Seashell

16."ΠΡΟΣΠΑΘΩ"

Μπήκε στην τουαλέτα, άνοιξε τη βρύση και έβρεξε το πρόσωπο του.Στηριχτηκε στο νιπτήρα και κοίταξε το είδωλο του στον καθρέφτη.

"Σκατα"

Μονολογησε και κοπανησε τα χέρια του στο γρανιτένιο έπιπλο.

Μερικά λεπτά αργότερα βγήκε από το κλαμπ, αλλά δεν έφυγε.

Θα την περίμενε στο πάρκινγκ.

Λίγες ώρες και κάμποσα τσιγάρα αργότερα την είδε να βγαίνει παρέα με τον Φίλ.

Τους έβλεπε από μακριά να γελάνε και τρελαίνοταν.Αυτος ο ηλίθιος δεν έχανε ευκαιρία να την ξεμοναχιασει.
Τι να έλεγαν;;

Πέταξε το τσιγάρο που κρατούσε και τους πλησιασε.

"Μπλέικ..."

Γύρισαν και οι δύο ξαφνιασμένοι προς το μέρος του.
Η Μπλέικ σαστισε, φαινοταν θυμωμένος.

"Τι έγινε πάλι ρε φίλε;"

Είπε ειρωνικά ο Φιλ που καταβαθος χαιρόταν με τις αντιδράσεις του φίλου πρώτη φορά είχε την ευκαιρία να τον δει να τρελαίνεται με μια γυναίκα και είχε σκοπό να το φτάσει στα άκρα.

"Χάλασε το αμάξι μου,θα φύγουμε μαζί...."

Της είπε χωρίς να της αφήσει περιθώρια άρνησης.
Εκείνη ξεφυσηξε και έκανε ένα κοφτό θετικό νεύμα.

"Καληνύχτα Φιλ και σε ευχαριστώ."

Προχώρησε και προσπέρασε τον Νικ .

"Προχώρα...''

Τον διέταξε κι εκείνος έσκασε ένα χαμόγελο ικανοποίησης.
Την έφτασε στη στιγμή και στάθηκε μπροστά στην πόρτα του οδηγού.

"Τι κάνεις;"

"Τα κλειδιά...."

"Ξέχασε το.Την Κάρολ την οδηγώ μόνο εγώ."

"Την ποια;;;;;"

"Την Κάρολ..."

Του είπε δείχνοντας του το φορτηγάκι.
Εκείνος λύθηκε στα γέλια,εκείνη κοκκινησε από το θυμό της.

"Εντάξει....έλα με τα πόδια"

Του είπε μόλις βρήκε ευκαιρία να τον σπρώξει από την πόρτα και άνοιξε για να μπει μέσα.

"Περίμενε.... "

Της φώναξε πριν βάλει μπρος τη μηχανή.

"Συγνώμη.. ... αλλά μου ήρθε απότομα"

Της είπε καθώς έβαζε τη ζώνη του.
Του έριξε ένα λοξό βλέμμα και ξεκίνησε.

Την περισσότερη διαδρομή την πέρασαν σιωπηλοί.
Η Μπλέικ προσπαθούσε να συγκεντρωθεί στο δρόμο κι εκείνος οπουδήποτε αλλού εκτός από τα πόδια της.