❝𝐊𝐘𝐎𝐄 𝐊𝐀 𝐋𝐀𝐘❞

ကြိုးက​လေး ၁၂

အပိုင်း ၁၂

ညကရွာထားတဲ့မိုးအရှိန်​ကြောင့်​လား အဲကွန်းအရှိန်​ကြောင့်​လားမသိ​ အခန်းထဲမှာ အ​အေးဓာတ်​က သာမန်​ထက်​ကို ပို​နေသ​ယောင်​ရှိလေသည်​။

​ခပ်​ဖြေး​ဖြေးချင်းပွင့်​လာတဲ့မျက်​လုံး​တွေကို ပုတ်​ခတ်​ပုတ်​ခတ်​လိုက်​ပြီး​ အိပ်​နေရာကမထဖြစ်​။​ဦးခေါင်းကို အနည်းငယ်​စောင်းကာကြည့်​လိုက်​တော့  သူ့ရဲ့လက်​ဝဲဘက်​ခြမ်းမှာ အိပ်​နေဆဲလူသားတစ်​ဦး။

ထိုလူသားက သူ့ဘက်​ကိုလှည့်​ကာ အိပ်​နေလျက်​ရှိသည်​ကို အခွင့်​ကောင်းယူလိုက်​ပြီး အဝတ်​မဲ့​နေတဲ့ရင်​ခွင်​ကြီးထဲကို အတင်းတိုး​ဝင်​ပစ်လိုက်​သည်​။

ထို့​နောက်​ အားပါးတရအိပ်​ပျော်​နေဆဲ လူသားဆီက ကိုယ်​သင်းရနံ့​လေးကို သူတစ်​ဦးတည်းရဲ့မူပိုင်​သဖွယ်​ ရှူရှိုက်​လိုက်​မိသည်​။​ နွေး​နေတာပဲ ဒီရင်​ခွင်​ကြီးက။

ရင်​ဘတ်​ချင်းထိကပ်​နေခဲ့တာ​ကြောင့်​ ကျေနပ်​ခြင်းတစ်​မျိုးက သူ့နှုတ်​ခမ်းထက်​ဆီမှာ အပြုံးတစ်​ချို့ကို ကြဲချလိုက်​သည်​။ သူဟာ ဒီလူသားရဲ့​ဘေးမှာ အမြဲရှိ​နေရ​တော့မှာလား။

​ပျော်​ရွှင်​ခြင်းကို စတင်​ခံစားမိတဲ့​နောက်​မှာ ယမန်​နေ့ညက အဖြစ်​အပျက်​ကို​တွေးကာ နှုတ်​ခမ်း​လေးကို အ​ကြောင်းမရှိစွာပဲ ဖိကိုက်​မိပြန်​သည်​။ ဘာပဲဖြစ်​ဖြစ်​ သူ့ဘက်​ကချစ်​နေတာမို့ ဒီချစ်​တင်း​နှောမှုက​ အသက်​ဝင်​တယ်​လို့ပဲ​ တစ်​ယူသန်​ကောက်​ချက်​ချလိုက်​သည်​။

"ဖယ်​ဦး"

သူဘယ်​လောက်​တောင်​ ဖျစ်​ညှစ်​ကာတိုးဝင်​ဖက်​ထားမိလဲမသိပါ။ နားနား​လေးကပ်​ကာ​ပြောလိုက်​တဲ့အသံကြားမှ အသိဝင်​ကာ မျက်​လွှာ​လေးချလျက်​ နောက်​ကိုပြန်​ဆုတ်​လိုက်​သည်​။

အချိန်​တစ်​ခုကြာတဲ့အထိ ထိုအတိုင်းသာမလှုပ်​မရှား အိပ်​နေမြဲတိုင်း​နေလိုက်​သည်​။ ပတ်​ဝန်းကျင်​က ရုတ်​ချည်းအိုက်​စပ်​စပ်​ဖြစ်​လာသလိုပဲ။