Beyond the Tunnel

Kabanata 22

Kabanata 22

Hate

Pagkauwi bigla akong nakaramdam ng ilang.  Biglang andami kong tanong mula ng maalala na kakausapin ko siya. Maybe it's time to hook some information?

"Gusto mo ba sa labas tayo kumain? O magpapagamot ka muna?" Tanong niya.

"Iniwasan mo ba ako?" Seryoso kong tanong.

Hindi ko alam kung bakit sa daming tanong na naglaro sa isip ko ay iyon ang nauna. Have I missed him that much?

Alam ko na ako ay umiwas din, ako ang nagpasyang iwasan siya. Pero hindi man lang kami nagkasalubong ng ilang araw. Ni hindi niya ako dinalaw man lang. Kaya iniwasan niya rin ako, siguro.

"Oo." Sagot niya sabay sandig sa dinding habang nakatiklop ang mga pakpak.

Napamaang ako matapos makumpirma. "B-bakit?"

Ogag lang? Nautal bigla. Dahil ba ito sa ginawa kong pag takas?

"If it's about last time--"

"It's not. Oo, nagalit ako dahil nagpadalos dalos ka. Paano kung napahamak ka? Ni hindi ko alam kung anong mga iniisip mo o mga plano mo. Pero Maru, pakiusap..'wag ngayon. Delikado,"

Hindi agad ako nakaimik. Nakagat ko ang sariling dila. Pero determinado na ako. Isosolve ko ang code or hahanapin ko iyon. A goddess bargained with me. Still can't believe it. Bigla ay naalala ko lahat ng nalaman ko. Tumupad nga kaya? Hindi kaya malinlang lamang ulit ako? Kahit ano man, susugal ako. Kahit anong mangyari, hindi ako titigil hanggang hindi ako nakakabalik.

"Whatever. Ang tanong ko ay bakit mo ako iniwasan?"

Tumaas ang kabila niyang kilay at umayos ng tayo. "First and foremost, you asked If I did avoided you, and I answered yes.  The next question is way different now, I think? Now it's the whys." he snorted.

I held my head up high, trying to be bossy as if he'll just spill the beans and we're done. "Yes. And so...?" I wiggled my brows.

"Well, I kind of uh..shit. I'm sweating due to embarassment, y-you know..." he trailed off, avoiding my gaze.

I stared amused at his reaction. Cute. Part of my head whispered.

"I was drunk, and told you things I should have never said." He sighed.

My heart skipped beat when he finally look at me. I felt a pang on my chest as I recall what he said that night. How he said those words with clenching jaw, gritting teeth and throwing me dagger looks. He was..different.

"I..I don't understand, Jacob. You hate me? For what? Kung ganon, bakit kung umakto ka sakin, iniingatan mo ako o mahalaga ako sayo kung ayaw mo sakin? May galit ka ba?"

May gumuhit na sakit sa dibdib ko. Akala ko ay dala lamang ng emosyon ko ngunit tila pisikal ang sakit. Nanlaki ang mata ko. He exhaled deeply then pulled me for a kiss and whispered softly in my ears, "I'm sorry,"

And just as fast as that, the pain was gone. It made my brows in knot and my heart thumped louder and faster. I am catching my breath again even when it's only a swift kiss. Para akong tumakbo. Hindi yata ako masasanay sa panakaw nakaw na halik, samantalang parang wala lang naman sakaniya. Baka nga ako lang. Sakin lang may meaning lahat.

"I was hurting, so we're you." Tila komento niya about sa nangyari.

"Eh?" Napamaang ako, but I did not get the logic.