Masum: Kirleniş [BxB]

BÖLÜM 37: "Geriye Dönmek"

BU BÖLÜME GELEN İLGİYE GÖRE DİĞER BÖLÜM YAYINLANACAKTIR.

《《《《《《《《   MEHMET  》》》》》》》》

Kimi insanlar hayattan bir türlü istediğini alamazlar. Evet derler, ama cevap aslında hayırdır. Var derler, ama aslında yoktur. İşte bende bu insanlardan yalnızca biriyim. Yeni okula başlarken her şeyin daha iyi olacağını ummuştum. Yaşadıklarım ise tam tersiydi.

Bankta oturmuş karşıma bakıyordum. Sadece bedenim burdaydı. Kafam ise bambaşka yerlerde. Yanıma birinin oturmasıyla kafamı oraya çevirdim.

"Günaydın." dedi.

Son zamanlarda pek bir araya gelemesekte eskisi gibiydik. Geçen bir buçuk ay içinde bana en çok destek olan kişi oydu. Sera da vardı bana destek olan. Ama Damlayla daha yakındık.

Gülümsemesine karşılık verdim. "Günaydın."

Yüzü tuhaf bir ifadeye büründü. Sanırım gülümsemem onu şaşırttı. O geceden sonra pek sık gülümsememiştim. Bunun bende farkındaydım. Yanımıza gelen Efsunu farketmemizle ikimizde ona baktık. İçimi tuhaf bir duygu kapladı.

"Ne işin var burada?" Dedi damla. Sesindeki kızgınlığı farketmiştim. O gece olanları damlaya anlatmıştım. O günden sonra Efsuna kin beslemişti. Bakışlarım ikisi arasında gidip geldi. Efsun yüzüne gülümsemesine yerleştirdi. Hani o hayran olduğum türden olan.

"Sevgilimin yanına gelemez miyim?"

Damla şaşkınlıkla bana baktı. Evet. Ben ve Efsun sevgili olduk. Sanırım her şeyi Damlaya anlatmalıydım.

                  Flashback

Yine bir hayal kırıklığı yaşadım. Hayatın bana verdiği iki şey vardı: Para ve hayal kırıklığı.

"Nasıl?" Dedim anlamayarak. Belki de anlamak istemedim. Çetin siritisini genişletti. O an suratına yumruğu yapıştırmak istedim.

"Bunda anlamayacak ne var? Sevgilin aslında benim sevgilim."

Basit bir şeymiş gibi anlatması sinirime dokundu. Benim yaşadığım cebir problemiyken onun ki basit bir toplama işlemi sanki. Gevşek herif!

Efsun döndüm. Bana üzgün bir şekilde bakıyordu.

"Doğru mu?" Dedim. Doğru olmasını istemiyordum. Hoşlandığım kızın, pislik ortağımın sevgilisi olmasına dayanamazdım. Bu kadarı fazlaydı.

"Hayır. Yemin ederim o benim sevgilim falan değil." Dedi Efsun. Ağlamaklı çıkan sesi ve dolan gözleri beni yumuşarsa da geri durmadım.

"Efsunum. Bebeğim saçmalama istersen. Şimdi şu fazlalık çocuğu gönder şurdan."

Gözlerine baktım. Bakışlarımdaki hayal kırıklığını farketmiş olacakki daha çok sırıttı.

"Ne dedin Sen?" Dedim. Sesim sertti. Taviz vermiyecektim.

"Tabi sorun bende. Beynin olmadığı için anlamam normal. Sana şöyle açıklayayım o zaman. Efsun benim sevgilim. Anlayacağın burda fazlalıksın. Şimdi siktir ol!"

Sonlara doğru yükselen sesini önemsememeye çalıştım. Çetini az da olsa tanıyordum. Onun yapacaklarının sınırı yoktu. Burun bunlar bir oyun olmalıydı. Çatırdamaya başlayan gururumu bir kenara bıraktım. Gözlerini onun gözlerine diktim. Tabi ki ona meydan okuyacaktım.

"Bu da senin oyunlarından biri değil mi? Efsun senin sevgilin falan değil."

Bana sinirle bakmaya başladı. Vazgeçeceğimi sanmış olmalıydı. Elinde kanıt yoksa beni vazgeçiremezdi.