Seashell

κεφαλαιο 3

Την είχε ακούσει να τον αποκαλεί ηλίθιο κι αντί να την βρίσει,της πρόσφερε στέγη.
Ίσως να μην είναι τόσο κακός...
Πήρε τη βαλίτσα της στο χέρι και προχώρησε χαρούμενα προς το σπίτι, βρήκε την κουζίνα εύκολα και διπλα ήταν το μπάνιο,άρα δίπλα  θα ήταν το δωμάτιο που της είπε ο Νικ.
Βρήκε μια πόρτα μπροστά της και την ανοιξε.
Λάθος .
Το δωμάτιο ήταν οντως ενα δωμάτιο που το χρησιμοποιουσε  σαν αποθήκευτικο χώρο, αλλά ήταν και κατειλημμένο,είδε ένα ζευγάρι σε χμχμ....ακατάλληλη στάση, έγινε κατακόκκινη σαν το παντζάρι και έκλεισε βιαστικά την πόρτα ψελλιζοντας ένα συγνώμη.

"Για όνομα του Θεού.... που πάω να μπλέξω..."

Κόσμος πήγαινε κι ερχόταν από μπροστά της αλλά ευτυχώς ένιωθε αόρατη.

Πήγε να βγει από την κουζίνα και είδε μια μικρή πορτούλα κάτω από την σκάλα.Ευχηθηκε να μην ήταν ντουλάπα.Κι αν ερχόταν αντιμετωπη πάλι με κανένα ζευγαράκι;
Χτύπησε διστακτικά την πορτα κι αφού δεν πήρε απάντηση την ανοιξε.
Ευτυχώς δεν ήταν ντουλάπα,ούτε αποθήκη το έλεγες, μάλλον σαν άχρηστο χώρο με φορτωμένα πράγματα αξιας θα το αποκαλούσε.
Άναψε το φως και κοίταξε γύρω της,παντού σκόνη και ιστοί από αράχνες,καποια χάλια τυλιγμένα και στοιβαγμένα στην άκρη,και κάποια άλλα  αντικείμενα παρατημένα στο χώρο απλά για να υπάρχουν,μαλλον αντίκες, για την ακρίβεια πανάκριβες αντικες.Ο χωρος φαινόταν παραμελημένος,ενιωσε φόβο για μια στιγμή αλλά έδιωξε γρήγορα αυτές τις σκέψεις από το κεφάλι της,έξω σίγουρα θα φοβόταν περισσότερο,προχώρησε στο στενό διάδρομο κι αντικρυσε άλλη μια πόρτα, έκανε να την ανοίξει αλλά άνοιγε μόνο η μιση.Εστριψε το σώμα της για να χωρέσει να περάσει μέσα.
Μόλις μπήκε είδε ότι το εμπόδιο ήταν ένα κρεβάτι, δεν το έλεγες καν μονό, ήταν πολύ στενό για να ανοίγει η πόρτα μαλλον και ήταν και κομμένη η μια γωνιά του κρεβατιού στη μεριά; των ποδιών,μια συρταριερα κι ένας φεγγίτης συμπλήρωναν το 'δωμάτιο'.
Κοίταξε καλύτερα γύρω της και χαμογέλασε χαρούμενη.
Τουλάχιστον θα κοιμόταν κάπου, δεν θα ενοχλούσε και δεν θα την ενοχλούσαν.
Ξεσκονησε λίγο το στρώμα ,έστρωσε ένα σεντόνι και ξάπλωσε.Αυριο θα το καθάριζε και θα γινόταν υπέροχο.
Ξάπλωσε στο μικροσκοπικό κρεβάτι
κι έκλεισε τα μάτια της να κοιμηθεί,όμως το στομάχι της είχε διαφορετική άποψη, σκέφτηκε τους γεμάτους μπουφέδες με κάθε λογής λιχουδιές στο σαλόνι και ξεροκαταπιε, σηκώθηκε και πήρε το σακουλάκι με τα κουλουράκια της και έφαγε δύο σιγά σιγά για να μην τελειώσουν γρήγορα.Θα μπορούσε να βγει και να φάει ότι ήθελε,όμως προτίμησε να συμβιβαστεί με αυτά που είχε.
Ήταν περήφανη και ότι δεν ήταν δικό της δεν το άγγιζε.
Προσπάθησε να βολευτει άλλη μια φορά στο στρώμα, μπορεί η μουσική να μην ακουγόταν πολύ αλλά τα ποδοβολητα στη σκάλα την τρανταζαν ολόκληρη,τι στο καλό αγώνες έκαναν;Εχωσε το κεφάλι της κάτω από το μαξιλάρι και όλη η κούραση και η εξάντληση την έστειλαν κατευθείαν στην αγκαλιά του Μορφέα.