[JIMIN] PLAYFUL HEARTS {under hiatus}

Chapter 25

HANA

MOMMY?!!!

Is she really here? She is okay now? Am I not dreaming?

Wake up!

Nakatingin kang siya ng deretso sakin. Ewan ko kung bakit galit na galit sakin. Naiiyak na talaga ako. Hindi ko alam, hindi.
Nararamdaman ko nalang na tumutulo yung luha ko.

"Mom! I told you na wag kang lalabas ng kwarto!" Boses yun ni ate Jenny. Wag lalabas ng kwarto? "H-Hana? Andito kana pala..." Tumingin ako sa kanya at mukang nagtataka pa.

"BAKIT NGAYON KA LANG?! ..." Galit na galit niyang sinasabi ang mga salitang yun. Is this the effect of the comatose? NO!

"A-andito n-na ikaw ho p-ala ma," Pinilit kong ngumiti. Masaya naman akong dumating at magaling na siya. Then, why did she slapped me?

"I'm sorry, you go there now. Before mamita sees you." Sabay turo niya sa kusina ng bahay. Doon kasi ang daan papuntang likod, doon na kasi ako nakatira.
This is hell.

Nag-bow ako at lumakad patungong lumakad sa kusina. I can feel the maids want to ask me but I just walk straight. Lumabas akong kusina at nasa likod na ako!

Konting lakad lang mapupuntahan ko na yung bahay na tinitirhan ko. Welcome home, Hana! This is what you really belong.
I'm just tired and Am I feeling depressed now? Ughhh, my head hurts.

I laid on my bed at tumingin sa kisame. Help me, I want to get out of here. I want to know the truth. Please help me.

A tear rolled in my cheeks.

God, why I used to live here? I should be brave enough. Wala sana ako dito ngayon kung hindi ako nagduwag-duwagan.
Pinunasan ko ang luha sa muka ko at bumangon. Nagugutom na ako eh,ano kayang makain sa loob ng bahay?

Ay sh-t, naalala ko pala si Amber. Mamaya ko nalang siya tawagan.

PUMASOK ako sa kusina at may narinig akong masayang hagalpak. I just ignored it, I don't want to ruin their happiness this time.

Agad naman akong nilapitan ng isang yaya. Inabutan niya ako ng pagkain at ngumiti lang ako. Lumabas na uli ako at bumalik sa bahay na tinitirhan ko.

Ugh, this life sucks.

Paano kapag dumating yung point na... aish! Don't you dare think about that Hana!

Nagsimula na akong kumain. Hindi ko alam kung anong lasa netong pagkain neto pero bakit parang.... ang panget ng lasa? Hindi ko na tuloy kinain at humiga nakang ako.

Naalala ko nung unang pahdating ko dito sa Korea... Lahat nagbago. Parang may nangyaring masama sa akin... Noong araw ng pasukan lahat ng mga estudyante nakatingin sa akin at naka-nganga pa. Yes, I know, I know that I am pretty but something really happened.

I really wanted to find it out but I still have no chance to ask those. Yep, I know I am stupid but really, I really needed an answer . I feel so useless here, there and everywhere.

Sometimes I feel like I am missing someone . I can't even remember who is it. I can't wait to get out of it. It's so stressful and I just sit here, not knowing what to do but to think and breath heavily. Oh Lord, Please help me.

Sinubsub ko ang sarili ko sa unan at naalala ko si Bora, ang bora na nagpakita sa akin noon sa locker ko. Ughhh, bakit ko ba siya iniisip? May maiitulong ba siya sa akin? Eh si Miles na laging galit sa akin? Si BEA! Ang Bea na sinasabi na.... fiancee niya si Jimin pero bat hanggang hindi pa tin kinakasal? Don't tell me they're just joking around that time.