Het geheim

12. Fynn

Vermoeid maar ook voldaan verliet ik de bibliotheek. Mediteren kostte meer moeite dan je zou verwachten van iets waarbij je alleen stil zit, maar juist daardoor voelde het zo goed dat ik het nu achter de rug had. Nestor zei dat ik het prima had gedaan voor een eerste keer, en dat we morgenavond weer verder zouden gaan. Daarna had hij me "als beloning" een boek gegeven waarvan ik de eerste pagina's moest lezen terwijl hij het avondeten maakte. 

Aan zijn manier van lesgeven kon ik wel wennen. Hij was soms voor mijn gevoel te streng, maar hij liet het ook merken als hij ergens tevreden over was.

De titel was in sierlijke letters op de donkerpaarse, harde kaft van het boek geschreven: Spreuken voor starters. Op de eerste pagina stond een afbeelding van handen die licht leken te geven. Zou dat gebeuren als je een spreuk gebruikte? Ik wist niet dat je het aan de buitenkant aan iemand kon zien als hij magie gebruikte. Al kwam dat misschien doordat ik sowieso nog nooit iemand een spreuk had zien uitvoeren.

Van Nestor moest ik de introductie en de eerste spreuk doorlezen, als voorbereiding op de spreukenles die ik morgenochtend zou krijgen. De introductie vertelde over de verschillende soorten spreuken die er waren, en waarschuwde de lezers over de gevaren van magie. Probeer geen spreuken waar je niet klaar voor bent, was de duidelijke boodschap. Er stond niet wat er zou gebeuren als je dat wel deed, maar ik was niet van plan om dat te proberen te ontdekken. Niet proefondervindelijk, in ieder geval.

De eerste spreuk was een evocatiespreuk, een bezwering waarbij magische energie wordt gebruikt om een klein effect te veroorzaken. Deze specifieke spreuk zorgde ervoor dat er een klein vlammetje in je handen ging branden, die alleen voor schadeloze doeleinden gebruikt kon worden. Je kon er iemand mee verwarmen of hem gebruiken als bron van licht, maar je kon er niet iemand mee in brand steken. Er hoorde een klein rijmpje bij:

Vuur en vlam, vlam en vuur
Verschijn en verdwijn secuur

Ik herhaalde het tot ik het uit mijn hoofd kende. Dat zou morgen vast nog van pas komen.

***

De heerlijke geur van tomaten en kruiden vulde mijn neus toen ik de trap afkwam. Het was bijna alsof ik mijn moeders keuken in liep.

'Het smaakt heerlijk,' zei ik, nadat ik een paar happen van de pasta met tomaten-vleessaus had genomen.

'Je klinkt verbaasd. Had je niet verwacht dat het lekker zou zijn?' vroeg Nestor.

'Nee, nee, dat is het niet. Mijn moeder kan goed koken, dus ik dacht dat het hier in ieder geval slechter zou zijn dan thuis. Maar dat valt mee.'

Hij lachte. 'Laat je moeder dat niet horen. Vrouwen hebben graag dat je positief bent over hun kookkunsten, niet dat je ze gelijk stelt aan die van een man.'

Op serieuze toon vervolgde hij: 'Bedankt voor het compliment. Lekker en voedzaam eten kunnen bereiden is net als mediteren een belangrijk onderdeel van het Patronusschap. Weet je waarom?'

'Omdat je voor jezelf moet koken?' raadde ik. Ik had nog geen vrouw in huis gezien en ik had hem ook niet over een vrouw horen praten, dus ik ging er vanuit dat hij alleen woonde.

'Inderdaad. Omdat we niet trouwen, en koks huren een verspilling van geld is, koken we ons eigen eten. We mediteren om onze mentale weerbaarheid te verhogen en doen aan rennen en krachttraining om ons fysieke vermogen te verbeteren. Lekker en voedzaam eten is de brandstof die ons in staat stelt om beide vormen van training goed te doen. Daarom is het zo belangrijk.'

Dat klonk logisch. Mijn moeder zei ook altijd dat goed eten belangrijk was voor een gezonde geest en een gezond lichaam. Maar één ding snapte ik niet.

'Waarom trouwen we niet?'

'Omdat dat veiliger is voor zowel de vrouwen als voor onszelf. Onze bondgenoten lopen constant gevaar; monsters, boosaardige heksen en andere duistere wezens willen ze maar wat graag gevangen nemen om ons onder druk te zetten. En aangezien liefde ervoor zorgt dat je niet meer helder na kunt denken, zou het desastreus zijn als we een vrouw hadden en die gevangen werd genomen. Dan zouden we misschien wel ons eigen leven—en daarmee de veiligheid van de hele stad—op het spel kunnen zetten. De beste manier om dat te voorkomen, is om te zorgen dat je om te beginnen nooit op die manier in meisjes geïnteresseerd raakt. Niet trouwen is een regel die is ingevoerd om ervoor te zorgen dat je je hart minder snel aan meisjes verkoopt.'

Dat was voor mij niet zo'n probleem. Ik was toch nooit op die manier met meisjes bezig geweest, en meisjes ook niet met mij. Onwillekeurig schoten mijn gedachten naar dat moment aan de rivier, maar ik negeerde ze. Dat was te gek voor woorden.

In plaats daarvan stelde ik de vraag die me wel bezighield: 'Geldt dat ook voor vrienden? Mogen we ook geen vrienden hebben?'

'In zekere zin geldt het ook voor vrienden, maar niet zo erg. Vriendschap maakt je niet zo gek als liefde, dus als je vrienden iets overkomt, kun je nog wel logisch handelen. Je moet eigenlijk een balans zoeken. Vrienden zijn nodig om je te helpen bij je werk en om ervoor te zorgen dat je je niet eenzaam voelt, maar ook zij vormen tot op zekere hoogte een gevaar. Te veel vrienden en de kans is groot dat er één door het duister tegen je gebruikt gaat worden, te weinig vrienden en je wordt gek van eenzaamheid. Maar maak je geen zorgen, we leven nou ook weer niet als kluizenaars.'

Zijn woorden stelden me enigszins gerust, maar niet helemaal. De onderliggende boodschap van zijn verhaal, namelijk dat we vooral op onszelf moesten vertrouwen en niet te veel van anderen afhankelijk moesten zijn, paste bij hoe ik dacht over andere mensen. Omdat ik was opgegroeid met andere boerenjongens, die niet zo slim waren, had ik geleerd om vooral mijn eigen weg te volgen. Naar volwassenen of slimmere mensen luisterde ik graag, maar van mensen die ik lager inschatte, nam ik liever niks zo maar aan.

Toch vond ik het geen fijn vooruitzicht om maar weinig vrienden te hebben. En iets zei me dat Nestor het niet leuk vond dat ik me het lot van een tienjarig meisje zo aantrok. Ze viel in zijn ogen zeker niet in de categorie nuttige vrienden en als ik hem over haar vertelde, zou hij waarschijnlijk zeggen dat ik niet meer met haar moest praten en haar niet moest helpen.

Ik had het eigenlijk nu over de weesmoeder willen hebben, maar dat leek me na dit gesprek niet meer verstandig. Ik moest een beter moment afwachten en ik moest een goede smoes verzinnen voor hoe ik wist dat de weesmoeder een boosaardige heks was. Daar zou ik vanavond de tijd voor nemen, en morgen na de spreukenles zou ik hem inlichten. Dan was de kans op slagen hoger dan nu, zeker als de les goed zou gaan.

'Gelukkig,' antwoordde ik. 'Het lijkt me niet fijn om zonder vrienden door het leven te gaan.'

'Dat snap ik, en het lijkt je vast ook niet prettig om drie jaar lang alleen maar met een oude vent als ik door te brengen.'

'Dat bedoelde ik niet.'

'Ik maakte maar een grapje. Je hoeft niet altijd netjes te zijn, jongen. Een beetje humor maakt onze tijd samen ook weer gezelliger. Ik kan best wat hebben.'

Ik glimlachte. Ondanks zijn strenge uitstraling, was hij de slechtste niet. Ik hielp hem mee met de afwas en ging daarna naar bed. Terwijl mijn oogleden langzaamaan zwaarder werden, bedacht ik hoe ik hem ging overtuigen om mee te gaan naar het weeshuis.   

----------

En dit hoofdstuk wil ik graag opdragen aan een goede vriendin van school die ook heel goed kan schrijven. Ze heeft net een nieuw verhaal geüpload, voor het eerst in het Engels. Jullie doen mij en haar een plezier als jullie 'Sensus' lezen!

Wat lijkt jullie een goede smoes? Hoe moet Fynn aan Nestor verklaren dat hij vermoedens heeft over een boosaardige heks in het weeshuis? 

Zijn jullie het met Nestor eens dat het in een baan als deze een beter plan is om niet te trouwen en voorzichtig te zijn met het maken van vrienden?

En wat vinden jullie van het kleine rijmpje voor de spreuk? Er gaan nog meer zelfgeschreven (correctie, zelfgeschreven met hulp van KwanAbenLee) spreuken komen, sommigen uitgebreider dan deze.

Wat denken jullie dat het plaatje moet afbeelden, hoe past het bij dit hoofdstuk? 

Het volgende hoofdstuk komt komende vrijdag. Als je deze leuk vond om te lezen, zou ik een stem erg waarderen <3