BLACK!

28😍

Άρης ποβ
Όταν δυστυχώς σταμάτησε το φιλί μας μείναμε έτσι αγκαλιασμενοι... Αυτή με τα χέρια της στον κενό μου και εγώ με τα χέρια μου στην μέση της...
Ελπ- εμ Άρη? Είσαι σίγουρος για αυτό που νιώθεις για εμένα? Εννοώ νταξει κάνεις δεν μπορεί να είναι σίγουρος αλλά τουλάχιστον πες το μου για να μην ελπίζω τζάμπα αν εσύ δεν νιωθ-
Την διέκοψα φιλοντας την... Αυτή την φορά με πιο κτητική διάθεση.... Έβαλα την γλώσσα μ στο στόμα της και ξεκίνησε το παιχνίδι κυριαρχίας... Στο οποίο φυσικά και οι δύο "πάλευαμε" άγρια για το ποιος θα κυριαρχήσει... Και νίκησα! Όταν έπρεπε να αναπνευσουμε απομακρυνθηκαμε...
Ελπ- πάμε σπίτι?
Εγω- ναι...
Ελπ- γειά σ μπαμπά... Είπε ψυθηριστα...
Οταν φτάσαμε σπίτι μου είπε
Ελπ- πόση ώρα ήσουν εκεί?
Εγω- βασικά ήμουν εκεί πριν έρθεις εσύ...
Ελπ- τι εννοείς??
Αρ- και εγώ όταν δεν είμαι καλά πάω και μιλάω στον τάφο της μαμας μου... Και την ώρα π θα έφευγα μπήκες εσύ μέσα στο νεκροταφείο... Ε και ήθελα  να σ μιλήσω αλλά... Σε άκουσα...
Ελπ- μάλιστα... Και? Τι έχεις να πεις?
Αρ- έχω να πω πως έχεις άδικο σε σχεδόν όλα όσα είπες... Φυσικά και θα πάμε αύριο κιόλας να ξεκινήσεις φυσιοθεραπειες, φυσικά και θα γίνεις μια υπέροχη μαθηματικος... Και φυσικά ο μπαμπάς σ θα είναι πολύ περιφανος για εσένα... Εγώ τρ εννοείται πως σε αγαπάω πολύ... Και δεν είναι απλώς ένας ενθουσιασμός... Και εγώ φυσικά και ΔΕΝ σε θεωρώ μια του δρόμου... Πάνω στα νεύρα μ το είπα...
Η ελπίδα απλώς έτρεξε κατά πάνω μ και με αγκάλιασε.. βασικά πηδηξε πάνω μ... Εγώ την έπιασα από τους γοφούς για να μην πέσει... Και μετά τοποθετησα τα χέρια μ στους μηρούς της...
Αρ- πάμε για νάνι γτ είναι αργά???
Η ελπ απλώς κούνησε το κεφάλι της...