Selamün aleyküm, upuzun bir ara oldu biliyorum.
Buraya sebeplerini yazsam uzun uzun maddeler halinde çok sıkıcı olur.
Özür diliyor ve sizi upuzun bir bölümle başbaşa bırakıyorum.
İnsanın sevdası uğruna katlanamayacağı hiçbir şey yoktur.
Tabi yürekli olup, sevdasının arkasında durabiliyorsa.
Sınanmayan sevda olmaz derdi büyükler.
Ayşe, annesinden ayrıldı, Kadir yaralı babaannesini bırakmak zorunda kaldı arkasında.
Mehmet olmasa, babaannesi zorlamasa gidemezdi.
Avucunun içinde buz kesmiş olan Ayşe'nin titreyen ellerini tutarken aklı başında değildi.
Sabahın ilk ışıklarıyla Trabzon'dan çıkmışlardı. Altı saat boyunca durmadan yol almış Samsun'a geldiklerinde il merkezinde mola vermişti Kadir.
Ayşe, yol boyunca kazaya mahal vermemek için kendisini tutmuş, diline mühür vurmuş tek kelime etmemişti. Kadir'in an be an kırışan alnına, direksiyonu sıkan bembeyaz olan parmak boğumlarına, ara sıra hız ibresine bakıp sakin kalmaya çalışmıştı.
Yanında Kadir'le bilmediği bir şehirdeydi.
Kadir, sıkı sıkı tuttuğu Ayşe'nin elini dudaklarına götürüp avuç içinden öptü.
"Ayşe'm, yüreğun buruktur bilirum. Az daha dayan."
Ayşe, Kadir'e bakarken gülümsedi.
"Sen benum yürek sizumdun Koçari'm, yarım kalan bir şeyum kalmadi. Sadece..."
Kadir, elini Ayşe'nin yanağına koyarak devam etmesini söyledi.
"Sadece ne?"
"Sadece çok üzgünüm, Babaannen için. Aklım o güzel kadında kaldı. Ne zaman haber alacağız onlardan? Telefonlarımız kapalı, annem eve döndüğünde kim bilir ne olmuştur? Kardeşin düğününde seni bekliyordur belkide."
Kadir başını sallayarak onay verdi Ayşe'ye.
"Bu söylediklerin doğru Ayşe'm, Serdar Ünzile'ye çocukluğundan beri aşık, hep derdi. Abi düğünümde senlan karşulukli horon ederuk diye"
Başını yana doğru sallayıp gülümsedi Kadir.
"Ama bak Serdar'ın istediğinden daha güzel bir şey oldu."
"Ne oldu?" diye sordu Ayşe merakla.
"Sen benim helalim oldun."
Ayşe, zorla yutkundu. Ağlamak istemiyordu, üzmek istemiyordu Kadir'i. Yanakları kızarırken başını eğdi. Kadir Ayşe'nin alnından öperken fısıldadı.
"Ayşe, Koçari'sine kavuştu."
Arabadan inmek için geri çekilirken, Ayşe utancından başını kaldıramıyordu.
Anahtarı telefonunu alarak arabadan indiğinde, Ayşe eliyle yüzüne yel yaparak kendi tarafındaki kapıyı açarak arabadan indi.
Arabanın ön tarafında Kadir'in yanına geldiğinde, Kadir konuşmaya başladı.
"Ayşe'm, şimdi telefonlarımızı açıp, arayacağımız kişilerin numaralarını sim kartımızda telefonumuza kaydedeceğiz. Bunları yaparken uçak moduna almayı unutma. Artık bunları kullanamayız, bizi bulabilirler."
"Peki, sonra ne olacak? Nereye gideceğiz Kadir?"
"Yarının ne getireceğini Allah bilir Ayşe'm doğu ekspres trenine iki biletimiz var Ankara'ya gidersek oradan binebiliriz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevdalarun Sevdasi
General Fiction"Gazanfer, Sevda dediğin öyle uyanayınca seni görmek istiyorum diye söylenen cümlelerin arkasında gizlenen duygu değildir." Ellinin tersini dizine dokunup, sanki sevdasının saçlarını okşar gibi okşadı. "Nereye baksan gördüğün hep o olur. Özlersin...
