[JIMIN] PLAYFUL HEARTS {under hiatus}

Chapter 20

Hana's POV

I got my bag and walked out the hospital. Nagtanong pa si ate Jenny kung bakit ako aalis ng nga nasa alas-otso ng gabi.

Sino ba namang hindi magtataka diba?

Ngayong paalis na ako, tinawagan ko siya ulit kung bakit niya ako kailangan sa dis-oras ng gabi.

Calling Ambergena🙂🤣...

*toot toot*

Napakagaling naman.

Bakit hindi niya sinasagot?

I'll call her later.

Pumunta ako sa address na kung saan dapat kami magkikita. Pero hindi kayo maniniwala sa nakita ko.

Jimin...

What is he doing here?

fudge.

Baka plinano 'to ni Amber.

Lalapitan ko na sana siya ng biglang tumunog ang cellphone ko. Tumingin ulit ako sa kanya at sinagot ko ang cellphone ko. Nakita kong naglilibot yung mata niya kaya lumayas muna ako sa kinatatayuan ko. Ayaw kong makita niya ako.

At phone:

Hana: Hello?

Ambergena🙂: Hana! Ano na?

Hana: Anong 'ano na'? Ikaw Amber! Tumigil--

Ambergena: Go! Lapitan mo siya!

Magsasalita pa sana ako ng biglang namatay ito. Gusto kong itapon to sa dam itong si Amber eh.

For sure, magugulat yun.

Bat kasi ako pa? Ako pang nagbabatay sa nanay ko?!

Dumiretso ako at nakita kong nakayuko parin itong si Jimin. Ano ba kasing ginagawa niya rito sa parke?!

Eh kung tanungin mo kaya siya Hana.

Napabuntong hininga ako at lumapit sa kanya. Gosh.

"Hey." Tawag ko sa kanya. Nakakahiya sa totoo lang.

Nakayuko pa rin siya, umiiyak ata to. Teka,

"Hallaa may daga sa tabi mo!" Sigaw ko ng bigla siyang tumayo at tumalon.

at niyakap ako. Naramdaman ko ang pagkagulat niya. Napangiti ako sa reaksyon niya. Hindi ko man makita ang mukha niya nararamdaman ko pa rin na natatakot siya.

See? Isang Daga lang magiging katapat ni Park Ji Min.

"Walang--!" Napatigil siya ng makita ang mukha ko.

||

Jimin's POV

I knew it. Si Hana tong yakap-yakap ko. I felt her chuckling while I was hugging her. I felt her heart beating faster.

Binitawan ko siya halata namang nalilito na ako diba?
Ano nga palang ginagawa niya rito?..

A awkward silence moment appeared so I cleared my throat.

"Park-"

"Kang-"

They both said in unison.

Another awkward moment.

(pakipot pa yung dalawa hays🤦‍♀️)

"Ginagawa mo rito? Diba dapat nasa hos-" Natigilan akong magsalita ng tumayo siya. Mukha yatang...

"Amber send me here, I- I d-didn't expect your h-here. I just s-saw you that's why, that's w-why I'm here. I thought Amber is here. So that's all, bye-e. G-go home now." She explains. Woah, tuloy na siyang umalis sa harapan ko.

Humanda ka bukas, Amber. Masasakal na talaga kita.

TO BE CONTINUED

[a/n: eyy wassup? it's been a long time mehns and i'm actually back with another update on this book. hope you guys and enjoy the story. exam kasi namin noon, at andaming requirements sa school kaya kailangang tapusin din kaagad. i'll try my best to update next week! double update tayo ngayon, since hindi ako nakapag-update noong ibang araw kaya... happy reading! please vote and kung may mga suggestions comment lang, 'cuz i' ll try to be a active author or wattpader. once again, spread love no hate! 💜]