Jake From Fiji

9. 3

Het lukte me om niet te huilen. Oké, oké, ik heb misschien twee tranen over mijn wangen naar beneden laten rollen en op mijn boek laten landen. Het inkt werd hierdoor verpest, maar ik depte de druppels zo veel mogelijk weg met mijn trui.

Ik wou het liefst naar Jake toe rennen en zeggen dat ik ook van hem hou. Ik wou om zijn nek hangen en hem zoenen. Ik wou hem zeggen dat zijn slaapkop nog sexyer is dan die van mij en dat ik ook een gezinnetje met hem wil starten, maar dat kan helaas niet omdat dan de hele klas zou weten dat ik dat meisje ben waar hij zo vol over spreekt. En dat ik de moeder van zijn kind ben. En dat ik 's ochtends een slaapkop heb, maar dat heeft iedereen. Toch? Jason kon het weer eens niet laten om door te vragen. Natuurlijk.

"Dus jullie wonen nog niet samen?" Vraagt Riven. "Nee, helaas nog niet. Het is wat ik het allerliefst zou willen, maar het ligt nogal gecompliceerd op dit moment."

"We waren super close, maar de laatste tijd voel ik een enorme afstand tussen ons. Ik denk, nee ik weet wel zeker, dat ik daar zelf voor heb gezorgd maar ik weet niet hoe ik dat kan goedmaken." Zucht hij.

"Wilt u ons misschien wat meer informatie over jullie situatie geven. Dan kunnen we met u meedenken. Onze klas heeft een groepsapp en we hebben de vorige keer verder gepraat over uw problemen met uw niet-vriendin. We hebben toen met bijna de hele klas besloten dat we u willen helpen met uw problemen."

"Ik vind het heel lief van jullie, maar ik zie niet in hoe jullie me kunnen helpen?" Geeft Jake toe aan ons. "We kunnen het proberen." Zegt Bella. Meen je dit Bells?

"Oké nou... Als jullie dat echt graag willen, zal ik het jullie vertellen. Een paar weken geleden was ik op vakantie zoals ik al had verteld. Daar heb ik haar ontmoet. We waren beste vrienden en nou ja... We zijn misschien iets verder gegaan dan beste vrienden. Een heel stuk verder."

"Hoe bedoelt u?" Vraagt Riven bijdehand.

"Jullie zijn allemaal volwassen genoeg om dit niet door te vertellen, toch? Dus ik ga jullie iets vertrouwelijks vertellen en... Ik vertrouw jullie. Schaadt dat vertrouwen niet." Waarschuwt hij de klas. "Dus we hadden seks en nu is ze al een tijdje zwanger. Ik dacht dat zij aan de pil zat en dat ze dus niet zwanger zou kunnen worden. Eerlijk gezegd heb ik er niet echt lang over nagedacht. We waren beide heel erg dronken en dat was toen niet erg van belang. Ik weet niet of ze überhaupt nog wel iets kan herinneren van de avond of avonden. En de dag zelf. En de dag erna. Ik denk zelf dat zij er niet eens bij stil heeft gestaan dat ze de pil moest slikken. Ik ook niet hoor, laten we dat even vooropstellen. Het was niemands schuld, dat wil ik gewoon even zeggen." Ratelt hij aan één stuk door.

"En toen?"

"Haar vakantie was eerder voorbij dan die van mij, dus we werden van elkaar gescheiden. Ik had haar nummer, maar belde of appte haar niet. Ik weet nog steeds niet helemaal waarom ik dat niet deed en ik weet echt wel dat ik het toen heb verkloot, maar ik had het zo druk. En ik weet ook wel dat dat geen goed excuus is. Ik denk dat zij het ziet alsof ik haar heb verlaten en dat ik begrijp het volledig."

Dan kijkt hij mij pas aan. "Ik had haar gewoon moeten bellen. Eén telefoontje was genoeg geweest. Dat weet ik zelf ook wel. Maar ik denk, nee, ik weet bijna wel zeker dat zij denkt dat ik haar weer ga verlaten als we ooit nog samen komen. Maar dat ben ik echt niet van plan. Ze is de liefde van mijn leven. Echt waar."

De hele klas kwam met ideeën. Van luchtballonnen tot een simpele picknick, alles kwam naar voren. Maar waar is onze oplossing?