Beklenmedik Teklif

12

Hep beraber ortak salonda oturuyorduk,bir tek stephen eksikti halletmesi gereken işler olduğu için şehire gitmişti.

"Parker şunu tut."

Babam petera teknolojik aletlerinden birini attığında peter yere düşürecekti ki,ağı sayesinde tuttu. Peterın bu haline gülümsemiştim. Steve yanıma geldiğinde koltukta dikleştim.

"Stephen yok mu?"

Burda olmadığına göre yoktu,steve rogers keşke kaslarına verdiği ilgiyi beynine verseydi ama yine de dövüş koçumu seviyordum.

"İş için şehire gitti."

Steve anladığını belli ederek kafasını salladığında gülümsedim. Gözüm kapıdan içeriye giren stephena takıldı ve yanına gitmek için stevin yanından ayrıldım.

"Erken geldin."

Stephen elini belime koyup bana sarıldıktan sonra geri çekildi.

"İşlerimi erken halletim."

Kafamı 'anladım' anlamında sallayarak stephena baktım. Yüzünde ki gülümsemesiyle bana bakıyordu..

"Stephen gel!"

Clintin ses tonundan anlaşıldığı kadar toplantı vardı stephen elimi tutarak yürümeye başladığında ellerimize baktım.

*

"Bucky bu cezayı hak etti!"

Babam ısrarla bu cümleyi kurup duruyordu tüm kahramanlar toplanmış bucky hakkında toplantı yapıyorlardı bende onları birazcık arkada oturmuş izliyordum.

"Onu daha ne kadar burda tutacağız? İşlediği suç çok ağır değil."

Natasha haklıydı bana zarar vermemişti hatta beni serbest bırakacaktı,bir suçu yoktu. Özgürlüğü hak ediyordu.

"Natasha elenaya zarar verebilirdi!"

Stephenın natashaya söylediği cümleye ben cevap verdim.

"Ama zarar vermedi!"

Tüm kahramanlarımızın yüzü bana dönmüştü,ilk babama sonra stephena baktım. Stephen ayağa kalkmış dikkatlice bakıyordu bana

"O gün aklımdan çıkmıyor. Çok korkmuştum. Buckyle konuşup beni serbest bırakmasını istedim ve öyle de yaptı onun bir suçu yok. Beni o depoya getirmesi çok yanlıştı ama bana zarar vermedi bırakın özgür olsun."

Söylediğim cümlelerden sonra herkes birbirine baktı bir tek stephenın gözleri benden hiç ayrılmamıştı. Stephenla bir birimize bakaren yüzümde küçük bir gülümseme oluştu.

"Elena onu biraz daha burda tutmamız gerekiyor."

Natasha bana doğru gelerek söylediğinde cümlesini bir şey demedim. Bir süre daha orda kalacaktı..

"Elena benimle gelir misin?"

Stephen odadan çıktığında babama baktım,babam da bana bakıyordu.

"Hemen dönerim."

Hızlıca stephenın peşinden gittim..

*

"Neden onu bu kadar koruyorsun?"

Çayımı demir kaşıkla karıştırırken stephenın sorusuna cevap vermem gerektiğini düşündüm.

"Çünkü bana çok benziyor."

Stephen gözlerini masasından kaldırarak gözlerime odakladı. Nasıl bana benzediğini merak ediyor olmalıydı