NP: Couer de Pirate / Crier tout bas
"Her gece yüzünü unutmamak için fotoğraflarına baktım.
Her gece güne seni unutarak başlamamak için dua ettim."
Chanyeol'un ağzından
Gece Baekhyun'la konuştuktan sonra kalbimin üstünde oturan ağırlık birazcık da olsa kalkmış içimdeki özlem duygusunun dışarı vurmanın etkisiyle rahatlamıştım. İlk önce başkasının karşısında ağlamak utanç verici gelse de onun omzuna yaslandığımda hiç böyle hissetmedim. Sanki yıllardan beri tanımadığım en kötü anımı dahi görmüş, hep benimle yan yana olmuş gibi hissettiriyordu. Bu kadar kısa zamanda böyle hissetmek ne kadar doğruydu? Yanlış gibi hissettiriyor. Onunla arkadaş olmak yanlış hissettiriyor. Bir yandan da omzunda ağlamak iyi. Baekhyun yanlışla doğrunun karışımı gibiydi. Sizin duygularınızı bambaşka yönlere saptırabilir. Koşmamanız gereken yollardan o koşuyor diye koşabilirsiniz. O yaşananları güzelleştirmek için var gibi. Az önce bana söylediği 'Anneni özlediğinde anneme sarılabilirsin' deyişi acımı iyi hissettirmişti. İlk defa acı olmaktan çıkmıştı. Bunu bana daha önce yapan olmamıştı. Benim tek yaptığım yatağımda yatarak tek başıma ağlamaktı. O bana süt getirip derdimi dinlemiş karşısında ağlamamdan rahatsız olmamıştı. Herkes böyle olabilir miydi? Sanmıyorum. Başka insanlar bu tarz duyguları önemsemezdi ki sizi dinlesin. Onlar sıradan herkesin yaşadığı acılar olarak düşünürlerdi. Ama öyle değildi işte, başkasını çok fazla etkilemeyen olaylar sizi mahvedebilir. Sizi o kadar etkilemeyen olaylar ise başkalarını mahvedebilirdi. Bu karakteriniz ile alakalıydı. Yine de herkes bunu düşünmezdi. Ama o düşünüyordu. O elimi tutup ne olursa olsun beni dinleyecek birisiydi. Bu gece onu tanıdığıma memnun oldum.
*
Sabaha annemin hazırladığı kahvaltıyla başladık. Kuş sütü eksikti sadece o derece krallara layık bir masaydı. Ama bilin bakalım kim benim bu krallığımı bozmak istiyor, tabi ki de babam.
"Baekhyun sen diyet yapıyor muydun?" Sorusuyla ağzıma aldığım yiyecekler boğazıma oturdu kaldı. Chanyeol alttan alttan kıs kıs gülüyordu. O da pek mutluydu bugün. Benden önce uyanmış mutfakta kahvaltı hazırlamasında anneme yardım bile etmişti. Vay be evin ikinci oğlu olmaya aday adamdı resmen.
"Diyeti bırakalı çok oldu babacım." Göz devirdim.
"Ama kilo almışsın şu yanaklara bak. Annenin yanaklarına benzemiş." Elini uzatıp yanağımı sıktı.
Annem şokla babama bakıp "Benim yanaklarım tombiş mi?" diye bağırdı. O andan sonra babamın annemin yanaklarının tombiş olamadığına inandırmaya çalışması o arada da onların bu hallerine Chanyeol ile gülerek masadaki bütün yiyecekleri yedik. Keşke her sabah böyle olabilseydik. O zaman Chanyeol daha çok gülerdi. Onun gülümsemesi paha biçilemez elmas gibiydi. Gördüğünüzde büyülenmemeniz imkansızdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞAFAK VAKTİ / chanbaek
Fiksi Penggemar"Atlamamız lazım denizin sonunda buluşabilmek için. Bütün yaşananları aşabilmek için. Birlikte."
