NP: Henry / It's You
Ben neredeyim? Neden yastığım bu kadar sert? Ellerim neden tene dokunuyormuş gibi his veriyor?
Gözlerimi açmaya çalıştığımda vücudum da hissettiğim acı dalgası üzerime çullandı. Gözlerim önce açılmakta zorlanıyordu. Açtığımda ise karşılaştığım manzara oldukça şok olmama sebep oldu. Hemde baya şok oldum. Kafam Chanyeol'un karnına doğru yatmış bir bacağım onun bacağının üzerinde onun eli belimi sarmış yani kısacası sarmaş dolaş uyumuşuz. Sanki dokunmamam gereken varlığa dokunuyorum şuan, bunun benim için yasak olması gerekiyor. Kim diyor yasak olmasını diye sorarsanız, iç sesim diyor. Bu yeterli.
Belimde olan elini onu uyandırmamaya çalışarak çektim. Yerden oturur haline geldiğimde kollarımı dizime sarıp başımı ona doğru çevirdim. Güzel uyuyordu. Oturur sabaha kadar izleyebileceğiniz bir yüze sahipti. Siyah saçları alnına dökülmüş bu da yüzünü daha genç göstermişti zaten gençti ama şimdi on yedi yaşlarında toy bir çocuğa benziyor bu da ona çok farklı hava katıyordu.
Yine de ne olursa olsun bu yanlıştı. İçimde filizlenmek üzere olanlar yanlıştı. Onunla böyle sarmaş dolaş yatarsam hoşlanmanın başlangıcını yapmış olacağımı biliyorum. Ben sevme konusunda daimi hüzünlü bir adam oldum. Üstüne oldum olası hüznü de sevmem. Bu hayata bir kere geliyorsun doyasıya gülmeden bir hayat sana ne katabilir? Öleceğin zaman mutlu anıları hatırlamak ve gülümseyerek kapamak varken gözlerini neden bunca gözyaşı dökeyim ki? Yine de sevme konusunda gözyaşı hep döktüm aptalca ama düşündüklerime rağmen buna engel olamadım. O yüzden daha baştan yanlış gelen hisse kapılmak doğru muydu? Değildi. O yüzden kendime gelip onunla daha fazla yakınlaşmama kararı aldım. Onunla oyun dahi oynamamalıydım. Sadece ikimizin yan yana olduğu anlar ona korumalık yaptığım anlar olmalı. Yoksa içimde düşmek üzere olduğum çukurdan kaçmak isterken kendimi bile bile atacağım.
O hala yerde uyurken odama çıkıp duş aldım. Duş alırken verdiğim kararı yeniden gözden geçirdim. Bin kere düşündüm. On binlerce kez de düşüneceğim büyük ihtimalle o yüzden verdiğim kararın doğru olması gerekiyor. Doğru olmak zorunda. Hata yaparsam bu çok zor olur.
Üstüme temiz kıyafetler giyip aşağı indiğimde mutfaktan sesler geliyordu. Kapıdan baktığımda galiba yemek siparişi vermiş onları masaya koyuyordu. Arkasını döndüğünde beni gördü.
"Yemek sipariş etmiştim gel hadi yiyelim?" Şuan midem açlıktan kazınıyordu, o kadar içkiden sonra boğazımdan yiyecek girmesi gerekiyor ama onunla aynı masaya oturmak istemiyorum, hatırla verdiğin kararları.
"Ben aç değilim, sen ye." Chanyeol şaşkınlıkla bana baktı. Soğuk konuştuğumu hissetti galiba. Kapıdan dönüp salona ilerledim. O da arkamdan geldi.
"Başın ağrıyorsa ilaç içmek için yemek yemelisin." Beni daha önce umursamıyordu bile bir anda ne olmuştu gitsene başımdan zorlaştırma diye bağırmak istiyorum.
"Başım ağrımıyor. Karnımda aç değil, sen ye ben televizyon izleyeceğim." O ne yapacağını bilemeyerek ayakta durdu. Eliyle ensesini kaşıyor, dudaklarını kemiriyor, yutkunuyordu. Konuşmak için can atıyor. Ama susup odadan çıktı. Sanki o yanıma geldiğinden beri nefesimi tutuyormuşçasına derin nefes aldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞAFAK VAKTİ / chanbaek
Fanfiction"Atlamamız lazım denizin sonunda buluşabilmek için. Bütün yaşananları aşabilmek için. Birlikte."
