Rowana's POV
Nakangiti ako habang nakatingin kay Sargent na nag-aayos ng mga undergarments ko na kinuha niya mula sa condo ko. I've been itching this past few days while I'm here in the hospital. Bawal pa kasi akong maligo dahil hindi pa tuyo ang sugat ko sa bandang itaas ng noo ko. But at least,I'm healing up fastly.
Nag-angat siya ng tingin sa akin. "How are you feeling?" nakangiti niyang tanong.
I spread my arms. "Fresh. So,so fresh. Hindi katulad kahapon,nanlalagkit ako sa katawan ko."
Mahina siyang tumawa. "That's good. How about hunger? Can you feel it now?"
I frowned. "Hmm... hindi pa naman. Pero papunta na roon." I chuckled at my answer.
And so he did. "Dad told us earlier that he's going to make dinner for tonight. Nag-request kasi si Xiron na lutuan siya ng Chicken Curry. Kaya naisip niyang magluto na para sa lahat kaysa naman kay Xiron lang. Sila Ace kasi bibisita ulit. Pero sa tingin ko,pagkain lang ang habol ng mokong na yun."
I frowned again. "Seriously? Matatakaw sila pero ang gaganda ng mga katawan nila? How unfair. How to be them?" ungot ko.
Sargent tenderly smiled at me. "Rowana,you don't have to have a sexy nor fit body. Yours is probably the best."
Oh,right. I almost forgot! May nangyari na nga pala sa amin. Wow! I never thought something like that would happened to us. Dati noong dalagita pa ako,pinaplano kong gawin yun sa honeymoon kasama ang lalaking makakasama ko habang buhay at mamahalin ako ng walang sawa. Kaso napaaga. But I don't have any regrets at all.
Now I know why I don't have any regrets at all!
Because it's Sargent. My first love,first boyfriend and first ex. We maybe broke apart but still,the feelings are lingering around our hearts. And I'm thankful that Sargent did not forgot me and he still feels the same.
How wonderful.
"What's with that look?" kapagkuwang tanong ni Sargent sa akin.
I smiled softly,I lifted up my hand to his cheek and caressed it gently. He leaned on my hand and feel it,he smiled lovingly at me. I chuckled. "You know? I can't believe that you still love me after all this years; after I left with just a letter; and after I gave you physical and emotional pain. How can you endure all of the years that past?"
He sighed dreamily while his blue eyes was on my brown ones. "I don't know either. Basta ang alam ko lang nang makita kita ulit,tumibok agad ang puso ko ng mabilis at naramdaman ko uli yung pakiramdam ng nasa bisig mo. At doon ko nasabi na 'ikaw pa rin pala'."
I giggled.
He grinned. "Kinikilig ka ba?"
I chuckled. "I can't help it."
Natatawang hinalik-halikan niya ang kamay kong nasa pisngi niya. "So,you still love me too?"
"Ano bang sinabi ko sa sulat?"
"Kahit anong mangyari at kahit ano mang magbago sa katawan,mundo at isipan natin,ako pa rin ang laman at tinitibok ng puso mo." pagkatapos niyang banggitin ang sinulat ko sa sulat na binigay ko sa kanya,ngumiti uli siya ng nakakaloko.
Mahina ako tumawa. "Kinikilig ka rin ba?"
Malakas siyang tumawa. "Yeah,yeah. I can't help it either."
Parehas kaming napatingin sa pinto ng kwarto nang may pumasok na nurse. "Ahm... sir,i-che-check lang po namin si ma'am. At pinapatawag nga po pala kayo ng doktor na nag-check up kay ma'am. May sasabihin daw po. " sabi niy at pumasok pa ang ibang babaeng nurse.

BINABASA MO ANG
Once Again
Fiksi UmumRowana De Leon. A 27 years old woman who loves to work and read books. Thinking that she might disappoint her parents again,she became a perfectionist in everything. She became a disappointment once and she experienced hell on the hands of her paren...