BLACK!

33😍

Άρης ποβ
Τι σκατα γίνεται? Η Μαρία κρατάει από τα χέρια την ελπίδα για να μη κάνει καμία μαλάκια μάλλον ενώ ο τύπος στην πόρτα την κοιτούσε ειρωνικά... Λαθος κίνηση φίλε...
Ελπ- και για πες μ Μάικ τι στον γερό διάολο θες σπίτι μ?? Είπε ενώ τον κοιτούσε και αυτή ειρωνικά... Πραγματικά πιστεύω ότι αυτή είναι η άμυνα της...
Μαικ- τπτ ήθελα απλά να δω που μένει η αδελφή του κολλητού μ...
Ελπ- έχεις πάρε δώσε με τον Αλεξ?
Μαικ- εμ ναι? Τι νομίζεις? Ποιος μ έδωσε την διεύθυνση σ? Είπε ξανά ειρωνικά... Κάτι στα μάτια της έσπασε αλλά δεν το έδειξε...
Ελπ- αχα... Και για πες μου βρε Μάικ για πιο λόγο να μπεις στον κόπο να με επισκεφτείς?? Είπε και πραγματικά δεν νμζ να την έχω ξανά ακούσει πιο ειρωνική...
Μαικ- ε να ξες εσύ τρ να θυμηθούμε τα παλιά... Είπε ένα πονηρό βλέμμα...
Ελπ-... Πια παλιά αυτά που ήσουν από κάτω μ?
Είπε ενώ εγώ είχα γούρλωσε τα μάτια μ...
Ελπ- σχεδόν λιποθυμος από το ξύλο π σ είχα ρίξει? Είπε ακόμη πιο ειρωνικά...
Ο Μάικ φαίνεται πως θύμωσε και πήγε να σηκώσει το χέρι του αλλά του το έπιασε η ελπίδα...
Ελπ- την επόμενη φορά θα σ το βάλω στον κωλο κατανοητό? Είπε με ένα άγριο βλέμμα που φαινόταν ότι δεν αστειεύονταν
Αυτός μάλλον φοβήθηκε και ένευσε θετικά...
Ελπ- ωραία και τρ φύγε μην κολλήσω και τίποτα είπε αηδιασμένη... Ααα και μην το ξεχάσω μακριά από τον Άλεξ αν θες την ζωή σ και το εννοώ Μάικ... Είπε ενώ γύρη σε και τον κοιτούσε με ένα βλέμμα δίχως συναισθήματα
Μαικ- μα ο αδελφός σ θέλει να πάρει εκδίκηση από εσένα... Για αυτό έστειλε εμένα αλλά είσαι ζόρικη...
Ελπ- αν θέλει κάτι να έρθει να το ζητήσει μόνος του... Είπε ενώ έκλεισε την πόρτα και έμεινε εκεί να την κοιτάει για λίγο πήγα να την πλησιάσω αλλά η Μαρία μ έπιασε το χέρι και μ είπε με απαλή φωνή
Μαρ- καλύτερα να φύγετε και εσύ και ο Στέφανος... Δεν θέλετε να δείτε το ξέσπασμα της γτ μπορεί να χτυπήσει και εσάς...
Στεφ- τι λες ρε Μαρία και εσύ?
Μαρ- την έχω δει και πολύ χειρότερα για αυτό σας λέω... Εμένα δεν θα με πειράξει αλλά δεν μπορώ να την αφήσω και μόνη της πλζ φύγετε
Εγω- που είναι η ελπ?
Μαρ - φύγετε... Την ώρα π ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε ακούμε ένα ουρλιαχτό από το υπόγειο... Και μετά κάτι πράγματα να σπάνε...
Εγώ--πάω να δω...
Μαρ- φύγε Άρη μην κάνεις μαλακιες... Δεν είναι ο εαυτός της τώρα σε παρακαλώ...
Στεφ- έλα μαλακα πάμε... Είπε ενώ με τράβηξε ελαφριά από το μπράτσο...
Ωστόσο ακούστηκε και άλλη κραυγή και μετά χτυπήματα από σάκο... Θα τον αναγνώριζα παντού αυτόν τον ήχο και μετά ουρλιαχτά με χτυπήματα μαζί αλλά αυτήν την φορά ήταν και κλάμα μαζί... Δεν μπορώ να την ακούω έτσι με πονάει... Έφυγα από το κράτημα του στεφ και έτρεξα κάτω αγνοώντας τις φωνές της Μαρίας.. Αυτό που είδα κάτω με έκανε να θέλω να κλάψω από τον πόνο στο στήθος...