Karşısındaki adama hırlayan Delibaş'ın başını okşayıp sakinleştirdi Kadir.
Evine girip çekmecenin altına koyduğu silahını alıp beline yerleştirdi.
Çıktığında onu bekleyen adamın gösterdiği arabaya binip, uzunca bir süre konuşmadan yola devam ettiler.
Geldikleri yer bir yayla eviydi. Hava öylesine soğuktu ki, arabadan indiğinde titredi Kadir.
Cılız bir ışık yanıyordu bahçede, önündeki adamın işaret etmesiyle bahçe kapısından içeriye girdi.
Güneşin doğmasına yakın bir vakte kadar bekledi Kadir bir başına boş evin içerisinde.
Onu getiren adam gitmişti. Belindeki silahı çıkartıp yanındaki masanın üzerine bıraktı.
Tekli koltuk, karşılarında üçlü koltuk, sandalyeler ve bir soba vardı odanın içerisinde, buz gibiydi.
Kapıdan ses gelince ayağa kalkıp beklemeye başladı, odanın içerisine adım atan Pakize Hanımı görünce yanına yaklaşıp eline uzandı Kadir.
Pakize Hanım elini uzatıp Kadir'in öpmesine müsaade ederken, keşanını omuzlarına indirip koltuğa oturdu. Kapının yanındaki sandalyeyi gösterip "Al oni geç karşuma" dedi.
Kadir söyleneni yaparken, Pakize Hanımın gözlerindeki o kızarıklık içine bir şüphe düşürmüştü.
"Ayşe'me bir şey mi oldi?" diye sordu endişeyle Kadir.
Pakize Hanım derin bir nefes alıp, gözaltları morarmış, omuzları çökmüş Kadir'i süzdü.
"Sana kıymetli bir şey emanet edilse ne edersun ?"
Kadir ellerini önünde kavuşturup, Pakize Hanıma bakarak cevap verdi.
"Emaneti sahibine verene kadar üzerine titrerum."
"Ben saa canumi emanet etsam, ben oni tekrar görene gadar koriyup kollar misun?"
Kadir acıyla yutkunurken, "Nasıl efendum anlamadum?" dediğinde, evin kapısı yeniden açıldı.
"Anneee"
Gelen sesle Kadir kafasını kapıya çevirdiğinde, Ayşe ellerini ovuşturup ona doğru geliyordu.
"Burası çok so-"
Ayşe kafasını kaldırıp Kadir'i görünce sözünü tamamlayamadan, odanın kapısında bir adım geri giderek ellerini yüzüne kapattı.
"Hayır, olamaz." Diye kendi kendine mırıldanırken gözlerini kapatıp açmadı.
Yumak yumak gözyaşları aylar sonra gördüğü Kadir'i hayal zannediyordu. Kapının hemen diğer etrafında yere çömelip başını dizlerine yasladı.
"Ayşe, kendine gel!" diye telkinde bulundu kendine.
Pakize Hanım kızına seslenirken Kadir ellerini yumruk yapmış sıkıyor, Ayşe'ye sarılmak isteyen kollarına mani olmaya çalışıyordu. Buz gibi odada ateş gibi yakıyordu nefesi içini.
"Ayşe, buraya gel kizum."
Kadir oturduğu yerden kalkıp Ayşe'nin yanına gitmek isterken Pakize Hanımın gözlerinin içine baktı.
İçinden "Ayşe'm, yarum," diye sevgi sözcükleri dizerken, diline dökemiyordu.
Pakize Hanımın çatılı kaşları buna müsaade etmiyordu.
Ayşe başını kaldırıp hıçkırıklarının arasında Kadir'e bakarken titreyen bacakları yüzünden duvardan destek olarak odanın içine girdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevdalarun Sevdasi
Genel Kurgu"Gazanfer, Sevda dediğin öyle uyanayınca seni görmek istiyorum diye söylenen cümlelerin arkasında gizlenen duygu değildir." Ellinin tersini dizine dokunup, sanki sevdasının saçlarını okşar gibi okşadı. "Nereye baksan gördüğün hep o olur. Özlersin...
