Het geheim

10. Fynn

Een angstige misselijkheid maakte zich van me meester. Mijn maag voelde alsof hij zich elk moment om kon keren.

Alle puzzelstukjes vielen op hun plek. Wat ik net had meegemaakt, was er inderdaad nooit geweest. Althans, niet echt. Het was allemaal onderdeel van de Test en dus een illusie, waarschijnlijk gemaakt door Nestors magie. Ik had zo'n beetje alles dat ik fout kon doen in de Test fout gedaan. Ik was mijn evenwicht verloren bij het springen over de pilaren en had dat alleen overleefd door stom geluk met een nieuwe Openbaring. Daarna had ik mezelf voor de gek laten houden en op laten sluiten door de man in de kooi, had ik twintig wolven losgelaten op mezelf, en was ik doodgegaan. Niet bepaald goede kwaliteiten voor een Patronus. Nee, ik had mijn kans op een leerlingschap zeker vergooid.

En daarmee ook mijn kans op het leven als Patronus dat ik zo graag wilde. Lena goed helpen was ook niet meer mogelijk. Ik nog wel wat voor haar betekenen, maar niet veel meer. Zonder training en met slechts een paar Openbaringen om me te helpen, was er niks dat ik tegen Miranda kon beginnen. Daarnaast zou Nestor me minder snel helpen nu ik niet zijn leerling was. Dat betekende overigens niet dat ik mijn belofte aan Lena ging verbreken. Als er dan toch geen leerlingschap meer in zat, ging ik in ieder geval Nestor om hulp vragen bij het ontmaskeren van Miranda. Nee had ik, ja kon ik krijgen.

'Ik vond het slecht gaan,' beantwoordde ik zijn vraag.

Hij ging met zijn hand door zijn baard. 'Ja, dat snap ik. Je hebt ook veel fout gedaan. Neem nou bijvoorbeeld dat moment dat je bijna van de pilaar afviel. Dat had je kunnen voorkomen door niet zo impulsief te handelen. Als je even de tijd had genomen en goed had gekeken, had je gezien dat er een andere weg was naar de overkant. Maar je liet je door mijn opmerking dat je die man moest helpen, druk opleggen. Dat moet je nooit laten gebeuren. Je moet altijd rustig blijven en nadenken, ongeacht de omstandigheden.'

'Maar ik zocht naar een andere weg. Ik vond hem alleen niet.'

'Dan zocht je niet hard genoeg. Ik snap dat je de neiging hebt om het goed te praten, maar neem maar van me aan dat ik weet waar ik het over heb. Ik zeg dit niet om je af te branden, maar om je iets te leren. Je hoeft je niet te verantwoorden.'

Ik knikte, verrast door de irritatie in zijn stem.

'En je moet werken aan je innerlijke kompas. Je bent te makkelijk van vertrouwen. De persoon in de kooi gaf duidelijke aanwijzingen dat hij iets slechts van plan was. Als je op je hoede was geweest, waren die je opgevallen.'

Ze waren me ook opgevallen, maar deze keer was ik wijs genoeg om mijn mond te houden. Hoe meer ik hem tegensprak, hoe kleiner de kans was dat hij nog wilde helpen. Dat was het enige wat me nu nog uitmaakte. De hoop dat ik zijn leerling zou worden had ik al opgegeven.

Toen veranderde de toon van het gesprek en leek hij enthousiaster te worden.  

'Daar hoef je je echter niet druk om te maken. Dat is een fout die iedere aspirant maakt. Niet één heeft de truc ooit doorzien en hem in zijn kooi laten zitten. Maar goed, genoeg over de slechte acties. Je hebt ook goede dingen gedaan. Je bezit enkele karaktereigenschappen die goed van pas komen voor ons werk. Dat je die man hielp, getuigt dan wel van naïviteit, het liet ook zien dat je een goed hart hebt. Je wilt graag anderen helpen. En hoe je telekinese gebruikte om tijd te winnen was ingenieus, je kunt wel degelijk goed nadenken in het heetst van de strijd, ook al liet je dat niet elke keer zien. Maar bovenal heb je een natuurlijke aanleg. De Openbaring die je kreeg, de hoeveelste was dat al voor je?'

'De derde,' zei ik, niet zeker waar hij naartoe wilde.

'Weet je hoeveel Openbaringen de meesten gehad hebben op het moment dat ze de Test doen?'

'Nee.'

'Eentje maar. Ze ontwikkelen hun magische krachten altijd pas als ze al maanden in opleiding zijn. Dat jij er nu al drie hebt gehad, is speciaal.' Hij zuchtte even, terwijl hij leek te bedenken wat hij nu moest zeggen. 'Al met al heb je het niet slecht gedaan. Er zijn een paar verbeterpunten, maar je hebt potentie. Ik kijk uit naar onze komende drie jaar samen.'

Echt? Na alle fouten die ik had gemaakt, was hij toch tot de conclusie gekomen dat ik geschikt was?

'Wat is er? Ben je er niet blij mee?'

'Jawel, het verrast me alleen.'

'Ook dat is iets dat iedere aspirant overkomt. Ik zal je iets verklappen,' zei hij met een knipoog. 'De Test is eigenlijk niet bedoeld om te kijken of iemand geschikt is of niet. Op het moment dat iemand hem doet, heb ik op basis van mijn eigen onderzoek al bepaald dat hij goed genoeg is. De Test is er alleen zodat ik kan kijken uit wat voor hout hij precies gesneden is, dat ik weet waar ik mee aan de slag ga. In jouw geval is dat een ruwe diamant. Je kunt goed worden, heel goed zelfs. Maar er moet nog veel gebeuren voor je het waar kunt gaan maken.'

Nu ik aangenomen was als leerling kon mijn vraag nog wel even één of twee dagen langer wachten. Ik kreeg eindelijk de opleiding waar ik al twee jaar lang op hoopte. Hoewel ik Lena graag en snel wilde helpen, mocht ik nu ook even aan mezelf denken. De komende paar dagen ging ik me vooral bezig houden met de eerste lessen van Nestor.

'Het doet me goed om dat te horen. Ik dacht echt dat ik het niet gehaald had.'

'Dat snap ik. Maar maak je geen zorgen, het is echt in orde. We gaan alleen nog even wat papieren tekenen in het hoofdkwartier van het Broederschap en je spullen ophalen. Daarna gaat je opleiding echt beginnen.'    

----------

Zo, het tiende hoofdstuk alweer. En voorlopig denk ik ook even de laatste, ik krijg het wat drukker en kan waarschijnlijk dinsdag pas weer uploaden.

De belangrijkste vraag voor nu is: gaat Nestor Fynn en Lena helpen? Wil hij inderdaad onderzoek doen naar weesmoeder Miranda, of denkt hij net als de meeste andere volwassenen in Karthes dat het onzin is? Dat Miranda een aardige vrouw is?

En zijn jullie het met Nestor eens dat Fynn het ook goed gedaan heeft? Verdient Fynn zijn plek als leerling?

Daarnaast nog een vraagje van mij als schrijver: hebben jullie liever afbeeldingen die duidelijk laten zien wat er in een hoofdstuk gebeurt, of liever afbeeldingen die een kleine hint zijn naar de inhoud, zonder precies te laten zien wat er aan de hand is? De plaatjes van de rivier en het monster in hoofdstuk 1 zijn een voorbeeld van duidelijk laten zien wat er gebeurt - de ruwe diamant hier is juist een wat subtielere hint.