Annesini hiç görmeden, anne sevgisini hiç tatmadan sadece babasının ve akrabalarının sevgisiyle büyüyen bir kız çocuğu mutlu olabilir mi?. Mutluluğu seçip babasına tutunduğu anda babası da ellerinin arasından kayıp giderse ne olur?. Zaten annesinin...
Yeni bölüm 25 oy 10 yorumsınırıaşıldığında gelecek. Fikirleriniz benim içingerçektenönemliçünkü kurgumuz yerine oturmayabaşlıyor ve bizi sürprizolaylar bekliyor. Bu olayları yazarken sizlerin düşünceleri belki de bana bir ışık tutar. İyi okumalar🔥❤.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sessiz Gemi
Artık demir almak günü gelmişse zamandan Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan. Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol; Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol. Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli, Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli, Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu! Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu. Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler; Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler. Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden, Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.
Yahya Kemal Beyatlı
🔥🔥🔥🔥🔥
Uyanır uyanmaz evin altını üstüne getirmiş o gece gördüğüm notu aramaya koyulmuştum. Lakin henüz hiçbir şey bulmuş değildim ve yaklaşık yarım saattir evi arıyordum. Aramadığım yer kalmadığında sinirle koltuğa oturdum. O gece o kağıdı gördüğüme ve evde benden başkası olduğuna emindim. Hala kahvaltı yapmadığım için başım da dönmeye başlamıştı. Derin bir nefes alıp mutfağa yöneldim. Ne demişti doktor stres yok, üzüntü kesinlikle yok!.
Mutfak balkonunu açtığımda yüzüme çarpan sert rüzgar beni kendime getirdi. Sinirli olduğum zaman gözümün önünde olan şeyi bile göremiyordum bu yüzden önce sakinleşmem gerekiyor. Kahvaltı yaptıktan sonra halamın ve teyzemin gönlünü almaya gitmeliydim. Halamın söylediği laf beni oldukça kırmış olsa bile yine de onlarla küs kalamazdım. Onlar benim ailemdi eğer babam ve annem yaşıyor olsaydılar bana çok kızarlardı. Üşümeye başladığımda balkonun kapısını kapattım.
Hiçbir şey yemek istemesem bile ilaçlarımı almak için yemem gerekiyordu. Demliğin içine suyu ve bir tane yumurtayı koyduktan sonra mutfak masasının sandalyesini çekip oturdum. Bana böyle bir şeyi kim yapmış olabilirdi ki. Kim neden bana böyle bir şey yapmak istemiş olabilirdi aklım almıyordu. Her şey bir tesadüften ibaret olabilir miydi?. Eve hırsız girmiş eli ayağına dolanmış olabilir miydi?. Peki ya öyleyse gördüğüm o not da neyin nesiydi?. Geriye bir ihtimal daha kalıyordu o an korkuyla hayal görmüş olabilirdim. Belki de öyle bir kağıt yoktu.
