Hüseyin Ay - Oy beni vurun vurun
Bu müzikle dinlemeniz şiddetle önerimdir.
Gözlerini açmaya gücü yoktu Kadir’in. Parmaklarını oynatıp elindeki serumun iğnesi battığında yeniden serbest bıraktı parmaklarını.
Babaannesiyle ömrü boyunca unutmayacağı bir konuşma yapmıştı.
Kaderini belirleyecekti belki bu sevdanın, bilmiyordu.
Odasına gelen Feyza’ya Mehmet’i çağırmasını söyledi. İkisi yan yana yatağın ucunda ayakta durduklarında Kadir, arkasına doğru yaslanarak her ikisine kısa bir müddet baktı.
Parmağıyla ikisine birbirlerini işaret etti.
“Siz ikiniz önce Allah’a sonra birbirinize emanetsiniz.”
Feyza araya girdi.
“Abi bunlar nasi konuşmaklar etma da!”
“Sen bir dur Feyza, Memet aç kulaklaruni iyi dinle. Ben Ayşe’mle yaşar miyum, elur miyum bilmiyrum. Feyza’yı Allah’un emriylan isteduğun gün, artuk o sana benden bir can emanet demektur.”
Feyza başı önüne eğik, yanakları al al abisini dinlerken, Mehmet’in dudaklarında bir tebessüm vardı.
“Feyza, bu adam ben gibi değildur, merttur, geldi baa söyledi, helal olsun. Ben senun boban değilum ama aramuzdaki bu kardaşluk her şeyden önce beni haberdar etmesuni gerekturdi. Memet benum sevdam içun çekmiştur, sen ona çektirmeyesun hemi?”
Mehmet, Kadir’in yanına gidip omuzuna elini koyduğunda başını salladı.
“Sen Ayşe yengemlan evlenmedan, sen mutli olmadan emanetuni almam. Önce sen, sonra ben. Sen benum beyüğumsun, ben senun her yaylaya kaçtuğunda köydeki kızları taradum durdum aklumda. Hangisidur acaba diye, gitsam desam da, evlendursak diye.”
Feyza’da abisinin yanına geldi. Elini tutup muzurca baktı.
“Ben Delibaş’ın bizum lisanumuzi konuşmasini çok isterdum.”
Kadir gülümserken, aklından geçirdikleri onu daha fazla bu odada kalmaya ikna edemedi.
“Memet, gitmemuz gereken bir yer var. Beni çıkart hayde!”
💫💫💫
Ayşe adım adım yürürken doğumhanenin çıkışındaki koridoru, görüşü bulanıktı.
Yüreği daha önce hiç bu şekilde yanmamıştı Ayşe’nin. Kucağına aldığı her yeni nefesle, yeniden hayat bulurken, hem bir meleği, hem bir Anneyi kaybetmişti.
Başındaki boneyi çıkartıp avucunda sıkarken yangın merdivenine çıktı.
Soğuk havaya aldırış etmeden bacaklarını kendine çekip, başını yasladı merdivenin demirine.
Hıçkırıklarla ağlarken Öznur Ayşe’yi buldu.
Yanına gelip Ayşe’ye sarıldığında, Ayşe bağıra bağıra ağlamaya devam etti.
Nefesi kesilene kadar, soluk soluğa ağladı, Öznur sırtını sıvazladı, Ayşe’ye destek oldu.
Merve yanlarına geldiğinde Ayşe’nin gözleri kan çanağı olmuştu. Merve elindeki şalı omuzlarına sardı Ayşe’nin.
“Ayşe, kuzum ben Nazlı’yla konuştum, senin hastalarına o bakacak, gel seni eve bırakayım, benim öğleden sonra randevularım var.”
Öznur, Ayşe’nin saçlarını kulağının arkasına iterken, Merve’ye destek verdi.
“Evet, Merve doğru söylüyor. Hadi sen eve git, Annenle olmak sana iyi gelecektir.”
“Annemde kaybetmiş evladını, bu nasıl bir acı böyle”
Öznur ve Merve başlarını Ayşe’nin omuzuna yasladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevdalarun Sevdasi
Ficção Geral"Gazanfer, Sevda dediğin öyle uyanayınca seni görmek istiyorum diye söylenen cümlelerin arkasında gizlenen duygu değildir." Ellinin tersini dizine dokunup, sanki sevdasının saçlarını okşar gibi okşadı. "Nereye baksan gördüğün hep o olur. Özlersin...
