[JIMIN] PLAYFUL HEARTS {under hiatus}

Chapter 2

Jimin POV

Bat kailangan niya pang bumalik ngayong nakaka limot nako? Ano ba tong nararamdaman ko?! Kinakabahan na malalaman niya...

Jin: Hoy! Jamless kumain kana~

Suga: May iniisip siguro ang Jimin ko~

Jimin: Wala~

V: Siguro si Hana yan? Alam niyo marami ang nag bago sa kanya.

Jimin: Siya parin yung dati V!

V: Kung siya parin bakit di niya naalala?

RM: Malamang hindi pa yun ang tamang panahon V.

Jimin: Tama ka diyan!

J-Hope: Yung dalawa niyang kapatid ... mas gumanda si Jenny~

Jungkook: Speaking of Jenny~ papasok siya ng canteen oh!

V: Jungkook diba nasa grade 9 ka palang?

Jungkook: Eh bakit V Hyung? Kilala ko naman sila ah~

Jimin: Eh si Hana?

Lahat sila nag pekeng ubo.

Suga: Ehem ehem~

V: Jimin. 99.9% sure akong maalala ka pa niya~

Agad akong yumuko.

Jimin: Pero yung 99.9% sure na yun 0% nalang sakin. Alam kong wala akong pag asa pero naman sana Lord!

RM: Jimin wag kang mawalan ng pag asa meron pa yan maalala niya rin yan.

Jimin: Sana nga RM hyung~

Suga: Oy! Papalapit si Johnny!

Tumingin ako sa counter ayun papalapit nga. Lumapit sila samin at umupo sa tabi ko si Johnny Hyung.

Johnny: Kamusta?!

BTS: Mabuti naman~

Johnny: Eh ang magiging bayaw ko soon kamusta?

Jimin: B-Bayaw? Johnny Hyung!!

Johnny: Aish! Ikaw parin!!

V: Hyung asan si Hana?

Johnny: Ah nasa Rooftop~

Jimin: Anong ginagawa niya dun?

Johnny: Ewan~ basta ang sabi niya di siya kakain. At wag niying masiyadong tinataning kung meron talaga siyang aalala kahit isa kasi mag i english yung babaeng yun.

Jungkook: Nandito naman si RM hyung eh~

Lahat ay tumawa at ako biglang tumayo at tumakbo sa rooftop.

Suga: Saan yun pupunta?

J-Hope: Malamang pupuntahan si Hana~

Johnny: Sana may maalala si Hana...

-----------------
Nasa harap nako ng pintuan. Papasok kaya ako o hindi. Pero gusto ko siyang makita.

Binuksan ko yung pintuan tiyaka pumasok. Nakita ko siyang may hawak ng libro. Still the same. Gusto ko siyang gulatin pero hindi na yun ang gawain ko.

Habang ako'y papalapit sa kanya bigla nalamg akong huminto. Tumingin siya sakin straight sa mata ko.

Hana: Who are you?

Naman Hana imtindihin mo naman kaibigan mo oh!

Jimin: U-uh I- J-jimin! Y-yyes J-Jimin!

Hana: What did you said Mr?

Jimin: I sa-id Jimin!

Tumalikod siya ewan ko kung bakit?

Hana: Bakit ka andito?

Jimin: Pahangin lang eh ikaw?

Hana: Ewan parang may hinihintay lang... Katulad dati yung- eh teka... Paano mo?

Jimin: Huh? Ah ganto kasi yan. Bat di ka kumakain ng lunch?

Hana: I don't have a appetite to eat

Jimin: ah okay.

Hana: Naintidihan mo?

Jimin: Hu? Huh? Oo naman ako pa! Alam kong merong positibo kaya nahulaan kong wala kang gana...

Hana: Okay?

Jimin: May i kwe kuwento nga pala ako sayo~

Hana: Tungkol saan?

Jimin: Sa kaibigan kong babae na nawala nung 3 years~ Di na siya bumalik galing rin siyang US tulad mo pero ang sabi nila patay na siya. Eh ako naman ting ataga protesta hindi naniniwala sa mga pinag sasabi nila~

Hana: Di ako interesado sa kuwento mo.

Jimin: Makinig ka lang... Sakaling maalala mo ako...

Hana: huh?

Jimin: Mauuna na ako ha? Sige byee!

Mabuti na yung lumayo muna ako saglit. Antayin ko nalang yung araw na maalala niya ako.

------------------------
Hana's POV

Sa pagsasalita niya masyadong pamilyar. Bat lagi nalang?!

Tumingin ako sa pintuan andun parin siya naka tingin sakin. Ngumiti ako at nakita kong nag blush siya.

Hana: Mag ingat ka baka mapatid ka diyan!

Jimin: *nod*

At tulayan na siyang umalis.

Napangiti ako di ko alam kung bakit pero ang kulit niya.

Paunti unti akong nahihilo. Tumingin ako sa langit. Mga luha ko tumutulo na. Bakit?

Hana: Bakit wala akong maalala!?

______________________________________________

At yun na nga! Maalala ba ni Hana ang lahat? At chu na nga... PLEASE VOTE FOR THIS TAGALOG FF FIRST TIME KONG GUMAWA NETO EH! SANA SUPORTAHAN NIYO AKO!