NP: Falling For You
Normalde uyanmak istemeyeceğim bir saatte koltuktan fırladım. Buraya alışmam zor olacaktı. Benim için kutsal olan şeylerin başında yatağım yer alıyordu. Acaba buraya mı getirsem onu? Büyük ihtimalle büyük bir yatak vardır bu evde. Cidden yoksa yatak almak zorunda kalır, bu koltuklar ne kadar rahat olsa da bir ay boyunca burada yatamam. Kendime ait odam ve özel alanım olması gerekir. Zaten yoksa Chanyeol bana dayanamaz.
Mutfağın yerini bulup dolapları karıştırarak kendime kahvaltı hazırlamaya başladım. Ona hazırlayacağımı zannediyorsanız bunu kafanızdan atın. Çünkü koruma olacağım hizmetçi değil. Rameni hazırlayıp masanın üzerine koydum. Mis gibi kokuyordu. Çubukların nerede olduğunu bulup arkamı döndüğümde ramenimi önüne çekmiş Chanyeol ile karşılaştım. Ne kadar sessiz herifti. Geldiğini duymamıştım.
"Bana da çubuk verir misin?" Bu adam neyden bahsediyor böyle? Masaya ilerleyip önüne çektiği kabı aldım.
"Benim yemeğim bu git kendine hazırla."
"Bende bana hazırladın sandım." Dudaklarını büzüp konuştu.
"Babamın oğlu musun da yemek hazırlayacağım gerçi öyle olsan bile yapmam." Ramenden yemeğe başladım. O ise kızgınca bana bakıp telefonunu çıkarıp yemek sipariş etti. Sabahın köründe hazır gıda mı yiyecekti? Tamam şuan bende hazır gıda yiyiyorum ama en azından bir kısmını kendim yaptım hem sabahları yemek yemeyi sevmeyen biri için ideal bir yemek.
Ben yemeği bitirip karnımı ovalarken onun sipariş ettiği pizza geldi. Yok artık sabah sabah pizza yemek. Cidden bu tarz yemekleri sevmiyorum. Ben annemin yemekleri ile büyüdüğüm için ev yemekleri seven tarz da biriyim. Böyle hamurlar sabah sabah midene oturur kalır.
"Neden sabah sabah pizza yiyorsun?"
"Yemek yapmayı bilmem pek o yüzden böyle şeyler yiyiyorum." Pizzasından koca bir ısırık aldı
"Ev yemekleri de sipariş edebilirsin?"
"Onlar güzel olmuyor." Onun adına üzülmüştüm. Yemek yapmayı bilse böyle olmazdı. Bunlar çok sağlıksız ve asla ev yemeklerinin yerini tutamazdı. Annem iyi ki bana yemek yapmayı öğretmişti.
Sessizce oturup onun yemesini bitirmesi bekledim. En sonunda bitirdiğimde aklımda olan soruları sormaya başladım.
"Çalışırken takım elbise giyme zorunluğu var mı?" Dirseğimi masaya dayanıp çenemi ellerimin arasına aldım o da aynı şekili yapıp sorularımı cevaplamaya başladı.
"Hayır normal günlük kıyafetler giyersen daha iyi olur senin koruma olduğunu anlamazlar."
"Peki burada odam olacak mı?"
"Üst katta kullanılmayan boş oda var orasını yapabilirsin."
"Bana yatak almak zorundasın."
"Hallederiz."
"Maaşım ne kadar olacak?"
"Fazla fazla olacak bunu da kafana takma." Oo cimriye benzemiyor bu iyi oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞAFAK VAKTİ / chanbaek
Fanfiction"Atlamamız lazım denizin sonunda buluşabilmek için. Bütün yaşananları aşabilmek için. Birlikte."
