Hemen arabadan çıkıp eve koştum şık bir kombin yaparak hızlıca oradan çıktım.Kerem bana dik dik bakarken ben kıkırdıyordum..
"Aşkım nereye ? "
" Bugün iş günüm ya şapşal.."
" AĞğh evd. "
" Tamam o zaman patron gidelim.."
" Zeeeyynneeep "
" Kereeem "
Kerem sırıtarak yola devam etti. Bense heyacanlıydım.. Kocama sekreterlik yapacaktım. Ne kocam mı ? Ahh zeynooo ne hallere düştün sen. Kerem e kocam demek .. Neyse fazla uzatmayacağım. Ben bu saçma düşünceler içersindeyken biz çoktan iş yerine gelmiştik.
" Buyrun sekreter hanım."
" Teşekkürler kerem bey. " dedim kıkırdayarak.
Kerem birden elimi tutmuştu. Koridorda ilerlerken herkez bize bakıyordu.aradaki dedikoduları biraz biraz duyar gibi oldum.
" Bu kızı bari harcamasın." Bu ne demek ya. Sinirlenmiştim.
Odaya girdiğimizde ayrı bir şokla karşılaştım. Sarışın uzun boylu bir bayan keremin koltuğuna oturmuştu dekoltesinde gözden kaçmıyordu..
" Kerem.. " dedi Allah bullak Türkçesiyle .
" Jane senin burda ne işin var. "
" Seni özledim aşkım. " ne ne aşkımı ya !
Ben ağlamalı kereme bakarken o şıllak keremin dudaklarına yapışmıştı bile . Ağla ağlaya koridorda koşarken dedikoduların arkası gelmiyordu..
" Bak demedim mi ? Daha 1 dk bile olmadı.. "
Ben oradan uzaklaşırım keremin arkamdan geldiğini fark ettim.
" Zeyneep dur ! Açıklamama izin ver. "
" Sakın. Senin yüzünü bile görmek istemiyorum. Ben sana inanmıştım ya. Güvenmiştim sana ! Senden nefret ediyorum. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-Kimsesiz-
RomanceBeni Tanıyın; Ben Zeynep Şu Yılmazlar Holding'in Patronu.Ailemle güzel bir hayat Yaşıyorduk.Son zamanlarda babamla annem sık sık kavga etmeye başlamışlardı.Aldırış etmiyordum Çünkü önceki gibi iki dakika sonra Barışacaklarını biliyordum.Ama Öyle olm...
