Gözlerimi gürültüyle birlikte araladığımda önce kenara bıraktığım gözlüğümü tekrar gözüme taktım, sonra da sıramda geriye doğru yaslanıp beden eğitimi dersinden dönen sınıf arkadaşlarıma bir bakış atarak kafamı cama çevirdim.
İkinci dersin sonuydu ve teneffüs zili çalmıştı. İnsanlar yavaş yavaş bahçeye çıkarken ben gözlerimi bulutlara kaldırmıştım. Bakışlarım duru ve boştu. Hiçbir şey düşünmüyordum. Öylece bakıyor ve derin derin soluklanıyordum.
Gürültü arttığında kulaklıklaırmı bıraktığım yerden almak için ellerimi sıranın altına uzattım. Elime telefonum değdi fakat kulaklığım yoktu. Kafamı eğip sıranın altına baktım. Gerçekten yoktu. Belki düşmüştür diye yerlere bakındım, hiçbir yerde yoktu ama başımı sıraya koymadan önce kulaklarımdan çıkarıp oraya koyduğuma emindim.
Uykulu uykulu etrafa göz atarken elimde tuttuğum telefonum titredi. Ekranı yavaşça kaydırdım.
054...:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
054...: Boşuna arama ;)
Gün: Yuh
Gün: Sapıklığın yanında ek iş olarak hırsızlık mı yapıyorsun?
054...: Sadece sana
Gün: Ne şanssızmışım
054...: Ben çok şanslıyım
Gün: Niye? Biri uyurken kulaklığını mı çaldın yoksa?
054...: Hayır.
054...: Biri uyurken uzun uzun onu izledim ve kulağına en sevdiği şarkıyı fısıldadım.
Kalbim bir an tekledi. Bunu bilmesi imkansızdı.
054..: Kurtar beni, kurtar. Bu yalnızlık canımı çok yakıyor, çok yakıyor.
054...: Durdur beni, uzat ellerini. Bir yerim çok acıyor, çok acıyor.
054...: Karanlığın içinde, sessizliğin dibinde, kalbim can çekişiyor gözlerinin önünde.
054...: Zavallık kelimeler kırılıyor sesimde. Bir çocuğun kaderi ellerinin içinde.
054...: Kurtar Beni.
054...: Seni kurtarmak için geldim Gün.
Ama bildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kağıttan Güller Sarayı
Jugendliteratur(Tamamlandı.) Kimsem yoktu. Sonra o geldi. Her şeyim oldu. Texting/Kısa Hikaye
