Kağıttan Güller Sarayı

u

Bir çay alıp köşeye oturdum. Kulağımda kulaklıklarım vardı, kantin boştu ve dünya hiç olmadığı kadar harikaydı.

WhatsApp'tan gelen mesajlara cevap vermemiştim ama okuduğum kadarıyla geldiğim sonuç felaketti. Biri nasıl beni benden daha iyi tanıyabilirdi? Yaptığım şeylerden haberi vardı. Neyi neden yaptığımı çok iyi kavramıştı.

Dirseklerimi masaya yaslayarak ellerimi saçlarımın içine attım. Beden eğitimi dersinde aktivitelere katılmazdım. Aslında voleybol oynamayı seven biriydim fakat insanlar artık beni gördüklerinde göz devirmekten ilerisine cüret ediyorlardı.

Bir hafta önceki derste kafama bir basket topu yemiş ve ardından aynı kişi tarafından, "Birkaç nöronunun katili olduğum için beni mahkemeye vermeyeceksin, değil mi?" denilerek dalga geçilmiştim.

Telefonum masanın üzerinde titrediğinde müzik bir an kısılmıştı. Uzanıp onu aldım.

054...: Neden derste değilsin?

Çayımdan bir yudum aldığımda kafamı kaldırıp etrafa bakmadım.

054...: Geçen haftaki olay yüzünden mi?

Gün: Seni ilgilendirmez.

054...: ajaj olay sensen beni daima ilgilendirir

Ellerim bir an durdu, cevap vermediğimde telefon tekrar titremişti.

054...: Demek ki o olay yüzünden

Gün: Değil. O insan israflarıyla muhatap olmak istemiyorum.

054...: Seni üzmelerine izin vermiyorsun değil mi?

Gün: Kimse beni üzemez.

054...: Senin dışında.

054...: Ve sen bu işi epey iyi yapıyorsun.