Author's POV
Nagising si Vhong ng 11:00 am, bumungad sa mukha niya ang mukha ni Anne na payapang natutulog, nakaunan ito sa braso niya at nakayakap sa kanya.Tinanggal niya yung bimpo sa noo nito at Sinalat niya ang noo nito at nakahinga siya ng maluwag dahil bumababa na yung lagnat nito medyo may sinat na lang. Hinalikan niya sa noo si Anne dahilan para magising si Anne.
"Sorry nagising ba kita? mabuti at bumaba baba na rin yungg lagnat mo, Isang inom pa at gagaling na rin yan." sabi ni Vhong, nginitian naman siya ni Anne at nagsalita.
"Galing kasi nung personal doctor ko ei, I love you." sabi ni Anne. medyo lumakas lakas na rin ang pakiramdam niya.
" Ako pa ba? lab na lab kasi kita kaya ganun." ;D biro naman ni Vhong.
"Ikaw na!" sagot ni Anne.
" Tanghali na pala, punta lang ako saglit sa bayan ahh, bibili lang ako ng pagkain natin dito for one week. Ano ba gusto mong kainin ngayon?" tanong ni Vhong.
"Sama ko!" sagot ni Anne.
"Wag na! mabinat ka pa. nag sikip sa palengke at baka mainitan ka pa! Ang layo pa ng byahe magbabangka pa. Ako na lang wag ka makulit mahiga ka lang diyan ako na bahala." mahabang sermon ni Vhong.
"Opo na po itay! jusko ang OA." natatawang saad ni Anne.
"OA na kung OA! Ano ba gusto mong kainin?" sarkastikong sabi ni Vhong.
"Tinola na lang babe, bili mo rin ako starbucks coffee jelly." sabi ni Anne.
"Okay ma'am, bihis lang ako." sabi ji Vhong at hinnalikan muli sa noo si Anne at bumangon na para makapagbihis.
Pagkabihis ni Vhong ay agad aiyang nagpaalam kay Anne.
"Alis nako ha? may kailangan ka pa ba? para di ka na umalis dyan." usisa ni Vhong.
"Kaya ko na babe, ingat ka na lang. Umalis ka na para makabalik ka agad." tugon ni Anne.
"Sige wag ka aalis dyan ha? Sigurado ka wala ka ng kailangan?" muling pagtatanong ni Vhong.
"Opppoooo ! wala na po. Sige na babe wag mo na kong alalahanin, gorabels na." pagpapaalis ni Anne dahil mukhang di niya maiwan-iwan ang kasintahan.
"Sigurado ka ha! matagal-tagal pa ko makakabalik?" ang kulet Vhong? yung totoo :D
"Oo nga! tsupi na!" iritadong tugon ni Anne.
"Grabeh sya! eto na aalis na po dyan ka lang ahhh!" hirit pa ni Vhong. Hinalikan niya noo si Anne at pinahiga muli sa kama at kinumutan at tsaka umalis ng bahay. Sa wakas!
Agad na sumakay si Vhong ng bangka patungggo sa isang bahay kung saan niya iniiwan yung kotse niya pagnagpupunta silang town house.
(after 20 mins.)
Agad siyang nakarating ng palengke at binili ang kailangan.. Pagkapunta ng palengke ay dumaan siya sa Starbucks para bumili ng coffee jelly na pinabili ni Anne.
Pagsakay niiya ngg kotse ay tinawagan niya muna si Anne para kamustahin.
"Hello love? kamusta ka dyan?" bungad ni Vhong pagkasagot ni Anne ng tawag.
"Okay lang ako, ikaw?" tugon ni Anne.
"Eto pauwi nako, may kailangan ka pa ba?" sagot ni Vhong.
"Wala na babe, uwi ka na di nako galit" biro ni Anne at natawa naman sila.
"Uuwi na po! wala ka na bang papabili?" tanong nanaman ni Vhong.
"Wala naa babe, ingat ka sa pagdadrive ahh?" bilin ni Anne.
"Yes love, pauwi nako, babye na I love you!" sabi ni Vhong.
"I loveyou too babe, ingat ka babye." sagot ni Anne at binababa na ang tawag.
Agad na nagdrive si Vhong. pagkaiwan niya ng kotse ay agad naman siyang sumakay ng bangka patungong isla.
Mga 11:45 ay nakarating na siya ng town house. Bitbit niya lahat ng napamili niya. Pinagpapasok niya agad ito sa ref at hinanda na rin ang lulutuin niyang tinola.
Umakyat muna saglit si Vhong para silipin si Anne. Natutulog nanaman ito.Nillapitan niya ito para salatin ang leeg ni Anne may konting sinat pa ito.
"Love magluluto lang ako ha." bungad ni Vhong dahil dumilat si Anne.Kinapit ni Anne yung braso niya sa batok ni Vhong at niyakap ito.
"Mukha kang pagod, ako na kaya magluto? tutal kaya ko nanaman" sabi ni Anne.
"Nahihibang ka na ba? tingin mo talaga papayag ako? Okay lang ako wag mo kong alalahanin." iritadong sabi ni Vhong.
"Okay! wag ka ng magalit, nag-aalala lang naman ako sayo, maya-maya ka na magluto, pahinga ka lang kahit saglit di pa naman ako nagugutom." lambing na sabi ni Anne habang nakakapit parin sa leeg ni Vhong.
" Hindi pwede! Kailangan mo nang uminom.ng gamot para tuluyan ng mawala yang sakit mo, wag mo kong alalahanin, bakit ba ang kulit mo." inis na sabi ni Vhong.
"Bahala ka!" tanginng sabi ni Annne at tinalikuran si Vhong.
Vhong's POV
" Hindi pwede! Kailangan mo nang uminom.ng gamot para tuluyan ng mawala yang sakit mo, wag mo kong alalahanin, bakit ba ang kulit mo." inis kong sabi kay Anne, nag-aalala lang namann kasi ko sa kanya.
Tinalikuran niya ko, nagtampo ata. Agad naman akong humiga at niyakap siya from behind.
"Sorry na, gusto ko lang naman gumaling at maging okay ka." sabi ko.Hindi ito naman ito kumibo.Lumipat ako sa sa kabilang side ng kama para harapin siya, nakita kong nakasimalmal ito at nung nakita niya ko ay tinalikuran nanaman niya ako.
"Babe sorry na, Okay magpapahinga na ko pero saglit lang ha?" malambing kong sabi at sa wakas ay humarap siya sakin at sinubsob ang mukha niya ssa leeg ko.
" Good! alam ko naman na nag-aalala ka sakin pero baka kakaalaga mo sakin ikaw naman ang mag kasakit." sabi niya habang nakayakap sakin.
"Okay lang ako wag mo kong alalahanin, ang gusto ko lang naman ay gumaling ka at aalagaan kita for the rest of our life." malambing na sabi ko at hinalikan ki siya sa ulo at sinuklay suklay ko yung buhok niya gamit ang kamay ko dahil naramdaman ko ang paghikbi niya.
"Bakit ka umiiyak?" tanong ko habang hinihimas ko siya sa ulo.Naramdaman ko yung paghigpit ng yakap niya.
" Ikaw kasi bakit ganyan ka! ang sweet sweet mo. I love you babe. Lalo kitang minamahal araw araw." sabi ni Anne na kinangiti ko.
"Yun naman yung goal ko sa buhay yung mas mahalin mo ko at makasama ka for the rest of my life. I love you too. I cant imagine my life without you." sabi ko at hinarap ko siya sakin, pinunasan ko yung luha niya at hinalikan ko siya sa labi. Pagkatapos ay nagyakapan kaming dalawa at nagsabihan kung gaano namin kamahal ang isat isa.....
Awww.....
Sana totoo. ;)
To be continued....
Thanks for reading <3
"Love makes the World go Around.."
VOTE~~~~~~COMMENT~~~~~~SHARE
BINABASA MO ANG
Hanggang Kailan?(Vhong-Anne)
FanficMinahal mo siya ng higit pa sa buhay mo.Dahil ang buong akala mo,ganun din siya sayo.Pero akala mo lang pala yun.Akala ko sayo natagpuan pag-ibig na walang hanggan.Ang ating pagsasama pinaglaruan ng tadhana.Kahit na ako'y bahagi na lamang ng nakaraa...
