[JIMIN] PLAYFUL HEARTS {under hiatus}

Chapter 18

[a/n: hayieee33. so, yun na nga nakaupdate ulit ako heher. sana suportahan niyo ito, baka mga ilang chapters eh, alam niyo na {spoiler alert!} baka doon na malalaman ni hana ang lahat. huhuuhuuuu🙃😂 i really hope that you keep supporting and voting my book. ENJOY! HAPPY READING MEHNS!]

||

Hana's POV

Natatakot at kinakabahan ako.

Ano bang nangyayari sa dalawang to?

Napakunot noo ako at tinignan ang braso ko. Ang higpit ng pagkahawak niya, parang ayaw niya akong bitawan.

Napabuntong hininga siya at tumingin sakin. Binitawan niya ako at simabihan ako na mauna na.

Tumango ako at lumabas ng classroom. Kadalasan, nagkikita kami ni Michael pero 'di ko siya pinapansin.

Pagkalabas ko ng classroom bumungad sakin ang itsura ni Miles. Miles.

"Oh hey!" Bati niya at para bang nang-aasar.

"It's been a long time Hana. Parang 1 year tayong hindi nagkita? Right?" Alam kong sarkastiko ang mga pinagsasabi niya ngayon.

But wait, what is she doing here?

"What?" Wala akong oras para makipagsalitaan sa babaeng to at sa mga alipores nito.

"Wala naman. Is my Jimin is there?" My Jimin? What?

Nagloloko ba to? Huwag mong sabihing eto ang papakasalan niya? A girl with a bad attitude? What kind of woman is this?

Wala akong oras para dito. Naiirita ako na parang ewan kapag nakikita ko ang presensya niya. Hindi ko alam kung bakit. Lagi niya akong inaasar kahit wala siyang ginagawang mali. Ang nararamdaman ko lang ay parang ayaw ko talaga sa kanya. Ni isang sulok ng paningin niya sa akin parang nakakaramdam na ako bg galit. Miles, sino ka ba?

"Oo, nandoon siya." Sabay turo ko sa kanya. Tumango siya at tumingin siya sakin ulit. She glared at me. A sharp glare.

"Layuan mo siya o baka, mai-bangga ka uli sa ulo. Ingat Hana!" Sabi niya at sabay walk-out. Tinapik pa ang likuran ko. I was there, living dumbfounded.

Mai-bangga sa ulo? Stop thinking about that.

Pero, teka, alam ba niya? How?

I shake my head and lumayas sa pinagtatayuan ko.

Tumingin ako uli sa loob at parang maayos ang paguusap ng dalawa. Ano nga bang problema?

|

|

"Ano?! Bat hindi mo ako tinawagan agad para---" I quickly shut her mouth. Masyado ng nagiingay tong babaeng to.

Nandito kami sa cafeteria, mga 5 naman nag sasara ito jaya dito muna kami habang inaantay mga sundo namin. Dismissal na, kanina pa.

After nung nangyari sa hallway kanina, hindi ko na pinansin yun pero ang talaga, kung bakit biglaang susulpot si Jimin sa usapan namin nung lalake. Si Michael, siya. Siya kumausap sakin. Nakakapagtaka nga e. I thought sila Jimin at Amber lang papansin sa akin but no.

There's a lot of man, bale 6 sila. I can't believe that. They're Jimin's friends. Not just friends, Best Friends. Parang magkakapatid lang ang turing sa kanila pero most of them is gra-graduate na rito sa University. Ang galing nga e, sabi nila they already 5 or 6 years na raw silang magkakaibigan.