❝𝐊𝐘𝐎𝐄 𝐊𝐀 𝐋𝐀𝐘❞

ကြိုးက​လေး ၁၇

အပိုင်း ၁၇

ဒီ​နေ့ ဂင်​ယူဂျင်းနဲ့ဂိုမီ​ဆောတို့ရဲ့မင်္ဂလာပွဲ။

စားပွဲ​ပေါ်ကဖိတ်​စာကို တချက်​သာကြည့်​လိုက်​ပြီး ကုတင်​ပေါ်မှာ ဆက်​ထိုင်​နေမိသည်​။ ယခု သူ့ရဲ့မနက်​ခင်းက တခုခုလိုအပ်​နေသလို။

​မျက်​နှာမသစ်​ရ​သေးလို့လား?
​ရေမချိုးရ​သေးလို့်လား?
မနက်​စာမစားရ​သေးလို့လား?

အဲ့ဒါ​တွေလည်း တစ်​ခုမှမဟုတ်​။
ဒါဆို ဘာလဲ Park Jiminလား?

​သေချာတာက ခုချိန်​ထိအာရုံ​တွေကိုစုစည်းလို့မရ။အချိန်ကိုက်မြည်လာတဲ့ ဖုန်းပေါ်ကနာမည်လေးတစ်ခု။

"ဟယ်လို~"

"Jungkook"

ဖုန်းတဖက်​ခြားကထွက်​ပေါ်လာတဲ့ အသံချိုချိုတစ်​ခု။ အင်း ဟုတ်​တယ်​ သေချာ​ပေါက်​လို​နေခဲ့တာ ဒီအသံပဲ။

"အင်း​ ပြော"

"နိုးပြီလား။ မနက်​စာ​ရောစားပြီးပြီလား"

"မစား​ရ​သေးဘူး"

"ဟင်​ ဘာလို့လဲ။ ဒီ​နေ့ပွဲကိုတက်​မယ်​မလား"

"မတက်​ဖြစ်​လောက်​ဘူး"

ကုတင်​ပေါ်ကခပ်​လေး​လေးထကာ​ ရေချိုးခန်းထဲဝင်​ခဲ့လိုက်​သည်​။​ အစဉ်​အလာမပြတ်​ Park Jiminအသင့်​လုပ်​ပေးထားတဲ့​ ဘေစင်​ပေါ်က သွားတိုက်​တံ​လေးက​စောင့်​လျက်​သား။

"ဘာလို့လဲ​။ နေမ​ကောင်းလို့လား"

"ဒီတိုင်း အိမ်​မှာပဲ​နားချင်​လို့"

တကယ်​လည်း ထိုလက်​ထပ်​ပွဲကိုသွားချင်​စိတ်​မရှိ။ အထူးသဖြင့်​ မ​တွေ့ချင်​တဲ့လူတချို့​ကြောင့်​ရောပါသည်​။

"​ဒါဆို ငါတစ်​ယောက်​တည်း​ပေါ့"

စိတ်​ပျက်​လက်​ပျက်​ရေရွတ်​လိုက်​တဲ့အသံ​ကြောင့်​ ခပ်​ဖွဖွရယ်​လိုက်​မိသည်​။ Park Jiminရာ အခုထိအ​ဖော်​မက်​နေရ​အောင်​ က​လေးလည်းမဟုတ်​။

"တခြားသူ​တွေရှိတာပဲ"

"ငါကမင်းနဲ့အတူတက်​ချင်​တာ​"

"ကျွန်​တော်​မတက်​လည်း ဘာမှမဖြစ်​ပါဘူး။ ခင်​ဗျားက​တော့ တက်​မှဖြစ်​မှာ​လေ။ ပြင်​ဆင်​လို့​ရောပြီးပြီလား"