Kağıttan Güller Sarayı

m

Cem Adrian - Sen Benim

054..: O kızı sınıfından çıkarken gördüm. Bir sorun mu var?

054...: Sana ne yaptı?

Gün: Bir şey yapmadı

054...: Gün, bana yalan söyleme

Gün: Of

Gün: Beni, her yıl sınavda onların grubuyla birlikte kopya çekmem için zorluyorlar. Yani daha çok onları sınavdan geçirmem için. Fakat kabul etmiyorum.

Gün: Bok böceği suratlıyı hiç sevmem zaten

054...: ajajajjajaj

054...: Resmen benim olmak için doğmuş gibisin

Gün: Niye? Sen kendine yetemiyor musun?

054...: Bu kendine yetememek değil

054...: Doğuştan yarımsın gibi düşün. Her şekilde. Her şeyde. Mesela bir kitabı okurken o en hüzünlü yerde, en vurucu sahnede aklıma sen geliyorsun. Kendi kendine diyorum ki acaba o burada olsaydı buna ne tepki verirdi?

054...: Ağlar mıydı, güler miydi? Yoksa siktiğimin kitabı, diyerek kitabı kaldırıp atar mıydı?

054...: Her saniye aklımdasın. Her saniye.

054...: Öyle hüzünlü bakma yazdıklarıma

054...: Birinin seni sevebileceğine neden inanmıyorsun?

Gün: Sana dedim.

054...: Hayır. Yine aynı konulara saplanıp kalmayacağız.

054...: Hâlâ anlamadıysan veya anlamak istemiyorsan bir kez de yazayım

054...: Senin için geldim. O en sevdiğin şarkıyı duydum. Elinden tutmak için geldim.

054...: Seni sevdiğim için geldim. Her şeyinle. Sabahınla ve gecenle.

054...: Seni gördüm.

054...: Seni hissettim.

054...: Seni izledim.

054...: Seni her gece izledim.

054...: İnan bana, Gün.

054...: Ben artık senden ibaretim. Ben, senim.

Gün: Kelimeler ellerimi tutamaz, kelimeler gözyaşlarımı silemez, kelimeler beni avutamaz.

Gün: Söylesene, eğer bu telefonu şimdi yok etsem bir daha bana ulaşabilir misin?

Gün: Bir gece öylece, ansızın, aniden ölmek istesem. Balkonum güzel gelse mesela. Süzülmek ve çakılmak için ideal. Veya küvetim? Bileklerimden akan kan beyaza çok yakışır, diye düşünsem. Telefonu kapatsam, kırsam, atsam ne yapabilirsin? Beni nasıl engellersin?

Yazıyor...

Gün: Dur.

Gün: Hiçbir şey yazma.

Çevrimiçi.

Gün: Tüm bu söylediğin şeyler de kelimelerden ibaret. Sen aslında sadece kelimelerle varsın. Telefonu kapattığımda asla yanımda olmayacaksın.

Gün: O yüzden bırakalım bu süslü yalanları çünkü benim, kendime gerçekleri fısıldamaya başlamam üzerinden yıllar geçti.

Gün: Kendime söylediğim ilk gerçek neydi biliyor musun?

Gün: Asıl süper kahramanlar babalar değilmiş de annelermiş.

(Unutmayalım: Gün Pi, sadece on altı yaşında genç bir kız. Yıllarca yalnız kalmış ve kendini öyle güçlü olduğuna inandırmış. İnsanlar onu kendilerinden farklı olduğunu söyleyip sürekli itelerken o, kendine bir kabuk yapmış ve içine ruhunu sıkıştırmış. Bilinmeyen numaranın işi çok zor.)