BLACK!

12❤

Άρης ποβ
Έφυγε από εκεί αφήνοντας με γεμάτο τύψεις... Αυτή η κοπέλα με μπερδέυει..
Είναι τόσο μυστήρια και τόσο σκοτεινή που πραγματικα όταν αντίκρισα τα μάτια της πρώτη φορά, τρόμαξα από το σκοτάδι που έκρυβαν!  Σχεδόν χάθηκα... Βασικά ήταν σαν να έβλεπα τα δικά μου μάτια... Και εγώ δεν έχω περάσει και λίγα... Αφήνω τους άλλους να πιστεύουν πως είμαι πραγματικά ευτυχισμένος... Μόνο ο αδελφός μ ξέρει τι συμβαίνει και αυτό γτ περα απο αδελφός μ είναι και κολλητός μ... Πολλές φορές έχουμε τσακωθεί γτ ο "μπαμπάς" μου έχει αδυναμία γτ είμαι πιο σκληρός από τον Δημήτρη... Ότι κάνω το κάνω για να μην παει με τον μπαμπά... Μια μέρα θα το καταλάβει...
Τέλος παντων,  πηγα στο μόνο μέρος που με κάνει να ηρεμώ στην παραλια...
Όταν έφτασα εκεί είδα μια φιγουρα (γυναικεία μάλλον)  να καθετε στους πιο ψηλους βράχους... Μάλλον καθόταν στον πιο ψηλό βράχο και από αυτό και μόνο κατάλαβα πως ήταν η Ελπίδα...
Έκατσα σε έναν άλλο ψηλό βράχο και έβαλα ακουστικά για να ηρεμησω.
Σκεφτόμουν όλα όσα έχουν συμβεί και ουτε που κατάλαβα πότε αρχισα να δακρύζω...
Οχι Άρη!  Είσαι δυνατός!  Για την μαμά σ,  για τον αδελφό σου,.... Για τον εαυτό σου...
Την επόμενη στιγμή άκουσα την Ελπίδα να μιλάει στο κινητό...
*Ελα..... Οχι....... Σου ειπα όχι γαμώτο!... Είπες πως αν δεχτώ να δουλέψω θα τον αφήσεις στην ησυχία του........ Μα κάναμε μια συμφωνία γαμωτο!...... ΜΗΝ ΜΟΥ ΛΕΣ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΕΜΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΠΟΥΣΤΗ!..... ΟΧΙ! ..... σε παρακαλώ όχι τον αδελφό μου........ Εντάξει.......... Θα δουλέψω ολοκληρωτικά για εσένα........  Το υπόσχομαι στην ζωή μου....... Χαχ;Χαχαχα δεν έχεις καταλάβει κάτι,  εγώ δεν έχω αδυναμίες!  Μόνο δυνάμεις!........ Στο διάολο παλιο παπαρα!........ Ναι σ είπα θα έρθω σμρ στις 22: 00 στο γνωστό!............ Αντε γαμησου!........ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΠΙΟ ΤΡΕΛΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ!  *
Ειπε και όση ώρα μιλουσε είχε εκνευριστεί πολυ!  Είχε γίνει κόκκινη από τα νευρα της!
Εγω- εμ Ελπίδα είσαι καλά?
Ελπ- ναι καλά είμαι... Γτ να μην είναι άλλωστε?  Όλα καλά πανε... Ελπίζω...!
Το τελευταίο το είπε σιγά για να μην το ακουσω αλλά ουπς το άκουσα!
Εγώ - κοίτα,  ξέρω πως δεν τα παμε καλα εμείς οι δυο αλλά... Αν..... Ποτε θελησεις να μιλήσεις σε κάποιον ελα σε εμένα...
Ελπ- κοίτα Άρη,  δεν έχω κάτι κακό μαζί σ απλά ώρες - ώρες γίνεσαι λιιιιγο σπαστικός και αδιάκριτος... Αλλά κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει... Κανεις δεν ξέρει τι περναω.... Κανεις δεν μπορεί να δει τον πονο πισω απο το ψευτικο χαμόγελο μου κανείς δεν μπορεί να δει πως ουρλιάζω για βοήθεια πισω απο μια σιωπή.... Γιατί αν οι άνθρωποι ήξεραν την αλήθεια για το ποια πραγματικα είμαι,  τότε θα με μισουσαν... Θα εχανα την μόνη φίλη που είχα ποτε και ήταν η μόνη γτ εγώ δεν μπορουσα να βλέπω την ξεφτιλα τους,  την ψευτιά τους... Για αυτό και δεν κάνω φιλίες,  ουτε και σχέσεις όμως κάνω... Θυμάσαι κάποτε μου είχες πει " Αν κάποιος από εμάς τους δυο δεν έχει καρδιά αυτή είσαι εσύ.. " Ε λοιπόν είχα καρδιά.... Κάποτε είχα αλλά μου την γάμησαν! .....  Η ζωή δεν παιζει δίκαια και δεν περνεις παντα αυτό πιυ σ αξίζει... Κάποιοι λένε δώσε καλοσυνη για να πάρεις πισω καλοσυνη... Οχι.... Κάποτε Άρη έδωσα τόσα πολλα που άδειασα... Και τότε ήταν που έγινα αυτό το "ανθρωπόμορφο τέρας... "
Μου είπε και εφυγε απο εκεί αφήνοντας με,  με πολλά ερωτήματα αλλά και με έκπληξη..
* ποσα μπορεί να έχει περάσει αυτή η κοπέλα? * σκέφτηκα...