***
Evliliğimizin Bir Buçuk Yılını tamamlamıştık..Aynı zamanda Hamileliğimin 9.Ayındaydım.Heyecanla Kızımın Sancılarını Bekliyorduk.Hergün Kontroller Oluyordu Durmadan Hastaneye Gidip Geliyordum.Keremde Her zaman yanımda Oluyordu.Kerem'in Toplantısı uzun Sürmüştü Bana Mesaj attı.
' Sevgilim Toplantı uzadı..Üzgünüm.Sen Beni bekleme yemek ye ve Yat..Seni Seviyorum Bitanem.'
Bu Mesajı atınca Bir hüzün kaplamıştı beni Kendimi yeniden Kimsesiz Hissediyordum.Garipti Yaklaşık 2 Seneden beri ilk defa böyle oluyordu.İştahım Kaçmıştı.
' Gülnaz ! '
' Buyrun Zeynep Hanım.'
' Ya Canım Sende boşuna hazırladın böyle ama Kerem gelmeyecekmiş.Kaldırır mısın ? '
' Tabi Zeynep Hanım.'
' Yada dur dur..' Dedim Gülnazı Çekiştirip Masaya Otutturarak.
' Buyrun Zeynep Hanım.'
' Otur Ye Sen.'
' Olmaz Öyle Şey Zeynep Hanım.'
' Neden Olmuyormuş Otur '
' Ama Zeynep hanım..'
' İtiraz İstemem.'
' Peki.'
' Hatta Dur .. Gökçe , Halil, Burcu , Ufuuk ! ' Hepsi Birden Önüme Doluşmuşlardı.
' Buyrun Zeynep Hanım.'
' Asıl Siz Buyrun.'
' Anlamadım ? ' dedi Ufuk.
' Hadi Oturun Gülnazın Yanına.'
Herkez şaşkın şaşkın Gülnaza ve bana Bakarken Ben Hepsinin Kollarından çekiştirip Otutturmuştum bile.
' Size Afiyet olsun Ben Biraz Uzanacağım.'
' İyi Geceler Zeynep Hanım ' dediler Hep bir ağızdan.
' Sizlerede..'
Hemen geçip yerime Yatmıştım Acayip Olan Karnımdan Dolayı Biraz Yavaştım tabi.Yavaş Yavaş Yattım Yatağa Üstüme Yorganı Çektim Ve Uyumaya Çalışıyordum.Aklımda Hep Kerem Vardı.Keremi Düşünürken Uyuya Kalmışım..Uyandım Saate Baktığımda Saatin 2:30 Olduğunu Gördüm Kerem Hala Yoktu Telaşlanmıştım.Yataktan Ikış Tıkış Kalkarak Yukarı Çıktım Bizimkiler yemeğini Çoktan Yemiş Toplamış Hatta Gitmişlerdi Bile.Pionanın arkasından Dolandım Ve Camın Kenarına Geçip Keremi Bekliyordum ki Birden Sancım Başladı.Deli Gibi Bağrıyordum ! Ama Evde kimse olmadığından Nafileydi.Zar zor Yola Çıktım.Hala Bağırıyordum Ama Kimseler Yoktu.En Sonunda Bana doğru Bir Kırmızı Araba Yaklaştı..İçinde Dört Kız Vardı Benim Suyum Gelmişti Kızlar bunu Görür Görmez Hastaneye Yetiştirdiler Beni.Daha Sonra Hemen Doğumhaneye Girdik Zorlu Bir Aşamadan Sonra Kızımı Ellerime Almıştım Bir Yandan Anne Olduğum İçin Ağlıyor Bir Yandan Kerem Benim Yanımda Olmadığı İçin Ağlıyordum.Beni Odaya Almışlardı.Kısa Bir Süre sonra Kapı Çaldı..Keremin Gelme İhtimali İle Heyecanlanmıştım.Ama Gelenler Beni Getiren Kızlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-Kimsesiz-
RomanceBeni Tanıyın; Ben Zeynep Şu Yılmazlar Holding'in Patronu.Ailemle güzel bir hayat Yaşıyorduk.Son zamanlarda babamla annem sık sık kavga etmeye başlamışlardı.Aldırış etmiyordum Çünkü önceki gibi iki dakika sonra Barışacaklarını biliyordum.Ama Öyle olm...