Jake From Fiji

7. 5

We kregen onze eerste groepsopdracht uitgelegd. We moesten twee mensen uit ons team kiezen die het snelst heen en weer konden zwemmen. Bij ons was dat Riven want hij zit in het zwemteam van onze stad. Hij won, net als bij alle internationale wedstijden, alle rondes en dat betekende dat wij 's avonds niet hoefde te helpen met afwassen.

Toen Charlotte haar kans kreeg, hing ze nog wat om Jake's nek. Hij duwde haar van hem af, maar ze fluisterde dan weer iets in zijn oor. Waarschijnlijk was ze hem weer aan het chanteren want direct daarna liet hij haar weer om zijn nek hangen. Ik kon maar niet geloven dat niemand zag wat ze allemaal deed. Ze raakte hem aan, hing aan hem. Zij is ook gewoon zijn leerling. Als iemand dit ziet en aan de directeur meldt, is Jake zijn baan kwijt. Zij krijgt dan wel haar verdiende loon, maar Jake verdient dat niet. Ik moet wat doen, maar wat.

"Charlotte?" Roep ik net hard genoeg zodat ze het hoort.

"Ja, Liv?" Vraagt ze me. Ze doet alsof er niets aan de hand is, maar dat is er wel. Dat weten we allebei.

"Kan ik je even spreken?"

"Ik ben druk bezig. Dat zie je toch?" Haar handen glijden nogmaals over Jake's schouder.

"Geloof me maar dat je met me wilt praten." Zeg ik tussen mijn op elkaar gebeten kaken door.

Ze haalt haar hand nog een keer over de borst van Jake en brengt haar mond naar zijn oor. Daarna loopt ze naar de kant, waar ik ben.

Jake probeert naar me te seinen dat ik dit niet moet doen, hij wist niet wat ik precies ging doen, maar hij wist dat ik iets ging doen wat niet zou mogen. Ik had geen keus. Er waren overal andere docenten en leerlingen. Jake kon zijn baan niet kwijtraken. We hebben een kindje op komst, we moeten voor hem of haar zorgen. Ik verdien maar honderd euro per maand met mijn bijbaantje: daar ga ik het niet mee redden. We moeten voor hem of haar zorgen. Dat is mijn prioriteit en ik ga ervoor knokken. Ik besloot dan ook gelijk tot mijn punt te komen.

"Blijf uit de buurt van meneer Andrews." Zeg ik haar.

"Wat boeit het jou?" Zegt ze terwijl ze haar blonde haren uitknijpt.

"Hij raakt zo nog zijn baan kwijt."

"Dus? Wat als ik dat niet doe?"

"Dan vertel ik aan de hele school dat je pappies bedrijf failliet is gegaan en dat je ouders geld hebben geleend bij Rivens vader."

"Chanteer je me nou?" Vraagt ze me, ze klinkt beledigd.

"Ja, komisch he? De chanteur wordt gechanteerd."

"Dat doe je niet."

"Weet je dat heel zeker, Charlotte? Ik kan het nu naar iedereen appen hoor." Bedreig ik haar. Nooit gedacht dat ik zo laag zou zakken.

"Dat kan ik ook." Zegt ze terwijl ze naar haar roze handdoek een paar meter verderop loopt. Ze pakt haar telefoon en zwaait ermee naar Jake. Jake kijkt me geschrokken aan en het enige wat ik kan doen is staren.

Ik stond verstijfd en ik kon niets doen. Jake zwemt zo snel als hij kan naar de kant, dat je bijna zou denken dat er een haai achter hem aan zwemt, en dan rent hij naar Charlotte toe. Ik zie dat ze ruzie maken en ik voel me ineens heel schuldig. Ik had me er inderdaad niet mee moeten bemoeien. Ik had het Jake moeten laten regelen. Charlotte houdt haar vinger vlakbij haar telefoon en Jake houdt zijn handen voor zijn borst en probeert haar te kalmeren.

Hij fluistert nu iets in haar oor waarop zij knikt. Jake kijkt me aan, maar niet langer dan een seconden. Het voelde als uren, jaren misschien wel. Ik zag hoe beschaamd hij was en ze liepen samen weg.

Ik sloeg mijn handdoek om me heen en loop samen met Chase terug naar de tenten. Chase merkt het altijd als er iets aan de hand is. Hij is net als Max: super zorgzaam en hij is voor mij mijn grote broer. We waren voor een tijdje stil en we liepen alleen maar rechtdoor. We volgde het pad en liepen door het bos.