Once Again

Chapter 13

Rowana's POV

Bumuntong hininga ako matapos basahin ang mga balita sa BW Newspaper ngayong araw. But only one news caught me. But it's not about business.

It's about me and Clyde.

Bigla na lang daw kasi siyang umamin na siya ang may kasalanan kung bakit kami naghiwalay. Pero ang mga gumawa ng news,hindi naniniwala. They're doubting me. Ako kasi ang unang nakita ng mga bwiset na mga media na may kasamang iba. Kaya ako ang nasisisi.

Pero wala silang alam sa makawasak puso na ginawa sa akin ni Clyde. They should've dug deeper about this issue. Balot lang ang nakikita nila eh.

After nga pala ng nangyari kahapon,tinadtad na ako ng mga regalo,text and voice messages, calls at kung ano-ano pang bagay ni Clyde. I can't point out if he's faking everything of this.

Or maybe,there is something behind all of—

Napatigil ako sa pag-iisip nang may kumatok sa pintuan ng opisina ko. Bumukas ang pinto nun at pumasok ang sekretarya ko. May dala siyang bouquet ng pink na mga rosas at isang box na normal lang ang laki.

"Kanino galing?" kunot noo kong tanong sa kanya nang makalapit siya sa table ko.

Kinikilig na nakangiti naman si Letizsia. "Sa knight in shining armor niyo daw po na walang kasing gwapo at handa kayong ipagtanggol sa kahit na sinumang nanggugulo sa inyo." Humagikhik siya at inilapag sa harap ko ang bouquet at ang box. "Bahala na kayong kiligin diyan,ma'am. May trabaho pa po ako eh. Babush!" paalam niya.

Napailing na lang ako sa pagiging kalog ni Letizsia. It's fun to have a secretary like her. Hindi ako nabo-bored minsan sa pagta-trabaho.

Kinuha ko ang bouquet at may nakitang maliit na envelope na nakasiksik sa mga bulaklak. Kinuha ko iyon,binuksan at binasa.

To: Rowana De Leon
From: Sargent Francisco

"Hi,Rowan. I hope you love this pink roses that's cute as you. And by the way,the box is containing something that's so important to me and I want you to have that."

P.S.: I call that box as Box Of Memories.

Absentmindedly,I curiously looked at the box that Sargent named as the Box Of Memories. My hand started moving. I opened the box and looked what's inside.

Old brown envelopes.

The envelopes looks beautiful. May mga maliliit na bulaklak kasing nalanta na ang nakadikit dito gamit ang scotch tape. At sa tingin ko,lahat ng envelope ay may iba't-ibang maliliit na bulaklak na iba-iba ang kulay.

I took one envelope from the box.

Nakaawang na ang takip ng envelope kaya naman kinuha ko na ang laman nito. I got a piece of paper that's been folded. Binuklat ko ang nakatuping papel at nakakita ang maraming sulat.

My brows creased again. Para kasing pamilyar ako sa handwriting ng nagsulat nito. And I think,it's a poem.

I started reading it out loud.

"O,mahal,ako'y nangungulila na naman

Ilang araw na akong nakakulong sa kwarto ko at panay pa rin ang luha

Hindi ko kasi lubos na matanggap na ganito ang aking mga magulang

Naiintindihan ko naman

Ngunit sadyang tagos na sa aking damdamin ang kanilang patakaran

Para akong kriminal