Uyanmıştım Gözümü Kaşıdıktan Hemen Sonra Olayın Şoku İle kala kalmıştım.Keremle biz Sarmaş Dolaş Ve Herkez Odada Bize Bakıyor.
''Ağğhh Açıklaya bilirim ?'' Dedim telaş İçinde.
''Bunun Açıklaması ne olabilir ki Prenses.''
''Yanlış Alama Can Lütfen ! ''
''Yok canıım.Ne yanlış Anlayacağım..'' Biraz Olsun rahatlamıştım ki sözlerine Devam etti.
''Herşey Ortada...Hadi Kızlar Hadi ragat bırakalım Aşıkları.'' Ben bir şeyler Gevelerken Can Yağmurun Elinden Tutmuş Çekiştiriyordu.'' Hadi Aşkım..' O Cümleler ok Gibi girmişti Kalbime Kımıldayamadım.Olduğum Yerde Kalakaldım.Kendimi Yatağa Bırakı Verdim ki Keremle Kafamızın Tokuşana Kadar.Kerem Sıçrayarak Uyandı.
''Napıyorsun ya ?''
''Başımın Belasımısın sen ?''
''He-heheyy Sakin ol !'' Bir yandan Onu Yumrukluyordum.Ama O Kocaman Kahkahalar Atıyordu.Biraz Daha yumrukladıktan Sonra beni birden Kendine Çekti ve Öpmeye Başladı ben ne Kadar Kendimi Geri Çekmeye Çalışsamda o Çilek Dudaklara Karşılık Vermek istiyordum.Ama yapamazdım.Ben canı seviyordum.ve Kerem de bunu bildiği halde bana Yakınlaşma Çabasındaydı.Hemen Kendimi Geri Çektim.
''Napıyorsun sen ?''
''Hiiç'' Dedi Gülümseyerek.
''Senden Nefret Ediyorum.''
''Etmiyorsun.''
Hemen kollarından Sıyrılmış Aşağıya inmiştim bizimkiler Çoktan gitmişti Kendimden Nefret edercesine Ağlıyordum.Kerem Yanıma Geldi..
''Ağlama..''
''Bunlar hep senin yüzünden Başımın Belasımısın sen ya ?''
''Bana bak Güzelim.O Başkasına aid hemde en yakın Arkadaşına Onu Unutmalısın.Hem bu Aşk Değil.''
''Çekil Başımdan.!'' Dedim ve Mutfağa kaçtım Biraz kendimi Toparladıktan Sonra Kahvaltı hazırladım.Keremse Koltukta İnlemeye Başlamıştı..
''Ne-neyin var ?''
''Hi-hiç.''
''Masaya kadar Gelebilecek misin Başbelası ?''
''Gelirim Köylü Güzeli.''
''O Ne be ?''
''Bilmem.''
Hemen Masaya Oturtturdum ve Omletini koyduktan sonra yemek Yemeğe başladık.Yemeği Bitirdikten Sonra Koltuğa Geçen Sayere
''Afiyet Olsun.!! '' Dedim Sinirle.
''Hee Saol...Eline Sağlık.'' Her zaman ki Zafer bakışımı Yine atmıştım.Keremse bu hallerime sadece 32 Diş sırıtıyordu.Neti Açtım ve Önümde duran Haberle Şaşkınlığımı gizleyemedim.
''Ne Oldu ?''
''Se-Sen..'' dedim ve bir kahkaha Patlattım.Kerem ne olduğunu anlamak istercesine Bakıyordu.
''Ben ?'' dedi tekrarlayarak.
''Ailen kayıp İlaı Vermiş.'' dedim bir kahkaha patlatarak.
'''Ne gülüyorsun ya ! ''
''Tamam,tamam...Napıcaksın ?''
''Aileme dönmek istemiyorum.''Şaşkınlık içersinde Kalmıştım.Ve gözlerim Dolmuştu..
''Na-Nasıl Yani?''
''Bi saniye sen neden Ağlıyorsun ?'' Göz yaşlarımı gizliden silmiş Kereme bakmıştım.
''Ağlamıyorum.''
''Hadi ama güzelim ne Oldu ?''
''Sa-sadece benim ailem yok kimsesizim ve Hayat bu kadar acımasız işte sen ailen varken onları görmek istemiyorsun nasıl bir şeysin sen ?!''
''Bana yaptıklarını bilsen sende görmek istemezdin.''
''Ne ? Ne yaptılar ki ?''
''Biliyor musun ? O kaza değildi !! '' Öyle kalakalmıştım.!
''Na-Nasıl ?''
''Öyle..Ama şimdi öyle değilim ölmek istemiyorum.''
''Neden Ne değişti ?''
''Ihmm..Şeyy..''
-----------------------
VOTE VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN PLSS ! :D ASD:asd
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-Kimsesiz-
RomanceBeni Tanıyın; Ben Zeynep Şu Yılmazlar Holding'in Patronu.Ailemle güzel bir hayat Yaşıyorduk.Son zamanlarda babamla annem sık sık kavga etmeye başlamışlardı.Aldırış etmiyordum Çünkü önceki gibi iki dakika sonra Barışacaklarını biliyordum.Ama Öyle olm...