Phase 40

113K 3.1K 733
                                    


Phase 40
#EFphase40

Hindi ko maitago ang maliit na ngiti sa labi habang nakatingin kay Cyprian, nakaupo siya sa sofa at nagpupunas siya ng tuwalya sa kanyang buhok. Ganoon din ang ginagawa ko pero nanatili akong nakatayo ilang distansya sa kanya.

Parang panaginip parin ang nangyari, hindi ko makalimutan. Ni hindi man lang mawala sa isipan ko ang imahe ng kanyang ginawa kanina, especially when he inserted the diamond ring on my ring finger. Sakto pa iyon sa sukat ng aking daliri, hindi ko alam kung paano dahil mahirap kabisaduhin ang isang daliri ng tao.

I was so shocked and bewildered, I have been dreaming of it. Of how it would look like when he proposed, but the thing that hinders would disappoint me at the end and I'm ending up crying because of the dream thing I wouldn't feel in this life... and yet Cyprian did the most magical proposal I've never expected and seen even just inside my head.

I hurdled a bit when I heard Statice cleared her throat beside me, I blinked and gazed at her. Inirapan ko agad siya dahil sa pagtataas niya ng isang kilay.

"I didn't expect you this crazy over a man," she grumbled for just us.

"What? I'm not." I smirked.

Duh? I'm not crazy... being crazy with him is an understatement.

She rolled her eyes. "Obsessed, then?"

"Putsa, mas malala pa 'yan. Hindi rin." mahinang halakhak ko lang upang hindi marinig ni Cyprian ang usapan.

"Mukha namang malala ang tama mo, e. Ano ba dapat?" she chortled.

"Mahal ko lang..." I whispered, chuckling.

Oh my gosh, Bistre. Can you believe yourself this fucking cheesy? Medyo nakakahiya man ay hindi ko ikanakahiya ang totoong nararamdaman ko para sa lalaking ito. Why would I deny such perfect thing as the blue free air sky above? It's always a perfect feeling for everyone who wants to be loved and loved back by the man or woman they have been in love with.

Suminghap siya na tila hindi makapaniwala.

"Hopeless..." untag niya sabay lakad na palayo ng tanggapan.

"Tandang dalaga!" tawa ko pabalik at kinagat ang aking labi para magpigil ng hagikgik.

Umiling lang siya habang nakatalikod at nagmamartsa patungong back yard.

This Atis, ang ganda sana kaso walang appeal. Masyadong puting oslo paper, she was flawless as white but I feel how deep she is everytime we were talking. She's just so unblemished but she is amazing in her own way. She's maybe frigid and stiff from the outside but every people has their own inner perception for themselves only. For ourselves, we all have that.

Ngumisi ako at binalingan ulit si Cyprian sa sofa, isang kasambahay ang naglapag ng kape sa center table sa harapan niya. My lips puckered when our eyes met swiftly, seryoso lang siya habang nakatitig sa akin at bahagyang nakakunot ang kilay. Isang tipid na tango ang ginawa niya na tila pinapalapit ako roon.

My heart clenched while looking at him, I pouted in sudden nervousness infiltrated my system. Humakbang na ako para lumapit sa kanyang kinauupuan, kabado ako dahil walang pagbabago sa kanyang seryosong ekspresyon. He looked so out of his forest, as a wild Lion King.

Suminghap ako nang makalapit na, hindi ako makatingin ng diretso dahil sa nerbyos na pinaparamdam ng kanyang pagtitig.

His eyes were always at the state of hurricane, many things are running in but he won't let go easily. His jaw was clamped in a serious sharp point that I might bleed if I dare try to touch but I would love it still even harmful like a sharp nose he got from our Mighty Creator who molded such masterpiece in the name of Cyprian Segovia. His perfect thin lips are so red as the apple Adan and Eve ate that's actually forbidden.

Villareal #3: Embracing FireTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon