Sevdalarun Sevdasi

💫6~Sabrumda kalmadi💫

Merhaba, multimeydaya da Resul Dindar- Dalgalan Karadeniz şarkısı var.
Onunla okumanızı öneririm.

"Alo"

"Selamün aleyküm Kadir."

"Aleyküm selam Memet, hayurdur ?"

Kadir, yatağının içinde oturmuş, Mehmet'in onu neden aradığının merakı içerisindeydi.

"Senlan konuşmamuz lazum. Aşağa derenun orda bekliyrum seni, acele et konu mühimdur."

"Memet, deni da nedu bu gada mühim olan? Baban beni elduresun diye mi yolladi seni?"

"Kadir, ya Afkurma. Bekliyrum hayde gel."

Mehmet telefonu kapattığında, cebine koyarken mırıldandı kendi kendine.

"Babam beni eldurecek, seni değil Kadir."

Kadir, üzerindeki kıyafetlerine bakmadan telefonu cebine koyup, Ayşe'nin puşisini her zaman koyduğu kutuya koyarak odasından çıktı. Evin kapısında annesiyle karşılaşınca, elini öperek geri geleceğini söyledi.

Koşarak dereye indiğinde, Mehmet'i bir ağacın gövdesine yaslanmış otururken buldu.

"Memet!"

Mehmet, Kadir'in geldiğini duyunca, oturduğu yerden kalkarak Kadir'i kucakladı.

Kadir, sabırsızdı, huzursuzdu. Mehmet'e sorgular bir ifadede bakarken, beklediği cevap geç kalmadı.

"Hoş geldun demek isterdum ama pek hoş olmayacak."

Kadir kollarını iki yana açarak "Nedur mevzu, Baban saa bir şey mi dedi?" dediğinde" Mehmet Kadir'in yerine kendisini koydu. Daha fazla beklemeden aklında ne varsa bir bir söyledi.

"Babamla seni konuşurken duydum Kadir, Babam eski topraktur senun sülalen başka olsada o deduğun işi etmez."

"Buni benda öğrenmiş oldum, sen baa ne diyeceksun Memet. Bu koni ole dallanup budaklanacak herkesun ağzuna meze olacak koni değildur. Benum sabrumda kalmadi, susmayada gönlüm yoktur. Vicdanumla savaş veriyrum, senda baa maval okuyacaksan işine git, sen büyüğüm değilsun yersun yumruğumi."

Mehmet, Kadir'in sıktığı yumruğunu tutup açarken, sakince konuştu.

"Ben saa yardum edeceğum."

"Sen bu işe bulaşma, başun yanar. Benum sevdam kimsenun canuni yakmayacak, benum yanduğum benumle kalur. Saa bir şey olursa ebedi rahat edemem."

Mehmet, Kadir'i duymamış gibi başladı anlatmaya.

"Bende sevdaliyim, zannediysunki, sen böle afkurdun mi ben he diyup gideceğum. Bizum kızlari aradum. Merdane Babaannemle, babami çağırdi İstanbul'a. Olar gittile."

Kadir, anlamsızca konunun gidişini izlerken Mehmet kafasında kurduğu planı anlatmaya devam ediyordu.

"Yengemi isteyeceklerun kim olduklaruni öğrenduk."

Kadir, Mehmet'in cümlesinin sonunda yutkunurken, bacaklarının dibinde havlayan Delibaş'a baktı.

Fark etmemişti Delibaş'ın onunla beraber geldiğini. Gerçi hangi acısına şahit olmamıştı ki Delibaş?

Mehmet'in yenge dediği kişinin Ayşe oluşu derin bir nefes alma ihtiyacı hissettirirken, Mehmet devam etti.

"Şimdi ben isteyecek olanlara gideceğum. Babamun Azmi amcaya bir notu olduğuni, onunda Mollarun kizuni istemesi uygun düşmeyeceği, olara yakışmayacaği olduğuni ileteceğum. Babami pek sever Azmi amca, sevduği gibi sayar da."