φυσικά
Εγω- για πες
Δημ- λοιπόν τσακώθηκα με τους γονείς μου παλι και για αυτό έφταιγε ο Άρης...
Εγω- ποιος είναι ο Άρης?
Δημ- ο αδελφός μ... Αυτόν που έσπασες στο ξυλο...
Εγω- χαχαχαχαχαχαχα κατάλαβα....
Δημ- τεσπα συνεχίζω...
Και όπως σ είπα για αυτό έφταιγε ο Άρης... Γενικά ο Άρης από μικρός ήταν το χαϊδεμενο του μπαμπά! Από παντα αυτός ότι ήθελε το είχε... Και δεν εννοώ από υλικά αγαθά αλλά είχε παντα περισσοτερη αγάπη περισσότερο ενδιαφέρον... Μια φορά τα Χριστουγεννα ξέχασαν να μου παρουν δώρο... Πήραν δώρο μόνο στον Άρη... Ήμουν μικρός αλλά όχι χαζός ρε Ελπίδα...
Εγω- λοιπόν, κοίτα έτσι όπως μου τα λες... Νομίζω πως έχεις αδικήθει πολυ αλλά είσαι σίγουρος πως δεν υπάρχει λόγος που γινόντουσαν όλα αυτά?? Κοίτα δεν τους δικαιολογώ αλλά... Σκέψου και την δικιά τους πλευρά..
Δημ- ξέρεις ποσες φορες το προσπάθησα? Δεν γίνεται τπτ... Ξες ποσες φορες προσπάθησα να τους δικαιολογήσω? Είναι όμως λογικό να ξεχωρίζεις τα παιδια σ???
Την ώρα που πήγα να του απαντήσω... Χτυπησε το κινητό μου όταν είδα ποιος με καλεί εχασα την γη κάτω από τα πόδια μου...