V.o.o.d.o.o ✓

δεκατρία

Bakugou'dan

İzleniyormuşum hissi kapladığında içimi, başımı kaldırıp etrafıma baktım. Kirishima bir ağacın arkasından beni izliyordu. Beni fark ettiğinde ağacın arkasına saklandı tamamen. Sinirle nefesimi dışarı verdim. Ne diye sürekli etrafımdaydı ki? Yoksa gerçekten... Bana aşık mıydı?

Düşündüğüm şeyle burukça gülümsedim. Daha neler... 

Aklımdan geçirdiğim şey yüzünden yüzüm istemsizce yanmaya başladı. Kaşlarımı çatıp başımı sağa sola salladım. Tekrar ona döndüm ve sesimi yükselttim.

"Saklanmak yerine insan gibi yanımda yürüyebilirsin, ha?" Saklandığı ağacın arkasından çıkıp saçının arkasını karıştırarak yanıma geldi. Parka kadar bana eşlik etmişti. Daha sonra yollarımız ayrılıyordu fakat bileğimi tutup gitmeme engel oldu. Başımı ona çevirip 'Ne oldu?' dercesine baktım.

İşaret parmağıyla parkın karşısındaki marketi gösterdi. Büyük ihtimalle bana bir şey ısmarlayacaktı. Eh, tabii bu da işime gelirdi.

Birkaç dakika marketin dışında kalıp çıkmasını bekledim. Daha sonra elinde iki tane dondurma ile yanıma geldi. Birini bana uzattı ve bir banka geçtik.

İşin garip kısmı, serçe parmağımı tutmuştu ve bırakmıyordu. Elimi ondan uzaklaştırdım ve araya mesafe koydum. Fakat kıkırdayıp bana daha da yaklaştı. Bu sefer serçe parmağımı değil, bütün elimi tutmuştu.

Yanan suratımı başka bir tarafa çevirip görüş alanıma girmesine engel oldum. Sesimi çıkarmayıp erimeye başlayan dondurmamı yalamaya başladım.

Dondurmalarımız bittiğinde kısa bir selam verip eve yöneldim.

Cebimdeki telefonumu çıkardım ve kulaklığımı kulağıma takarak bir müzik seçtim. Bir yandan melodi kulaklarımı doldururken diğer yandan da bakışlarım yoldaydı. 

Sonunda eve vardığımda hızlıca çantamı odanın bir köşesine attım ve üstümü değiştirip yatağıma uzandım. Başım ağrıyordu ve uyumak istiyordum.

Fakat aklımdan o aptalı gülüşünü çıkaramıyordum. Sesini kulaklarımda duyabiliyordum ve beynimi onun o güzel kişiliği meşgul ediyordu. Ayrıca sıcak ve yumuşak elini hâlâ hissedebiliyordum. Başımın altındaki yastığı asılıp kollarım arasına sardım ve bacaklarımı yastığa doladım.

"Kirishima..." fısıltı gibi çıkan sesimi ben bile zor duymuştum. Daha sonra da kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Kirishima'dan

Parmaklarım arasındaki bebeğe baktım tepki vermeden. Ona dokunduğumda bile Bakugou'nun bir şeyler hissediyor olması gerekiyordu. Baş parmağımla ismimin yazdığı yeri okşadım. Umuyorum ki bir an önce büyü ortadan kalkar. Böylece onu izlemeye ve takip etmeye son verebilirim.

Fakat... Bana aşık olduktan sonra ne yapacağım...? Ona büyüden bahsetmemeliyim, bu biraz tehlikeli. Fakat sevgisine karşılık veremem ki. Sanırım sessizce ondan uzaklaşmak en doğru şey olur bu durumda.

Bebeği yüz hizama yaklaştırıp küçük kafasına bir öpücük kondurdum. Belki bu sıcak bir sevgi hissetmesine neden olurdu. Neden yaptım, bilmiyorum. Sadece onu eskisinden daha mutsuz ve zayıf görmek benim canımı sıkıyor. Biraz bile olsa sevgiyi hissetmesini istedim. 

Bebeği alıp çekmeceme koydum. Eğer yanımda tutarsam gece üzerine yükümü verebilirim. 

Saat geç olmaya başladığında yatağımın içine girip gözlerimi kapattım ve uyumaya başladım.

❧Aklımda felaket fikirler var. Umarım çok batırmadan ya da aklımdan çıkarmadan yazıya dökebilirim.☙