ŞAFAK VAKTİ / chanbaek

16. Yıldızlı Gece / chanbaek

NP: Mamamoo / Starry Night

Chanyeol'un ağzından

Benim hakkımda düşüncelerini söylerken içimden sakin nehrin akıp gittiğini hissettim. O nehir aktıkça ruhum ferahlıyor, kalbim huzurla doluyordu. Onun benim hakkımda söylediği cümleler de nehrin parçasıydı. Beni anlamlandıramadığım hislerin diyarına götürüyordu. Buraya ilk defa geliyordum. Çok uzak ve başka görünüyordu gözüme.

Bencil ve kötü biri olmadığımı söylediği her an minnettar oldum. Benim hakkında kötü düşüncelere sahip olmadığı için. Bir şekilde de olsa ona içimi açabildiğim için beni anladığı, beni fark ettiği için minnettar oldum. Annemden sonra minnettar olduğum ikinci insan. Onunla güneşin doğuşunu da birlikte izledik. Sanki huzur ruhuma yapışmaya başlıyor ve geri dönülmez şekilde beni etkisi altına alıyordu ama Baekhyun'la birlikte gelen huzurdu. O gittiği vakit hala benimle kalmaya devam eder miydi? Etkisi o gittikten sonra da sürer miydi? Emin değilim belki de o olduğu için var bu huzur. O gittiği zaman huzuru da alıp götürecek yanında. Kalmasını istiyorum. Bu iş bittikten sonra da kalmasını istiyorum. En azından aramızdaki iletişimi kesmek istemiyorum. Yeri geldiğinde bende kalabilir, birlikte eğlenmeye devam edebilirdik. Bana kahvaltı hazırlayabilirdi, ben market alışverişini yapardım. Benim pis bahçemi düzenlerdik. Onun evinde bilgisayar oyunları oynayabilirdik. Birlikte, yan yana olmaya devam edebilirdik. Arkadaşlık etmemiz kötü olmazdı. Hatta iyi bile olurdu. Birbirimize iyi geliyorduk. İkimizde bunu farkındaydık büyük ihtimalle. O yüzden bir ay bittiğinde ona arkadaş kalmak istediğimi söylemeliydim.

Uzun zaman sonra hayatıma yeni birini alacak olmak korkutucu gelse de bundan memnundum. Hayatım boyunca yalnız kalmayacağım sonuçta bu yalnızlığın sonunun gelmesi gerekiyor. Bende bunun için adım atmalıyım. Ben gitmediğim sürece kimse ayağıma gelmez ben onlara gitmeyelim ki geleceğimi güzel inşa edebilmeliyim.

*

Kıyafetlerimi hazırlamış demir kapının önünde buluşmuştuk. İkimizde son kez eve baktık. Buraya geri döneceğiz hüzünlenmenin anlamı yok ama yine ağlama isteğimi yok sayamıyorum. Kısa zamanda burada bir sürü anımız olmuştu şimdi hepsini geride bırakıyorduk. Üzücüydü.

"Artık gidelim, Chanyeol."

Kafasını sallayıp derin nefes alarak arabaya ilerledi. Sürücü koltuğuna geçecekken, "Ben süreyim gideceğimiz yere götüreceğim." O kafasını sallayıp yan tarafa geçti. Bir gram mutluluğu kalmamıştı. Ruhsuz ruhsuz oturup kafasını geriye doğru yasladı.

"Nereye götüreceksin Baekhyun?" 

"Babamların yaşadığı yere gideceğiz, kırsalda kaldığı için buraya uzak ama en azından bizi bulmak isterseler bulamaz." Yola odaklandım.

"Ailene ne diyeceksin? Onlara yük olmak istemiyorum." Sesi üzgün geliyordu.

"İznimiz olduğunu oraya tatile geldiğimizi söyleriz çok kurcalayacaklarını sanmıyorum. Hem yük olacak ne var?"