BLACK!

20❤

Άρης ποβ
Εγώ- ΕΛΑΤΕ ΠΙΣΩ ΜΗΝ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΟΝΤΡΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ!!!
ΕΛΠ- -ΠΙΑΣΕ ΜΑΣ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ!!!  ειπε σαν παιδακι.
ΜΑΡ- ΜΠΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΠΑΕΙ ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΠΙΑΣΕΙ!!!!  είπαν κοροϊδευτικά...
Εγώ αρχισα να τρέχω πολυ γρήγορα και επιασα την Ελπίδα από το χέρι και την τράβηξα κοντά μου σε απόσταση αναπνοής!..
Εγω- ώστε δεν θα σε πιάσω ε? Της είπα στο αυτή και μτ της δάγκωσα τον λοβο του αυτιου  η ελπίδα κοιτουσε επίμονα τα χείλη μου και τα μάτια μου... Τόσο επίμονα που νμζ πως διάβαζε την ψυχή μου...
Κοιτιομασταν μια στα μάτια μια στα χείλια....
Ε άνθρωπος είμαι και εγώ και δεν άντεξα... Την φιλησα... Τα χείλια της ταίριαζαν ακριβώς με τα δικά μ... Τα δικά της σαρκώδη ροζ χείλη,  μόλις ακουμπησαν τα δικά μ χείλη Ανατρίχιασα το ίδιο και αυτή... Στην αρχή το φίλη μας ήταν ήρεμο... Γλυκό θα έλεγε κάποιος μετά όμως το φίλη μετατράπηκε σε άγριο και παθιασμένο... Είχε τα χέρια της γυρω απο τον λεμό μ και τραγουσε ελαφρώς τα μαλλιά μ κάνοντας με να βγάλω έναν μικρό αναστεναγμό... Αυτή βέβαια τον άκουσε και χαμογέλασε μεσα στο φίλη μας... Εγώ είχα τα χέρια μου στην μέση της χαμηλά αλλα οχι στους γλουτούς της.. (Να μιλάμε και ευγενικά..) 
Κάποια στιγμή έπρεπε να αναπνεύσουμε και δυστυχώς Απομακρυνθηκαμε...
Ελπ- τι ήταν αυτό?  Ρώτησε ενώ δεν είχε φυγει απο την αγκαλιά μου...
Εγω- κάτι που όπως φαίνεται το θέλαμε και οι δυο...
Αυτή έκανε κάτι π με εξέπληξε αλλά ευχάριστα...
Με αγκάλιασε....
Ελπ- παμε σπιτι?  Θέλω να σ μιλήσω...
Εγω- ναι παμε...

Στο σπίτι...
Ελπ- σορρυ τόση ώρα έξω ήσουν μόνο με το μποξερακι?!?!
Εγω- ναι... Της είπα αδιάφορα...
Ελπ- ΕΛΕΟΣ!  Βάλε κάτι πανω σ θα Πουντιασεις... Είπε σαν την μάνα μ...
Εγω- πωωω καλά αλλά να ξες, πως κατάλαβα ότι σε αναστατώνω... Πριγκίπισσα!
Ελπ- λοιπόν βάτραχε απλά πηγαινε να βάλεις ρουχα... Απλά είναι τα πράγματα...
Εγώ απλά γέλασα..
Όταν λοιπόν ντυθηκα κατέβηκα κάτω και κάτσαμε στον καναπέ...
Εγω- λοιπόν?  Τι ήθελες να μ πεις?!
Ελπ- ναι... Είμαι σίγουρη ότι θες να μάθεις τι έχει γίνει με εμένα και γτ είμαι τόσο μυστήρια κλπ κλπ κλπ
Εγω- ναι.. Αλλα μπορώ να περιμένω όταν αισθανθείς έτοιμη να μ πεις...
Ελπ- νμζ πως είμαι έτοιμη...
Εγω- πες μου... Της είπα ενώ της επιασα το χέρι...
Ελπ-... Λοιπόν,  εγώ δεν ημουν πάντα ο τσαμπουκάς,  η ειρωνική,  η απότομη,  η σκληρή... Οχι κάθε άλλο ημουν το κορίτσι που φορουσε συνεχώς ανοιχτόχρωμα ρούχα,  ημουν παντα με ένα χαμόγελο στα χείλη,  έσκυβα το κεφάλι όταν μιλουσα,  η όταν με μάλωνε κάποιος μπορουσα να βάλω και τα κλάμματα... Έδινα!  Όλο έδινα ώσπου αδειασα!... Ειδικά μετά από εκείνη την μέρα...
Αλλά ας μπουμε στο θέμα...
Εγώ είχα μια πολυ όμορφη οικογένεια... Με αγαπουσαν και τους αγαπουσα πολυ... Είχα και δυο αδέλφια... Την Αγάπη,  και τον Αλεξ... Η αγάπη ήταν η μεγαλύτερη κατά ένα χρόνο για εμένα και κατά δυο χρόνια για τον αδελφό μ... Όπως καταλαβαίνεις..  Εγώ,  ήμουν η μεσαία... Επίσης ήμουν η αδυναμία του μπαμπά... Καλά η αλήθεια είναι πως και εγώ τον υπέρ αγαπουσα... Ώσπου μια μέρα εκεί που παιζαμε σπίτι,  μπαίνουν μέσα κάποιοι Μαυροφορεμενοι τυποι...  Ο μπαμπάς μ δεν φοβήθηκε για αυτόν αλλά για εμένα γτ ήμουν σπίτι μόνο εγώ αυτός και η Αγάπη...  Ο μπαμπάς μου μας έβαλε πισω απο την πλατη του και θυμάμαι χαρακτηριστικά που τους είπε να φυγουν και να σεβαστουν τα παιδια του δλδ εμάς... Αυτοί τότε απλά γελασαν και έβγαλαν ένα όπλο και... Και τους πυροβόλησαν Άρη... Και τον μπαμπά μ και την αδελφή μ... Όταν ήταν έτοιμη να πυροβολήσουν και εμένα μπαίνει μέσα στο σπίτι η μαμά μου και αρχίζει να ουρλιάζει... Τότε ένας από αυτους την βίασε μπροστά μου και μετά την σκότωσε... Και έτσι... Χωρίς τυψεις... Χωρίς να συμβαίνει κάτι... Με πυροβόλησαν στο ποδι... Και έφυγαν... Από τότε ορκίστηκα εκδίκηση!  Και το έκανα... Εκπαιδευτικα από τους καλυτερους και έγινα η καλύτερη!  Κανεις δεν τα έβαζε μαζί μ... Μετά ήρθε ο μπαμπάς σου... Ένας από τους μεγαλύτερους μαφιόζους παγκοσμιος... Αυτός φσκ και είχε μάθει πως εγώ ήμουν από τις καλυτερες και με ήθελε στην συμμορία του εγώ όμως δεν το ήθελα.. Έτσι έβαλε ανθρώπους να με πιασουν... Με πηγαν στο γραφείο του και τότε ξεκίνησε το μαρτυριο... Με χτυπησε με βίασε με έκανε ακόμη πιο σκληρή από ότι ήμουν... Μετά όμως ο μπαμπάς σ έμαθε για τον αδελφό μ και πως τον έχω κρυψει κάπου και πως τον αγαπάω όσο τπτ στον κόσμο... Με απείλησε... Έπρεπε να δουλέψω ένα φεγγάρι για αυτόν... Και το έκανα... Δουλεψα για αυτόν ανέχτηκα τις προσβολές του,  ανέχτηκα τα χτυπήματα του και πολλα αλλα... Ώσπου κάποια μέρα έβαλα φωτιά στο γραφειο του αλλά αυτός την γλυτωσε... Πέθαναν τόσοι "άνδρες " Του και όμως αυτός την γλυτωσε...
Αυτό είναι το παρελθον μου... Σχεδόν όλο...